آیت الله آقا مجتبی تهرانی استاد برجسته اخلاق که بسیاری وی را بهجت تهران می دانستند همزمان با اربعین حسینی دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
سمیه عظیمی-آیت الله آقا مجتبی تهرانی استاد برجسته اخلاق که بسیاری وی را بهجت تهران می دانستند همزمان با اربعین حسینی دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
احمد کریمی اصفهانی درباره آقا مجتبی حرف های شنیدنی داشت؛ از دوران تاسیس و انحلال مدرسه نور تا آخرین جلسه اخلاق آیت الله.
درباره مرحوم آیت الله مجتبی تهرانی بفرمایید. ویژگی بارز ایشان از نظر شما چه بود؟
حضرت آیت الله مجتبی تهرانی، فردی با تقوا بود ضمنا بسیار هوشیار هم بود و مسائل را به خوبی درک می کرد.
ایشان جلسات متعددی داشتند که ماهی یک بار برگزار می شد، در ماه مبارک رمضان تقریبا کل ماه را جلسه سخنرانی داشتند. همچنین در دهه های مختلف ماه محرم و صفر نیز جلسات متعددی را برگزار می کردند.
برگزاری این جلسات نشان می داد که ایشان عطش فوق العاده ای داشتند تا جامعه را نسبت به مسائل اخلاقی آگاه کنند. و بیش از هر چیز دیگری بر ضرورت اصلاح مسائل اخلاقی مردم تاکید می کردند و معتقد بودند که به دنبال اصلاح اخلاق مردم بقیه مسائل هم حل می شود و مردم به خوبی به تکالیف خود عمل خواهند کرد.
امسال هم با توجه به عطشی که برای تعلیم و تعلم داشتند با همه مشکلاتی که داشتند صحبت مختصری را شروع کردند که تقریبا به دعای پایانی جلسه که رسیدند نتوانستند ادامه بدهند و این جلسه هم آخرین مجلسی بود که برگزار کردند.
اصرار آقا مجتبی به تعلیم دادن و آموختن درس اخلاق برای جامعه باعث می شد که جوانان بسیاری در جلسات ایشان شرکت می کردند به حدی که کمتر جلسه ای وجود داشت که شاهد حضور پررنگ جوانان باشد.
باید به این مساله اشاره کرد علاوه بر اینکه آیت الله مجتبی تهرانی فردی بسیار با تقوا و هوشیار بود، شجاعت فوق العاده ای داشت.
تا جایی که من اطلاع دارم در جلسات علنی یا جلساتی که نزد برخی شخصیت ها داشتند مسائل را به روشنی و با شجاعت بدون توجه به اینکه این حرف چقدر هزینه خواهد داشت مطرح می کردند؛ علیرغم همه مسائل، نکات مدنظرشان را به روشنی طرح می کردند.
ایشان خطرات را به خوبی درک و به موقع تذکر می دادند، مساله ای که جای خالی آن احساس می شود چرا که متاسفانه کمتر افرادی هستند که ضمن درک شرایط با شجاعت مسائل را مطرح کنند.
آیت الله تهرانی مسائل انحرافی را به خوبی درک می کردند و جزو تذکرات اولیه ایشان در جلسات مختلف بود لذا همین مساله هم باعث شده بود که خیلی از کسانی که می خواستند مطالب را به خوبی و روشن درک کنند در جلسات ایشان حاضر می شدند، جلساتی که جوانان و قشر دانشگاهی حضور پررنگی در آنها داشتند و این مساله به عنوان امتیاز اصلی جلسات ایشان محسوب می شد.
شما در جریان تاسیس و پایان کار دبیرستان نور بودید؟ هدف ایشان از راه اندازی یک مدرسه چه بود؟
بنده مدتی در زمان احداث و راه اندازی دبیرستان نور با ایشان محشور بودم، این مدرسه به دلیل اهداف آقا مجتبی تهرانی تاسیس شد و ما جزو هیئت امنای مدرسه بودیم.
آیت الله تهرانی به دلیل وقتی که به صورت منظم روی مسائل مربوط به مدرسه می گذاشت اشراف کامل به همه امور داشت و به صورت مرتب همه چیز درباره دبیرستان و مسائل آن را می پرسیدند و اگر جایی به کمترین مشکلی برخورد می کرد سعی می کردند به خوبی مرتفع شود.
