***
نتیجه مذاکرات ژنو را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
اخباری که می‌رسند متناقض‌اند. آنچه از بیانیه‌های کاخ سفید و از سوی امریکا منتشر می‌شود با بیانیه‌های وزارت امور خارجه ما تفاوت دارند، اما فصل مشترک همه اینها این است که روی مسائلی به توافق رسیده‌اند، آن هم توافقی که یک طرف آن ایران است و طرف دیگرش همه قدرت‌های بزرگ جهان ـ‌پنج کشور صاحب حق وتو به اضافه آلمان‌ـ این طور نشان می‌دهد که ایران با اقتدار ظاهر شده که باعث شده است همه قدرت‌های بزرگ جهان علیه نظام جمهوری اسلامی ایران لشکرکشی کنند.
مجموعه مذاکرات نشان می‌دهد موضع ایران موضع مقتدرانه‌ای بوده است و ما باید از موقعیتی که در جهان به دست آورده‌ایم استفاده کنیم.
از منظر امور هسته‌ای؟
نکته دوم این است که حق غنی‌سازی برای ایران به هر حال به رسمیت شناخته شده است و حداقل غنی‌سازی را تأیید کرده‌اند و قصد و هدف هم همین غنی‌سازی است. روزگاری 128 سانتریفیوژ را برای ایران قبول نمی‌کردند، ولی الان با 19 هزار سانتریفیوژ موافقت کرده‌اند. این هم دستاورد بسیار مطلوبی است. در این موقعیت شاید امریکا می‌گوید مقدار زیادی صرف مصرف داخلی شود، البته به صراحت نیامده است و جزو (NPT) هم هست. بالاخره امریکا بخشی از دارای‌های ما را بلوکه کرده است و مجبور است آزاد کند، هر چند تا الان انجام نشده است.
ادامه راه را چگونه می بینید؟
آنچه که با توجه به حمایت های مقام معظم رهبری به دست آمد این است که این یک پیروزی بزرگ برای کشور بوده است، اما نباید به قول ورزشکارها راحت بخوابیم و از فتنه امریکا غافل شویم. و نباید هم اعتماد کنیم، چون همان طور انتظار می رفت و یادتان هست بلافاصله بعد از مذاکرات وزیر امور خارجه امریکا مطالب خلاف واقعی را بیان کرد. بنابراین در عین حفظ هوشیاری بایستی این راه را ادامه بدهیم و این گام اول است و به امید خدا ادامه خواهد یافت.
ولی ما مجبور شدیم به غنی‌سازی فقط تا سقف پنج درصد متعهد شویم.
بله، البته مجبور نه. من این جور تعبیر نمی‌کنم. در دوره آقای احمدی‌نژاد هم اعلام کرده بودیم اگر سوخت بالاتر از این میزان غنی شده را به ما بفروشند، بالاتر از 20 درصد نمی‌رویم. آنها هم اول قرار شد بفروشند، ولی این کار را نکردند و واقعاً هم این گونه بود. اگر می‌فروختند، هزینه‌های اضافی تولید اورانیوم با غنای 20 درصد را بر خود تحمیل نمی کردیم، ولی آنها قبول نکردند. ما گفتیم خودمان می‌سازیم، اما آنها باور نکردند و رفتیم ساختیم و به دنیا نشان دادیم که توان ساخت اورانیوم با درصد بالا را داریم. الان هم این طور نیست که نتوانیم و چنانچه آنها به تعهداتشان عمل نکنند، ما به ساخت اورانیوم با غنای 20 درصد ادامه خواهیم داد. این موارد در مقابل به دست آوردن تکنولوژی این فناوری مسائل مهمی نیستند. الان دانش و فناوری هسته‌ای در اختیار ما هست و هر موقع لازم باشد از آن استفاده می‌کنیم.
اورانیوم 20 درصد به چه کار ما می آید؟
ما به اورانیوم 20 درصد فقط برای رآکتور تحقیقاتی انرژی اتمی تهران نیاز داریم. و الان هم به اندازه کافی داریم که شاید برای چند سال کافی باشد.
در مورد راکتور تهران گفتید. از اراک چه خبر؟ چرا پروژه آب سنگین اراک این قدر برای ما اهمیت دارد و چرا غرب این قدر روی آن حساس است؟
بحث این است که می‌شود از پروژه آب سنگین استفاده‌های غیرتحقیقاتی کرد. اما در هر حال غرب تظاهر می‌کند که می‌شود از آن سوءاستفاده کرد و با پلاتونیوم حاصل از آن به سمت مصارف غیر صلح‌جویانه هسته‌ای رفت. تهیه آب سنگین به تکنولوژی بسیار بالایی نیاز دارد که ایران به آن دست یافته است.
می‌گویند عمر رآکتور تهران تمام شده است.
بله. این راکتور در سال 44، 45 راه‌اندازی شده است، و عمر آن پایان یافته است اما باید فکری کنیم که کجا می‌تواند جایگزین آن شود.
فکر می‌کنید کجا باید جایگزین آن شود؟
در تهران می‌توانیم جایگزین کنیم. البته به شرط آن که نوسازی کنیم. اما در اصفهان یا شهر دیگری هم می شود برای طراحی و ساخت آن اقدام کنیم.
از شرکت فرانسوی خبر دارید که زمان شاه 20 درصد از سهام آن خریداری شد و...
شاه یک میلیارد دلار داده بود که بخشی از سهام آن شرکت را بخرد. این یکی از بحث‌های یکطرفه یا دوطرفه است که به مذاکرات مربوط نمی‌شود. باید مثل پول های بلوکه شده ایران که در دست آمریکا باقی مانده این ماجرا هم پیگیری شود.
و در نهایت بفرمایید در گام بعدی مذاکرات چه اتفاقی باید بیفتد؟
اولاً باید ببینیم آنها چقدر به تعهداتشان عمل می‌کنند. اولین قدم این است که تحریم‌ها لغو شوند. این بار بیشتر تفاهم‌نامه بود تا موافقت‌نامه. البته اگر آنها به تفاهم‌نامه عمل کنند... وظیفه آژانس این است که به کشورها برای دستیابی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای کمک کند.