اولاند در پایان یک رقابت نفس گیر و در دومرحله و تنها با اختلاف چهار درصد توانست مستاجر سابق الیزه را از این کاخ بیرون کند و خود برای پنج سال آتی جای وی را بگیرد اما بررسی مسأله‌ای که مردم فرانسه را راغب به تغییر و کنار زدن حزب حاکم کرده مهم به نظر می رسد. در بررسی این مورد به چند نکته می توان اشاره داشت:

الف) بحران اقتصادی جهانی؛
سارکوزی که پنج سال پیش توانسته بود با کنار زدن سگولن رویال، نامزد حزب سوسیالیست وارد الیزه شود و محبوبیت قابل توجهی در فرانسه داشت و امروز از معدود روسای جمهوری است که تنها یک دوره ساکن الیزه بود پیش از هر چیز دیگر در بحران اقتصادی جهانی غرق شد.این بحران که از سال 2008 میلادی با ورشکستگی بانک‌هایی چون لمن برادرز و به دنبال بحران مسکن، از ایالات متحده آغاز شد به سرعت سراسر جهان را فرا گرفت. درهم تنیدگی بازارهای جهان که اقتضای نظام سرمایه‌داری ست باعث شد کشور فرانسه نیز از بحران مذکور در امان نماند. سارکوزی در تبلیغات انتخاباتی سعی نمود مشکلات اقتصادی فرانسه را مرتبط به بحران اقتصاد جهانی کند. لیک به مصائب آن دچار گردید.در این بین فرانسه به همراهی آلمان سعی داشتند تا این بحران اقتصادی جهانی را از منطقه یورو دور کنند ، سارکوزی به همراه مرکل  سعی کردند با تشکیل یک صندوق وی‍ژه براى کمک به اعضایى از یورو که در معرض ورشکستگى بودند، کمک کنند و از این طریق  واحد پول اروپایى را نجات دهند. سیاست دولت سارکوزی به منظور تلاش برای حفظ منطقه‌ی یورو که همراه با ریاضت اقتصادی برای مردم بود، اقبال عمومی را به وی کاهش داد.

 ب) ایالات متحده؛
مورد بعدی حمایت های بی چون و چرای نیکلا سارکوزی از سیاستهای آمریکا درسطح جهان بود. این اقدامات سارکوزی سبب شد که وی از سوی برخی منتقدانش به دنباله روی از سیاست‌های آمریکا و نداشتن استقلال در تصمیم گیری‌های سیاست خارجی خود، در رابطه با مسائل ذینفع میان دو کشور متهم شود. اما در مقابل فرانسوآ اولاند در تبلیغات انتخاباتی خود در خصوص برنامه‌ی سیاسی‌اش در مورد افغانستان اعلام کرد: «من هیچ راه حل نظامی در افغانستان نمی‌بینم و در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۲، به هم‌پیمانان فرانسه تمایل پاریس برای خروج نظامیان فرانسوی از کشورهای آسیای میانه تا پایان سال ۲۰۱۲ را ابلاغ می‌کنم.»

ج) ایران؛
به عقیده برخی ایران نیز یکی از عوامل شکست سارکوزی در انتخابات بود. مجله‌ی تایم این تغییر را پیروزی ایران در مبارزات انتخاباتی فرانسه دانسته است. مجله تایم در تحلیل خود در این خصوص موکد می‌سازد اگر چه فرانسوا اولاند نیز در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه بعید به‌نظر می‌رسد که موضع رسمی این کشور را در قبال ایران تغییر دهد، اما به هر حال به شدت بعید است که راه سارکوزی را ادامه دهد. یعنی مانند سارکوزی به طرز بیش فعالانه و جنگ‌طلبانه و نیز به صورتی تهدیدآمیز در همکاری با واشنگتن و همسایگان اروپایی خود در مقابل ایران برخورد نماید.
پیش بینی ها حکایت از آن دارد که پیروزی فرانسوا اولاند بر نیکلا سارکوزی، بی تردید تبعات مهم و فوری برای مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 خواهد داشت.
از منظری راهبردی پیروزی سوسیالیست ها به رهبری اولاند در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، 3 تأثیر بسیار مهم بر مذاکرات ایران و 1+5 بر جای خواهد گذاشت.
1- در درجه اول، بدون شک اولاند مجبور خواهد بود از ادبیات سارکوزی در زمینه مسائل سیاسی خارجی فاصله بگیرد. تکرار این ادبیات از جانب او، در حالی که مردم فرانسه به شدت خواهان تغییر هستند، به سرعت محبوبیت اولاند را از بین خواهد برد.
2- به طور طبیعی، اولاند به دلیل تعلق به حزب سوسیالیست و متصل بودن به یک شبکه نخبگانی متفاوت از آنچه هم اکنون در دولت سارکوزی حضور دارد، مجبور خواهد بود بسیاری از کادرهای کلیدی دولت وی بویژه در حوزه های سیاست خارجی و امنیت ملی را تغییر دهد. تیم فعلی بسیار رادیکال است و دیدگاهی به شدت منفی نسبت به ایران دارد. مذاکره کننده فرانسه در گروه 1+5 تا امروز نزدیک ترین دیدگاه ها را به آمریکا داشته و در مواردی حتی از اسرائیلی ها نیز رادیکال تر بوده است.
3- جنبه سوم مجبور به بهبود وضعیت اقتصادی است که شاید مهم ترین اولویت فرانسوا اولاند باشد. هم اکنون همه محافل اقتصادی در اروپا دریافته اند که تلاش برای تحریم ایران بویژه تحریم نفت و بانک مرکزی دارای تبعاتی بسیار سنگین و تحمل ناپذیر برای اقتصادهای شکننده و درگیر بحران کشورهای اروپایی است. این احتمال وجود دارد که دولت اولاند موافقت چندانی با اعمال تحریم های نفتی علیه ایران در ماه ژوئیه نداشته باشد .