به گزارش خبرنگار حوزه احزاب خبرگزاری فارس، مصطفی میرسلیم رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی درباره نام‌گذاری سال با عنوان «خودباوری» به بررسی موضوع «حمایت از کالای ایرانی» و تشریح ضرورت‌ها و ابعاد این موضوع پرداخت که مشروح آن در ادامه می‌آید:
فارس: شما مطالب متنوعى به‌ویژه در سال گذشته درباره خودباورى گفته‌اید؛ آیا ممکن است به‌طور خلاصه مفهوم خودباورى را بیان کنید؟
میرسلیم: از مؤلفه‌های هویت هر فرد غیر از زادگاه و زادروز ، می‌توان از فرهنگ که شامل آداب‌ورسوم و اعتقادات می‌شود، یادکرد. خودباورى یعنى اتصال با مؤلفه‌های هویتى و بعلاوه یعنى قابلیت‌های آن مؤلفه‌ها در رو به کمال بردن انسان.
فارس: آیا خودباورى با این تعریف شما جلوه‌گر هویت است؟ آیا اکتسابى است یا موروثى؟
میرسلیم: برخى از مؤلفه‌های هویتى موروثى اند ولى بسیارى از آنها اگر با اکتساب و به همت خود فرد نصیب او نشده و باوجودش عجین نگشته باشد تأثیرى بر خودباورى ندارد.
فارس: پس با این بیان آیا به نظر شما تکلیفى براى رسیدن به خودباوری به‌ویژه براى نسل جوان مطرح می‌شود؟
میرسلیم: البته! به نظر می‌رسد وظیفه هر کس قدرشناسى ابعاد هویتى خویش است.
فارس: مهم‌ترین ابعاد هویتى تأثیرگذار بر خودباورى کدم‌اند؟
میرسلیم: مثلاً براى ما در دورانى که به سر مى‌بریم با توجه به مجموعه تهدیدها و مخاطراتى که با آن مواجهیم مهم‌ترین ابعاد هویتى، ایرانى بودن، مسلمان بودن و انقلابى بودن است. کسى که ایرانى است باید بداند ایرانى بودن چه ویژگی‌هایی دارد که او را از سایر شهروندان دیگر کشورها متمایز می‌کند و درصدد باشد آن ویژگی‌های مثبت را نگهداری و حتى رشد دهد، نه آن‌که با همرنگ و هم شکل شدن با دیگران خود را ببازد؛ اگر مسلمان است بداند اسلام چه ویژگی‌هایی دارد و بلد باشد، هم‌زبان با اهل یقین بگوید: ستایش خداى را که مرا جزو نجات‌یافتگان قرارداد (الحمدالله الذى جعلنى ممن یناجیه) و آن را ابزار عملى سپاسگزارى از حق تعالى نماید تا بر ایمانش افزوده شود؛ اگر انقلابى بوده بداند انقلاب، او را از چه وابستگی‌هایی به طاغوت و خفت ستم‌شاهی رهانید و به چه منزلتى در زمینه استقلال و آزادى رسانید و موظف است تلاش کند تا در حفظ ارزش‌های انقلاب، در سبک زندگى خود، مستدام باشد.
فارس: آیا می‌توان ادعا کرد خودباورى نوعى بیان وجه تمایز از دیگران است؟
میرسلیم: خودباورى، براى هر فرد یا جامعه، حالتى است که وجود آزاد و مستقل و بالقوه خودکافى آنها را تعریف می‌کند. فرد یا جامعه خودباور از نظر تمدنى روى پاى خود ایستاده است و آویزان به دیگران نیست؛ اتکا به اعتقادات راسخ خود دارد و با نمایش جلوه‌های مثبت وجودى خود الهام بخش دیگران است و نه ذلیل و رام دیگران و آماده براى دام آنها!
فارس: خودباورى را با این بیان، آیا مناسب است ابزار رفع موانع و حل مسایل تلقى کنیم؟
میرسلیم: دقیقاً، فرد یا جامعه خودباور با بکارگیرى قابلیت‌های خود چاره‌جوی مشکلات است و نه منتظر سرمایه و فکر و مدیریت دیگران؛ آنچه را خود دارد هیچ‌گاه از بیگانه تمنا نمی‌کند؛ او حتى از موضع هم‌تراز و برتر تحلیلگر نقاط مثبت و برجسته تمدنى دیگران است، به منظور بهره‌برداری از آن وجوه مثبت البته پس از بومی‌سازی آن و به‌ویژه براى آماده شدن به منظور سبقت گرفتن از آنها در امور خیر.
فارس: آیا آفتى براى خودباورى وجود دارد؟
میرسلیم: خودباورى را باید عطیه و فضل الهى تلقى کرد تا گرفتار خودپسندى یا عجب که مانع پیشرفت است، نشود. خودباورى مقابله با تحقیر شدن و مأیوس شدن و به بن‌بست رسیدن و تسلیم شدن است، ولى دربرگیرنده تحقیر دیگران نیست و مانع تعامل با دیگران هم نمی‌شود. هرچه خودباورى قویی‌تر باشد شخصیت فرد مستحکم‌تر و در نتیجه احترام به دیگران و مراعات ادب در مواجهه با آنها بیشتر می‌شود. کسى که برخوردار از خودباورى است احساس ناتوانى در مقابل کمبودها نمی‌کند بنابراین گرفتار عقده نمی‌شود و به استخفاف دیگران و توهین به آنها نمی‌پردازد.
