سومین نشست جمهوری اسلامی ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی طی یک ماه گذشته، گرچه منجر به تدوین مدالیته ای برای همکاری های دوجانبه نشد اما تصمیم به ادامه گفت و گوها برای رسیدن به نتیجه، نشان از تلاش دو طرف برای اقدام های کارشناسی بیشتر دارد.
سومین نشست جمهوری اسلامی ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی طی یک ماه گذشته، گرچه منجر به تدوین مدالیته ای برای همکاری های دوجانبه نشد اما تصمیم به ادامه گفت و گوها برای رسیدن به نتیجه، نشان از تلاش دو طرف برای اقدام های کارشناسی بیشتر دارد. پیش از این نیز در سال 1387، دو طرف برای پاسخ دادن به ادعاهای مطرح شده از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی بر سر تدوین یک مدالیته توافق کرده بودند. 
طبق مدالیته برنامه عمل 2007 یا همان سند INFCIRC/711)،) 6مساله باقیمانده 'آزمایشات پلوتونیوم'، 'سانتریفیوژهای پی. یک و پی. دو'، 'منشاء آلودگی'، 'سند اورانیوم فلزی' ، 'پلونیوم 110' و 'معدن گچین' در سال 1387 حل و فصل شد و مدیرکل وقت آژانس بین المللی انرژی اتمی در پایان همان سال این امر را طی گزارشی رسمی به شورای حکام مورد تایید قرار داد.
با این حال، ادعاهای جدیدی بویژه پس از آنکه 'یوکیا آمانو' به عنوان مدیرکل جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی انتخاب شد، در گزارش های بعدی آژانس درباره فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران مطرح شد.
به هر روی، اصرار آژانس بر ادعاهای مطرح شده و همچنین تقاضای آنان برای دیدار از پارچین، موضوع مدالیته را تا آنجا جدی کرد که بیست و پنجم و بیست و ششم اردیبهشت ماه، ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین دور نخست مذاکرات خود را انجام دادند.
همزمان با سفر از پیش اعلام نشده یکم خردادماه آمانو به ایران در پاسخ به دعوت خردادماه و تیرماه سال گذشته رییس سازمان انرژی اتمی و همچنین وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی ایران، دور دوم این نشست در تهران برگزار شد.
در شرایطی که غرب بویژه آمریکا پشت دیپلماسی چندبعدی خود اعم از جوسازی های رسانه ای و فرهنگی، ارعاب کشورهای ضعیف، تطمیع قدرت های نوظهور و در حال پیشرفت، همراه کردن اروپا با سیاست های خود، انجام جنگ های سایبری و حمله به مراکز رایانه ای مهم ایرانی، اعمال تحریم های اقتصادی، ترور دانشمندان هسته ای، اعمال نظر در نهادهای بین المللی مانند آژانس بین المللی انرژی اتمی و محروم کردن ایران از دستیابی به دانش های نوین هسته ای برخلاف اساسنامه آژانس و ... پنهان شده است، تهران برای شفاف سازی و برملا کردن توطئه های پیچیده و چندجانبه غرب باز هم به گفت و گوهای سازنده ادامه می دهد.
در این میان، گرچه صهیونیسم جهانی با اعمال فشار به دولت آمریکا که برای ماندن بر سر کار طی دوران آتی انتخابات ریاست جمهوری، بشدت نیاز به جلب آرای لابی صهیونیستی دارد، می کوشد با هیاهو و جنجال آفرینی های سیاسی و رسانه ای مرسوم، عرصه را بر تهران تنگ کند اما انعطاف ایران برای ادامه فعالیت های صلح آمیز هسته ای خود با استناد به حقوق مصرح در عرصه بین المللی، تمام این رشته ها را پنبه کرده است. این در حالی است که آژانس هنوز نتوانسته است گامی برای تحقق خواسته اعضای خود درباره ایجاد خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای بردارد و رژیم صهیونیستی به عنوان تنها دارنده این نوع اسلحه در منطقه، به مدیرکل این نهاد بین المللی حتی اجازه نزدیک شدن به تاسیسات اتمی خود را نمی دهد.
