وی افزود: از ابتدا جریانهایی که صاحب قدرت و ثروت بودند یا جریانهایی که به دنبال نفوذ در حاکمیت بودند سعی کردند با تضعیف گزینش و توسعه و گسترش رابطه و پارتیبازی در نظام جذب نیرو، کاری کنند که روند بکارگیری نیروهای صالح و شایسته در مناصب و مسئولیتهای اجرایی کشور از یک مسیر درست و منطقی خارج شود.
عضو شورای مرکزی حزب موتلفه با بیان اینکه مسیر رسیدن به مسئولیتها در کشور ما عمدتا به دست کانونهای قدرت و ثروت است گفت: این کانونها به افرادی بها میدهند که معمولا در انتخابات به آنها مدیون شدهاند یا شاید تعهدی و قول و قراری بین آنها برقرار بوده است و معمولا سعی میکنند افرادی از وابستگان جناحی خود را به مسئولیت برسانند تا طرفداران خود را حفظ کنند.
ترقی ادامه داد: این روند موجب شده که بدنه اجرایی کشور از افراد متعهد، متخصص، مومن و انقلابی تهی شود و جای آنها را عناصر فرصتطلب، ناشایست، غیر متخصص و به طور کلی عناصر فاقد ویژگیهای لازم برای مسئولیتهای اجرایی بگیرند و ما شاهد ناکارآمد شدن دستگاه اجرایی و مدیریتی در بخشهای مختلف کشور باشیم که نتیجه آن به ضرر مردم است و موجب نارضایتی مردم شده است.
وی با اشاره به اینکه برخی افراد یک دامپزشک را به عنوان مشاور فرهنگی مجموعههای خود انتخاب میکنند، عنوان کرد: با این نوع انتصابها چطور میتوانیم توقع داشته باشیم که مشکلات فرهنگی در یک دستگاهی حل و فصل شود.
عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اظهار داشت: تا زمانی که پارتیبازی و روابط سیاسی و فامیلی ملاک انتخاب افراد برای عهدهداری پستها و مسئولیتها باشد ما همچنان باید شاهد ناکارآمدی دولت و دستگاههای اجرایی در خدمترسانی صحیح به مردم باشیم.
ترقی در خصوص پیامدهای این نوع انتصابها گفت: این نوع رفتارها باعث به وجود آمدن چند آسیب میشود؛ اول آنکه مسیر ارتقاء افراد برای رسیدن به پستها را از مسیر اصلی شایستهسالاری به مسیر پارتیبازی تغییر میدهد؛ نکته دوم اینکه موجب سرکوب و ناامیدی نخبگان جامعه و عناصر متخصص و متعهد میشود.
وی افزود: این رفتار همچنین موجب به وجود آمدن فساد در دستگاه اداری کشور میشود چرا که وقتی فردی میخواهد به مسئولیتی برسد و هیچ راهی جز باج دادن، رشوه دادن و پارتیبازی را در مقابل خود نبیند ناچار برای ارتقاء و پیشرفت از طریق فساد به کرسی و مسئولیت میرسد.
عضو شورای مرکزی حزب موتلفه در پایان گفت: این اقدامات توقعات اطرافیان مسئولان را غیرمنطقی میکند که در منشور حکومتی امیر المومنین هم به این موضوع اشاره شده که توقعات خواص از همه بیشتر است و کارایی آنها از همه کمتر است و این توقعات بالا موجب ظلم و بیعدالتی میشود و حقوق سایر مردم را ضایع میکند و نظام را هم از پیشرفت و ارتقاء باز میدارد.