به نظرم عمده هدف ایشان از احداث مدرسه تربیت افرادی در جامعه بود که شجاع باشند و به طرح مسائل بپردازند.
می خواست فضای مدرسه به گونه ای باشد که بر خلاف مدارس دیگر دانش آموزان به راحتی جرأت بیان مسائل و مشکلات خود را داشته باشند؛ این موضوع یکی از ویژگی های این مدرسه بود.
و چرا مدرسه پس از چند سال منحل شد؟
همانطور که گفتم آیت الله تهرانی به دنبال تربیت افراد شجاع و با بصیرت بودند، اما به لحاظ اینکه فضای کلی جامعه این گونه نیست و افرادی هم که به عنوان دبیر و مدیران مدرسه حضور داشتند نتوانستند سطح انتظارات را برآورده کنند و لذا هدف حاج آقا هم محقق نشد پس تصمیم به پایان ادامه کار دبیرستان گرفتند.
علیرغم اینکه دانش آموزان مدرسه در همان سالها از نظر دانش در سطح بالایی قرار گرفتند و با رتبه های بسیار عالی وارد دانشگاه شدند اما آقا مجتبی غیر از بحث تعلیم و تعلم احساس می کردند که باید افرادی در دانشگاه حضور داشته باشند تا جلوی انحرافات و منحرفین را بگیرند؛ کسانی که از نظر اخلاقی تربیت شده و کار کشته باشند تا به راحتی بتوانند در برابر بسیاری از انحرافات مقاومت کنند.
اما متاسفانه به دلیل اینکه برخی مدیران و دبیران به گونه ای تربیت نشده بودند که بتوانند به یک دانش آموز انقدر میدان بدهند که بتواند به راحتی اظهار نظر کرده و مطالبش را مطرح کند هدف آقا مجتبی محقق نشد. اما اگر این اتفاق رخ می داد مطمئنا افرادی در جامعه حاضر می شدند که می توانستند با هرگونه انحرافی در جامعه مقابله کنند.
مهمترین ویژگی آیت الله تهرانی از منظر شما؟
آقا مجتبی فرد منظمی بود، هر جایی که قرار بود حاضر شود زمان را حتما رعایت می کرد؛ اما از همه مهمتر سعی می کرد که وقت مردم هم هدر نشود. می توانم بگویم تقریبا برای هر جلسه سخنرانی که مثلا 45 دقیقه طول می کشید 10 تا 15 ساعت مطالعه می کرد.
در جلسات اخلاق آیت الله مجتبی تهرانی همه قشر از افراد جامعه و همین طور طیف های مختلفی از گروه های سیاسی حضور داشتند؛ به نظر شما دلیل این مساله چه بود؟
ایشان فوق العاده متخلق به اخلاق اسلامی بود به همین دلیل در جلسات بحث ایشان همیشه از سوی مردم به خصوص جوانان و اقشار تحصیلکرده و سیاسی از همه طیف ها حاضر می شدند. به نظرم دلیل اصلی این مساله علاوه بر خصوصیات فردی، مطالب قابل استفاده آقا مجتبی تهرانی بود.
نقل است که ایشان زمانی برای زیارت عتبات عالیات به عراق می روند اما بدون پاسپورت. مامور عراقی وقتی با این موضوع روبرو می شود از ایشان سوال می کند که چرا بدون داشتن پاسپورت راهی این سفر شده اند که ایشان در جواب می گویند؛ من مجنون حسینم.
و این صداقت بیان باعث می شود که مامور عراقی با احترام اجازه می دهد که آیت الله وارد عراق شود و به زیارت برود.
همه این مسائل یعنی صداقت بیان، متخلق بودن به اخلاق اسلامی و تواضع و فروتنی از آیت الله تهرانی فرد برجسته ای ساخته بود که دیگران مجذوب شخصیتشان می شدند.
مطمئنا خاطراتی هم از ایشان دارید.
به خاطر دارم که گاهی درباره مدرسه نور مسائلی را متوجه می شدم و با ایشان در میان می گذاشتم. ایشان یک ویژگی خیلی بارز داشت، اینکه خیلی خوب به حرف همه گوش می داد. این ویژگی باعث می شد که به مسائل به دقت توجه می کرد و پس از تحلیل موضوع به مساله ای که پیش آمده بود پاسخ می داد.