در چنین شرایطی، آژانس دغدغه های اساسی اکثر کشورهای جهان را رها کرده و درگیر خواسته های سیاسی معدود کشورهای غربی شده است.
به نظر می رسد این نهاد بین المللی در زمان حاضر با فراموش کردن وظایف اصلی خود، به ابزاری در دستان غرب برای رسیدن به خواسته های انحصارطلبانه و منفعت جویانه آنها تبدیل شده است و موضوع جمهوری اسلامی ایران را نیز از همین منظر می نگرد.
طبق مدالیته برنامه عمل 2007 یا همان سند INFCIRC/711)،) 6مساله باقیمانده 'آزمایشات پلوتونیوم'، 'سانتریفیوژهای پی. یک و پی. دو'، 'منشاء آلودگی'، 'سند اورانیوم فلزی' ، 'پلونیوم 110' و 'معدن گچین' در سال 1387 حل و فصل شد و مدیرکل وقت آژانس بین المللی انرژی اتمی در پایان همان سال این امر را طی گزارشی رسمی به شورای حکام مورد تایید قرار داد.
با این حال، ادعاهای جدیدی بویژه پس از آنکه 'یوکیا آمانو' به عنوان مدیرکل جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی انتخاب شد، در گزارش های بعدی آژانس درباره فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران مطرح شد.
به هر روی، اصرار آژانس بر ادعاهای مطرح شده و همچنین تقاضای آنان برای دیدار از پارچین، موضوع مدالیته را تا آنجا جدی کرد که بیست و پنجم و بیست و ششم اردیبهشت ماه، ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین دور نخست مذاکرات خود را انجام دادند.
همزمان با سفر از پیش اعلام نشده یکم خردادماه آمانو به ایران در پاسخ به دعوت خردادماه و تیرماه سال گذشته رییس سازمان انرژی اتمی و همچنین وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی ایران، دور دوم این نشست در تهران برگزار شد.
در شرایطی که غرب بویژه آمریکا پشت دیپلماسی چندبعدی خود اعم از جوسازی های رسانه ای و فرهنگی، ارعاب کشورهای ضعیف، تطمیع قدرت های نوظهور و در حال پیشرفت، همراه کردن اروپا با سیاست های خود، انجام جنگ های سایبری و حمله به مراکز رایانه ای مهم ایرانی، اعمال تحریم های اقتصادی، ترور دانشمندان هسته ای، اعمال نظر در نهادهای بین المللی مانند آژانس بین المللی انرژی اتمی و محروم کردن ایران از دستیابی به دانش های نوین هسته ای برخلاف اساسنامه آژانس و ... پنهان شده است، تهران برای شفاف سازی و برملا کردن توطئه های پیچیده و چندجانبه غرب باز هم به گفت و گوهای سازنده ادامه می دهد.
در این میان، گرچه صهیونیسم جهانی با اعمال فشار به دولت آمریکا که برای ماندن بر سر کار طی دوران آتی انتخابات ریاست جمهوری، بشدت نیاز به جلب آرای لابی صهیونیستی دارد، می کوشد با هیاهو و جنجال آفرینی های سیاسی و رسانه ای مرسوم، عرصه را بر تهران تنگ کند اما انعطاف ایران برای ادامه فعالیت های صلح آمیز هسته ای خود با استناد به حقوق مصرح در عرصه بین المللی، تمام این رشته ها را پنبه کرده است. این در حالی است که آژانس هنوز نتوانسته است گامی برای تحقق خواسته اعضای خود درباره ایجاد خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای بردارد و رژیم صهیونیستی به عنوان تنها دارنده این نوع اسلحه در منطقه، به مدیرکل این نهاد بین المللی حتی اجازه نزدیک شدن به تاسیسات اتمی خود را نمی دهد.
در چنین شرایطی، آژانس دغدغه های اساسی اکثر کشورهای جهان را رها کرده و درگیر خواسته های سیاسی معدود کشورهای غربی شده است.
به نظر می رسد این نهاد بین المللی در زمان حاضر با فراموش کردن وظایف اصلی خود، به ابزاری در دستان غرب برای رسیدن به خواسته های انحصارطلبانه و منفعت جویانه آنها تبدیل شده است و موضوع جمهوری اسلامی ایران را نیز از همین منظر می نگرد.