در روزهای پایانی سال دکتر احمدی نژاد میهمان مجلس بود تا به سئوالات نمایندگان مجلس پاسخگو باشد. این جلسه حاشیه های بسیاری داشت از جمله پاسخ و ادبیات رییس جمهور و واکنش نمایندگان مجلس . در همین خصوص دکتر بادامچیان رییس فراکسیون حزب موتلفه اسلامی گفتگویی پیرامون سئوال و جواب از رییس جمهور داشته است:
* نظر شما در باره سئوال و پاسخ رئیسجمهور چیست؟
با تبریک سال نو به همه ملت بزرگ ایران و همه کسانی که نوروز را آغاز فعالیت های نو خودشان می‌دانند و به رهبر معظم انقلاب و همه عزیزانی که در سال گذشته در خدمت ولایت و نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت کردند. با مسئلت قبولی همه خدمات، طاعات و عبادات ملت عزیز و رهبر بزرگوارمان و آرزوی سالی پر از شادی و سعادت و رفاه عادلانه و سالی پر از تحول در ساختارها و حفظ اهداف و آرمان‌های انقلاب؛ در باره سئوال رئیسجمهور قبلاً هم گفته شده است که حق مندرج در قانون اساسی است و نمایندگان می‌توانند از رئیسجمهور سئوال کنند، منتهی برای اینکه سطح سئوال این نباشد که هر روز یک نماینده از رئیسجمهور سئوال کند و رئیسجمهور دچار مشکلات زمانی شود؛ تعداد معینی را برای این کار گذاشتند، اما به هر حال این حق نمایندگان است و طبیعی است اگر یک‌چهارم نمایندگان از رئیسجمهور سئوالی داشته باشند حقاً بایستی این سئوال را بپرسند. این تعداد کمی نیست. رئیسجمهور هم باید به این سئوال احترام بگذارد و سئوال یک‌چهارم نمایندگان ملت را با نهایت احترام و منطبق با سئوال‌ها و به‌طور اقناع‌کننده پاسخ بدهد و تبیین کند. اگر این ماجرا روند طبیعی‌اش را طی می‌کرد یک کار بسیار زیبا و ارزشمند بود. متأسفم از اینکه دولت در طرح سئوال حساسیت نشان داد و به‌جای استقبال از سئوال که زمینه را برای پاسخگویی به آن فراهم می‌کرد، به اظهار حساسیت رو آورد و کوشید که سئوال مطرح نشود، گویا بیم داشت از اینکه این سئوال در سطح جامعه مطرح باشد و این تلقی خوبی نبود. این طرز تلقی دولت موجب شد، بعضی نمایندگان افراطیِ به‌شدت طرفدار دولت یا به تعابیری نمایندگان دولتی کوشیدند که نگذارند این سئوال به حد نصاب برسد یا مطرح شود. هیئت رئیسه هم نتوانست در مقابل این نوع کشمکش‌‌هایی که هیچ حق نبود در باره یک سئوال مطرح باشد، کار را به اقناع یکی از طرفین بکشاند، زیرا دولت توجه نداشت و گوش به سخن هیئت رئیسه نمی‌داد و دلسوزی آنها را قبول نداشت. از آن طرف نمایندگان حامی دولت به‌شدت نگران بودند و مخالفت می‌کردند، این طرف نمایندگان سئوال‌کننده هم نسبت به این موضوع حساسیت ویژه‌ای داشتند. در نتیجه روند سئوال یک روند طبیعی نشد. در این‌گونه موارد طبیعی است که ثمره این کار غیرطبیعی یک تولد غیرطبیعی هم باشد.
