فضل‌الله فرخ، عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی پیرامون تأثیرات اعدام انقلابی حسنعلی منصور توسط شهدای 26 خرداد سال 1344 به خبرنگار ما گفت: با تبعید امام(ره) به ترکیه خفقان عجیبی بر کشور حاکم بود و داشتن عکس، اعلامیه و رساله امام(ره) و نام بردن از ایشان ممنوع بود و هر کس اسمی از امام(ره) می‌برد به زندان می‌افتاد. تأثیر اقدام شهدای مؤتلفه حفظ امام و ولایت بود.

وی افزود: مقام معظم رهبری در باره این شهدا فرمودند اینها «نور الله فی ظلمات الارض» بودند. آنها نوری در تاریکی اختناق بودند.

جرات شهدای موتلفه

این عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی در خصوص نخستین تأثیر اقدام شهدای مؤتلفه مطرح کرد: با اعدام انقلابی حسنعلی منصور شهدای 26 خرداد سال 1344 از شخصی که خیانت کرده و لایحه کاپیتولاسیون را به تصویب مجلس رسانده بود انتقام گرفتند و او را به درک واصل کردند که دیگران جرأت چنین خیانت‌هایی نکنند.

وی دومین تأثیر اعدام انقلابی منصور را شکسته شدن خفقان حاکم بر کشور دانست و اظهار کرد: این خفقان به حدی شکسته شد که مأمورینی که هر روز می‌آمدند و در مسجد جامع جمع می‌شدند و صف می‌کشیدند و سخنرانان را دستگیر می‌کردند وحشت کردند و دیگر در مسجد حضور پیدا نکردند.

امیدواری مردم پس از اعدام انقلابی حسنعلی منصور

فرخ خاطرنشان کرد: سوم اینکه مردمی که مأیوس، ناامید و تهدید شده بودند روحیه پیدا کردند و دو باره به حرکتشان ادامه دادند.

وی در خصوص چهارمین تأثیر اقدام شهدای مؤتلفه گفت: وقتی در دادگاه از شهید محمد بخارایی پرسیدند چرا دست به این اقدام زدی و چه کسی تو را تحریک کرد، پاسخ داد شما مرجع تقلید ما را دستگیر و تبعید کردید. بعد هم گفت این اول کار است. من شروع کردم تا بعد از این جوانان این راه را ادامه بدهند. به همین دلیل رژیم وحشت کرد و سبب شد از تصمیم سوئی که در باره امام داشت منصرف شود و امام را از ترکیه به نجف فرستاد. با این حرکت شهدای مؤتلفه جان امام حفظ شد.

اشعاری که آقای فضل‌الله فرخ در باره شهدای مؤتلفه سروده بودند:

بیست و ششم خرداد یادآور یاران است

یادآور خونین آن چهار دلیران است

بیست و شش خرداد دارد افقی گلرنگ

زیبایی سرخ آن از خون شهیدان است

شامش چه غمین بود و تاریک بسی، اما

اندر پی آن روزی نورانی و تابان است

دادند پیام آن شب با حنجره خونین

هنگامه جانبازی بر جمله یاران است

در آن شب ظلمانی نیکو بدرخشیدند

شب‌تابی و جانبازی این رسم عیاران است

رفتند سوی معشوق با چهره خون‌آلود

این‌گونه خودآرایی از عشق‌مداران است

شد چهار قمر پنهان از نظر یاران

گفتند چرا پنهان خورشید جماران است

دشمن چه خزان می‌دید پرپر شدن گل‌ها

اندر چمن عشاق، این رسم بهاران است

در مسلخ عشق حق بر خصم خروشیدند

آثار وفاداری این چهره خونبار است

فرخ که بُدی روزی خود همسفر یاران