جنس ساختار جملات و ادبیات به‌کاررفته در این بیانیه بار دیگر این شبهه را تداعی می‌کند که مانند بسیاری از بیانیه‌های پیشین موسوی، این بار هم عده‌ای پشت صحنه برای او چنین جملاتی را دیکته کرده و او را مانند وقایع بعد از انتخابات 88 به معرکه‌ای فرستاده‌اند که غیر از اهانت به عاشورا، این بار به حمایت از داعش و حفاظت غیرمستقیم از منافع رژیم صهیونیستی هم کشانده شود.
تحلیلگران متعددی در ایام پس از انتخابات 88 هشدار می‌دادند که فیل مست قدرت و تلاش برای دیکتاتوری علیه صندوق آرا، می‌تواند موسوی را به چنین مهلکه‌هایی بکشاند؛ با این حال او با بی‌اعتنایی به این نصیحت‌ها روزگار دهشتناکی برای خود رقم زده است.
موسوی در بیانیه خود به‌نحو بسیار عجیبی علیه مبارزه با داعش در سوریه و همچنین کمک به گروه‌های مقاومت در یمن علیه جنایت آل‌سعود و... موضع‌گیری کرده و حتی در گامی فراتر حزب‌الله لبنان را به باد انتقاد گرفته و در مجموع مقاومت علیه داعش و اسرائیل و آل‌سعود و... را شوم و کجروی و «جرائم ننگین» خوانده است!
در فراز بسیار عجیب دیگری از این بیانیه، موسوی اهانت وقیحی به سرداران شهید مدافع حرم از جمله سردار پرافتخار شهید حاج حسین همدانی روا داشته است که این اهانت و دیگر بخش های بیانیه یادآور ادبیات سیاسی حاکم بر منافقین است و کمتر بیانیه‌ای در تاریخ سیاسی ایران می‌توان یافت که مانند بیانیه امروز میرحسین موسوی مخرج مشترک آمال و مدعاهای منافقین و صهیونیستها و آمریکا و آل‌سعود و داعش و دیگر گروه‌های تروریستی در منطقه باشد.
بیانیه اخیر موسوی مشخصاً یک بیانیه حمایت از تروریسم است؛ بیانیه‌ای که تمام اقدامات ایران در منطقه علیه تروریسم گروه‌های کوچک و بزرگ مانند جبهه‌النصره و داعش و دولت‌هایی مانند آل سعود و صهیونیستها و آمریکا را زیر سوال می‌برد و آنها را کجروی می‌خواند و از دیگر سو، شهدای گرانقدری مانند مدافعان حرم را با سخیف‌ترین الفاظ نکوهش می‌کند. الفاظی که پیش از این غیر از یک بار که از دهان ترامپ خارج شده بود، حتی از سران رژیمی مثل آل سعود نیز صادر نمی‌شد!
این بیانیه غیر از نمایش یک سقوط کامل و بی‌حدومرز برای موسوی، آزمون بسیار بزرگی را پیشِ‌پای برخی چهره‌های سیاسی از جمله افرادی نظیر سیدمحمد خاتمی و بعضی دیگر از افرادی که خود را اصلاح‌طلب می‌خوانند قرار می‌دهد. عدم مرزبندی صریح و مشخص با چنین اقدامی، خط بطلانی بر ادعاهای اصلاح‌طلبانه آنها خواهد بود و البته به معنای عدم مرزبندی لازم با چنین متنی تلقی خواهد شد.