احمد کریمی اصفهانی درباره آقا مجتبی حرف های شنیدنی داشت؛ از دوران تاسیس و انحلال مدرسه نور تا آخرین جلسه اخلاق آیت الله.
درباره مرحوم آیت الله مجتبی تهرانی بفرمایید. ویژگی بارز ایشان از نظر شما چه بود؟
حضرت آیت الله مجتبی تهرانی، فردی با تقوا بود ضمنا بسیار هوشیار هم بود و مسائل را به خوبی درک می کرد.
ایشان جلسات متعددی داشتند که ماهی یک بار برگزار می شد، در ماه مبارک رمضان تقریبا کل ماه را جلسه سخنرانی داشتند. همچنین در دهه های مختلف ماه محرم و صفر نیز جلسات متعددی را برگزار می کردند.
برگزاری این جلسات نشان می داد که ایشان عطش فوق العاده ای داشتند تا جامعه را نسبت به مسائل اخلاقی آگاه کنند. و بیش از هر چیز دیگری بر ضرورت اصلاح مسائل اخلاقی مردم تاکید می کردند و معتقد بودند که به دنبال اصلاح اخلاق مردم بقیه مسائل هم حل می شود و مردم به خوبی به تکالیف خود عمل خواهند کرد.
امسال هم با توجه به عطشی که برای تعلیم و تعلم داشتند با همه مشکلاتی که داشتند صحبت مختصری را شروع کردند که تقریبا به دعای پایانی جلسه که رسیدند نتوانستند ادامه بدهند و این جلسه هم آخرین مجلسی بود که برگزار کردند.
اصرار آقا مجتبی به تعلیم دادن و آموختن درس اخلاق برای جامعه باعث می شد که جوانان بسیاری در جلسات ایشان شرکت می کردند به حدی که کمتر جلسه ای وجود داشت که شاهد حضور پررنگ جوانان باشد.
باید به این مساله اشاره کرد علاوه بر اینکه آیت الله مجتبی تهرانی فردی بسیار با تقوا و هوشیار بود، شجاعت فوق العاده ای داشت.
تا جایی که من اطلاع دارم در جلسات علنی یا جلساتی که نزد برخی شخصیت ها داشتند مسائل را به روشنی و با شجاعت بدون توجه به اینکه این حرف چقدر هزینه خواهد داشت مطرح می کردند؛ علیرغم همه مسائل، نکات مدنظرشان را به روشنی طرح می کردند.
ایشان خطرات را به خوبی درک و به موقع تذکر می دادند، مساله ای که جای خالی آن احساس می شود چرا که متاسفانه کمتر افرادی هستند که ضمن درک شرایط با شجاعت مسائل را مطرح کنند.
آیت الله تهرانی مسائل انحرافی را به خوبی درک می کردند و جزو تذکرات اولیه ایشان در جلسات مختلف بود لذا همین مساله هم باعث شده بود که خیلی از کسانی که می خواستند مطالب را به خوبی و روشن درک کنند در جلسات ایشان حاضر می شدند، جلساتی که جوانان و قشر دانشگاهی حضور پررنگی در آنها داشتند و این مساله به عنوان امتیاز اصلی جلسات ایشان محسوب می شد.
شما در جریان تاسیس و پایان کار دبیرستان نور بودید؟ هدف ایشان از راه اندازی یک مدرسه چه بود؟
بنده مدتی در زمان احداث و راه اندازی دبیرستان نور با ایشان محشور بودم، این مدرسه به دلیل اهداف آقا مجتبی تهرانی تاسیس شد و ما جزو هیئت امنای مدرسه بودیم.
آیت الله تهرانی به دلیل وقتی که به صورت منظم روی مسائل مربوط به مدرسه می گذاشت اشراف کامل به همه امور داشت و به صورت مرتب همه چیز درباره دبیرستان و مسائل آن را می پرسیدند و اگر جایی به کمترین مشکلی برخورد می کرد سعی می کردند به خوبی مرتفع شود.
