صرف نظر از موضوع مذاکره بین دوکشور که سالهاست به عنوان مسئله مورد مناقشه داخلی و بین المللی درآمده و
انجام آن از ابعاد مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است .بخشی از عناصر و نخبگان کشور نیز که مرعوب غرب بوده و به آثار مثبت مذاکره دلخوش بوده اند را تحت تاثیر قرار داده و تصور نموده‌اند برای حل مشکلات کشور می‌تواند مفید وکار ساز باشد .در حالی که این روش برای دیگر کشور‌ها هیچ فایده ای نداشته و رافع مشکلات آنها نبوده است .
رهبر معظم انقلاب اسلامی به دلایل منطقی پیشنهاد مذاکره از سوی مقامات آمریکا را صادقانه ندانسته و در گذشته نیز با دلایل مستدل از جمله مرعوب شدن و ضعف مسئولان اجرائی وشرایط نامتوازن بین دوکشور مذاکره را خلاف عقلانیت سیاسی و موجب ضرر برای حیثیت و اعتبار جهانی جمهوری اسلامی و بی فایده در حل مشکلات داخلی کشور دانستند. به‌دنبال تغییر ظاهری در سیاست خارجی (اعلامی) آمریکا در دور دوم ریاست جمهوری اوباما که باز هم با سیاست های (اعمالی) آنها « که همان تشدید تحریم‌ها و ضدیت با نظام است» متفاوت است .
اظهار تمایل سران آمریکا برای مذاکره دوجانبه بین دوکشور افزایش یافته و علنی تر شده و از سطح نامه نگاری و پیغام های محرمانه به اظهارات علنی و رسانه ای کشیده شده است . بنابر این می‌توان گفت که شرایط و زمینه های مذاکره در موارد زیر با گذشته تفاوتهای قابل ملاحظه ای کرده است :
1-درخواست و نیاز به مذاکره از سوی آمریکا صورت گرفته نه ایران.
مفهوم این مسئله اینست که آمریکا نیازمند به مذاکره است نه ایران . بنابراین مذاکره به‌عنوان نقطه صعف ایران تلقی نمی گردد که بگویند ایران به‌خاطر فشارهای آمریکا و مشکلات متقاضی مذاکره شده است .
2-شرایط دوکشور در عرصه بین المللی مساوی شده.
ایران تنها دشمن اصلی خود را آمریکا می داند و کشور دیگری را در سطح دشمنی با خود قبول ندارد و آمریکا هم پذیرفته که بدون نظر ایران هیچ تصمیمی را در منطقه نمی‌تواند بگیرد و نفوذ ایران و آمریکا در منطقه وجهان و تاثیر گذاری آنها بر معادلات سیاسی و نظامی منطقه در هماوردی جدی است و متوازن گردیده.
3-ایران از مواضع اصولی و حقوق مسلم خود در مسئله هسته ای کوتاه نیامده و از خط قرمز های تعیین شده توسط آمریکا عبور کرده و آنها امروز در آلماتی 2 ناچار به پذیرش حق غنی سازی ایران شدند . بنابر این قضاوت افکار عمومی جهان این نخواهد بود که ایران در مذاکره قصد عقب نشینی از حقوقش را دارد .
4- ایران در موضوع مقاومت اسلامی در منطقه اثبات کرد که از قدرت نظامی و دفاعی مهمی علیه اسرائیل برخوردار است و قادر است به‌راحتی اسرائیل را درجبهه‌های مختلف زمینگیر کند .
5- ایران اثبات کرد که تحریمهای اقتصادی غرب و آمریکا مانع پیشرفت کشور در عرصه های گوناگون نشده و تحریم ها را به فرصتی برای استقلال بیشتر اقتصادی خود تبدیل کرده است .
6-ایران نه تنها کشوری منزوی نیست بلکه از پشتوانه بین المللی دو سوم اعضای سازمان ملل در جنبش عدم تعهددر برابر آمریکا برخوردار است و با ریاست جنبش از موقعیت برتری نسبت به آمریکا برخوردار است .
7-اقتدار جمهوری اسلامی و وحدت ملت حول رهبری آن اثبات کردکه آمریکا در طی سه دهه گذشته قادر به براندازی نظام اسلامی ایران نبوده است بنابراین در چنین شرایطی با ابراز بدبینی و عدم خوشبینی به صداقت و موفقیت مذاکره دوجانبه بین دوکشور آمریکا و ایران در کنار مذاکرات 1+5 ، مخالفت نکردن رهبر معظم انقلاب اسلامی با مذاکره موضعی کاملاً منطقی و دوراندیشانه است زیرا اگر آمریکائی ها از این فرصت استفاده کرده و صداقت خود را در مذاکره اثبات نمایند چیزی از ایران کم نخواهد شد و اگر باز هم به برخوردهای غیر صادقانه و زورگویانه خود ادامه دهند و بخواهند نظرات خود را بر ایران تحمیل کنند با پیش بینی رهبری معظم انقلاب منطبق خواهد شد و نشان می‌دهد که نباید به اهداف آمریکا برای مذاکره خوشبین بود.
راه حل رهبری برای تمام شدن این اختلاف
رهبر معظم انقلاب اسلامی در همین سخنان راه حل این مشکل بین ایران و آمریکا را به‌صورت روشن وشفاف تبیین فرموده و گفتند:
اگر پیشنهاد مذاکره صادقانه است و می‌خواهند مذاکرات هسته ای به نتیجه برسد باید حرف و موضع قاطع و صادقانه جمهوری اسلامی مبنی بر اینکه در پی سلاح هسته ای نیست و آن‌را حرام میداند را بپذیرند.
آمریکائی ها در مذاکره به‌دنبال تحمیل نظرات خود نباشند .
حق غنی سازی صلح آمیز که حق قانونی ملت ایران است به‌رسمیت شناخته شود و برای صحت این روند مقررات قانونی آژانس هسته ای را می توانند اعمال کنند.
دولت آمریکا دست از دشمنی با جمهوری اسلامی ایران بردارد و این دشمنی در عرصه های علمی – نظامی – امنیتی – فرهنگی و سیاسی را متوقف کند .
بدون شک با رعایت راه حل های فوق مذاکرات به نتیجه خواهد رسید در غیر این‌صورت روابط دوکشور بر همین منوال روز به‌روز بدتر خواهد شد.
