درباره رویکرد دوطرف باید گفت آنچه برای جمهوری اسلامی مهم است اینکه تلاش می‌کند از طریق سیاست‌های منطقه‌ای به‌ویژه تبادل با اعضای 1+5 و مشخصا روسیه و چین از تشدید فشارهای ایالات متحده جلوگیری کند. فکر می‌کنم روزهای آینده روزهای سرنوشت‌سازی به جهت بررسی نوع بازی کشورهای تاثیرگذار در این قضیه باشد و آنچه مشخص است این که ایالات متحده فشار می‌آورد که این قضیه دو واکنش از سوی ما می‌تواند به دنبال داشته باشد یا باید بپذیریم و عقب‌نشینی کنیم یا اینکه محکم بایستیم و به جلو حرکت کنیم. لذا این رویکرد فعلی به نظر مقدمه و گام اولیه برای تشدید فشارها خواهد بود. آنچه از بیان مقامات مسئول می‌شنویم این که آنها موضوع خیلی مهمی را مطرح نمی‌کنند و این تحریم‌ها را همان تحریم‌های گذشته می‌دانند اما حائزاهمیت این است که بیان این سه مورد تحریم از گذشته هم مطرح بوده و درحال حاضر هم به صراحت و در قالب قانون آمده است اما آنچه به‌عنوان نتیجه و چشم‌انداز آمریکایی‌ها مدنظر است این است که از طریق این تحریم‌ها قدم‌های اولیه فشار را بردارند و درنهایت به موضوع تشدید تحریم‌ها علیه فعالیت‌های نظامی بپردازند. به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها به دنبال این هستند که با این قدم‌های خیلی سبک که از گذشته هم مطرح بوده است طرح‌شان را شروع کنند و بعدها به قدم‌های سنگین‌تری که درحقیقت کنترل قدرت دفاعی ماست، برسند. جمهوری اسلامی ایران تجربه تحریم‌ها را در گذشته داشته و با توجه به اینکه مجلس شورای اسلامی هم طرح مقابله را مطرح کرده است به‌طور حتم هم مجلس و هم دولت با این اقدامات مقابله خواهند کرد و روزهای آینده باید دید محتوای طرح مقابله با رفتار آمریکا چیست تا براساس آن طرح اصطلاحا برابری یا بالانس این دو اقدام را بتوانیم بهتر تحلیل کنیم.