با روی کار آمدن دولت یازدهم، مدیریت کلان کشور دوباره به دست افرادی با سابقه اما مسن سپرده شد که در بسیاری از موارد، بدلیل دور بودن از نیروی جوانی، از شادابی لازم برای پیشبرد امور جاری کشور برخوردار نبودند. این امر آنچنان خودنمایی کرد که در دولت دوازدهم، زمزمۀ جوانگرایی در بدنۀ دولت دوباره بر سر زبان ها افتاد.
اما آنچه که در این دوره در حال وقوع است، مایۀ نگرانی عمیقی است. جوانگرایی یعنی استفاده از جوانان با لیاقت و کاردان، بدون در نظر گرفتن وابستگی های گروهى و نسبی. در حالى که گویا اکنون جوانگرایی ابزاری برای موروثی کردن مدیریت کشور شده است. مدیران پا به سن گذاشته که دیگر خود نیز به این موضوع واقف شده اند که توان اجرایی چندانی ندارند، به جای خود وابستگان سیاسى و نسبی جوان خود را منصوب می کنند (تا همچنان خود در پشت پرده قدرت را در دست داشته باشند) و از آن با عنوان جوانگرایی نام می برند. انتصاب وزیرى با مدرک کارشناسی که با توصیه و مذاکره سنگین وزیر قبلی انجام گرفت و یا انتصاب معاونان جوان در وزارتى دیگر که نسبت های حزبی و کاری با وزیر دارند، از نمونه های این موروثی کردن مدیریت است که متأسفانه از آن به عنوان جوانگرایی یاد می شود.
امید است با تدبیر بزرگان نظام بویژه رئیس محترم جمهورى در این زمینه، هم از موروثی شدن مدیریت کشور جلوگیری گردد و هم از مأیوس شدن جوانان تحصیکرده و توانمندی که با مدیران وابستگی ندارند و به همین دلیل امکان ورود به بدنۀ مدیریت کشور را نمی یابند