به نظرم عمده هدف ایشان از احداث مدرسه تربیت افرادی در جامعه بود که شجاع باشند و به طرح مسائل بپردازند.
می خواست فضای مدرسه به گونه ای باشد که بر خلاف مدارس دیگر دانش آموزان به راحتی جرأت بیان مسائل و مشکلات خود را داشته باشند؛ این موضوع یکی از ویژگی های این مدرسه بود.
و چرا مدرسه پس از چند سال منحل شد؟
همانطور که گفتم آیت الله تهرانی به دنبال تربیت افراد شجاع و با بصیرت بودند، اما به لحاظ اینکه فضای کلی جامعه این گونه نیست و افرادی هم که به عنوان دبیر و مدیران مدرسه حضور داشتند نتوانستند سطح انتظارات را برآورده کنند و لذا هدف حاج آقا هم محقق نشد پس تصمیم به پایان ادامه کار دبیرستان گرفتند.
علیرغم اینکه دانش آموزان مدرسه در همان سالها از نظر دانش در سطح بالایی قرار گرفتند و با رتبه های بسیار عالی وارد دانشگاه شدند اما آقا مجتبی غیر از بحث تعلیم و تعلم احساس می کردند که باید افرادی در دانشگاه حضور داشته باشند تا جلوی انحرافات و منحرفین را بگیرند؛ کسانی که از نظر اخلاقی تربیت شده و کار کشته باشند تا به راحتی بتوانند در برابر بسیاری از انحرافات مقاومت کنند.
اما متاسفانه به دلیل اینکه برخی مدیران و دبیران به گونه ای تربیت نشده بودند که بتوانند به یک دانش آموز انقدر میدان بدهند که بتواند به راحتی اظهار نظر کرده و مطالبش را مطرح کند هدف آقا مجتبی محقق نشد. اما اگر این اتفاق رخ می داد مطمئنا افرادی در جامعه حاضر می شدند که می توانستند با هرگونه انحرافی در جامعه مقابله کنند.
مهمترین ویژگی آیت الله تهرانی از منظر شما؟
آقا مجتبی فرد منظمی بود، هر جایی که قرار بود حاضر شود زمان را حتما رعایت می کرد؛ اما از همه مهمتر سعی می کرد که وقت مردم هم هدر نشود. می توانم بگویم تقریبا برای هر جلسه سخنرانی که مثلا 45 دقیقه طول می کشید 10 تا 15 ساعت مطالعه می کرد.
در جلسات اخلاق آیت الله مجتبی تهرانی همه قشر از افراد جامعه و همین طور طیف های مختلفی از گروه های سیاسی حضور داشتند؛ به نظر شما دلیل این مساله چه بود؟
ایشان فوق العاده متخلق به اخلاق اسلامی بود به همین دلیل در جلسات بحث ایشان همیشه از سوی مردم به خصوص جوانان و اقشار تحصیلکرده و سیاسی از همه طیف ها حاضر می شدند. به نظرم دلیل اصلی این مساله علاوه بر خصوصیات فردی، مطالب قابل استفاده آقا مجتبی تهرانی بود.
نقل است که ایشان زمانی برای زیارت عتبات عالیات به عراق می روند اما بدون پاسپورت. مامور عراقی وقتی با این موضوع روبرو می شود از ایشان سوال می کند که چرا بدون داشتن پاسپورت راهی این سفر شده اند که ایشان در جواب می گویند؛ من مجنون حسینم.
و این صداقت بیان باعث می شود که مامور عراقی با احترام اجازه می دهد که آیت الله وارد عراق شود و به زیارت برود.
همه این مسائل یعنی صداقت بیان، متخلق بودن به اخلاق اسلامی و تواضع و فروتنی از آیت الله تهرانی فرد برجسته ای ساخته بود که دیگران مجذوب شخصیتشان می شدند.
مطمئنا خاطراتی هم از ایشان دارید.
به خاطر دارم که گاهی درباره مدرسه نور مسائلی را متوجه می شدم و با ایشان در میان می گذاشتم. ایشان یک ویژگی خیلی بارز داشت، اینکه خیلی خوب به حرف همه گوش می داد. این ویژگی باعث می شد که به مسائل به دقت توجه می کرد و پس از تحلیل موضوع به مساله ای که پیش آمده بود پاسخ می داد.