* طرز سئوال آقای مطهری خوب بود؟
یک نکته این است که نمی‌شود نماینده را در سئوالش محدود کرد. او آنچه را که لازم می‌داند مطرح می‌کند. طبق قانون اساسی، نماینده در اظهارنظر خود آزاد است و نمی‌توان او را تحت تعقیب قرار داد (اصل 75)، اما اینکه آیا بهتر می‌توانست این سئوال را مطرح کند، طبیعی است که هیچ چیزی نیست که انسان نتواند بگوید بهترش هم وجود دارد. دولت هم می‌توانست بهتر از این پاسخ بدهد. بنابراین فکر می‌کنم حال که سئوال مطرح شد و برای اولین بار در تاریخ مجلس ایران از رئیسجمهور شد، این یک پایه اولیه است. اگر این سئوال و جواب را هیئت رئیسه مطرح نمی‌کرد، موجب می‌شد که بگویند مجلس هشتم ضعیف است و سئوال هم نکرد. مهم‌تر از آن اینکه حقوق نمایندگان هم انجام نمی‌شد، چون یک‌چهارم از نمایندگان و حتی تعداد بیشتری علاقمند بودند که از رئیسجمهور سئوال بشود. رویه‌ای شروع شد که امیدواریم بعد از این به‌گونه‌ای طبیعی پیش برود. یعنی سئوال یک‌چهارم نمایندگان ملت به‌صورت منظم پیش برود، وزنه لازم خود را داشته باشد و رئیسجمهور هم به سئوال یک‌چهارم نمایندگان ملت از هر سلیقه‌ای که هستند، با احترام کامل پاسخ بدهد و قضیه به صورت یک امر سازنده برای ملت و دولت و مجلس دربیاید؛ اما در این باره طرح سئوال به هر صورتی که شکل گرفته بود، لازم بود در مجلس مطرح شود. رئیسجمهور لازم بود به مجلس بیاید. اصل عمل در هر حال یک امر قانونی بود که شکل گرفت. در باره پاسخ رئیسجمهور متأسفانه این پاسخ‌ها آسیب جدی به رئیسجمهور وارد آورد، غیر از برخی که روی احساسات سعی در توجیه رفتار و گفتار و پاسخ‌ها و شیوه‌ای که رئیسجمهور در پاسخ به سئوالات داشتند و از آنها هم غیر از این چیزی متوقع نیست، چون مثلاً کسی از جبهه‌پایداری‌ها که دربست هر آنچه که دولت بفرماید، تأیید می‌کنند انتظار ندارد نقد بر صحبت رئیسجمهور بگذارند. حتی جالب است جناب آقای حسینیان، سخنان رئیسجمهور را مؤدبانه دانست، درحالی که ایشان در آخرین فراز صحبتش به نمایندگان مجلس توهین کرد و گفت: «اگر شما به من نمره 20 ندهید، بی‌معرفتی و نامردی است»! این را مؤدبانه دانستن خیلی چیز جالبی است. در این مورد آقای رئیسجمهور مرتکب سه تا اشتباه شد. یک اشتباه اهانت به نمایندگان ملت بود. اشتباه دوم این بود که ایشان نشان داد نمایندگان اگر خواستند به او نمره بدهند، باید همانی را که او می‌خواهد بدهند و اگر این کار را نکردند، نامرد و بی‌معرفت‌اند. این حکایت از یک روحیه خطرناک دارد و باید آقای احمدی‌نژاد در این مورد برای خود یک فکر جدی کنند. اشتباه سوم اینکه پایان صحبتش را این موضوع قرار داد که حاکی از نوع نگرانی‌ها و عصبانیت ایشان از سئوال یک‌چهارم از نمایندگان ملت است، درحالی که رئیسجمهور باید با احترام کامل به این سئوالات پاسخ می‌داد. من اگر جای ایشان بودم خطاب به نمایندگان ملت عرض می‌کردم که من به همه شما احترام می‌گذارم، کسانی هم که سئوال کردند، حق قانونی آنهاست البته می‌توانستیم خیلی از این مسائل را با هم حل کنیم، ولی اکنون هم که گفته‌اند پاسخ آنها این است. با متانت روبرو شدن با یک‌چهارم نمایندگان ملت، حتماً برای رئیسجمهور مفیدتر بود تا این نوع برخورد.
و اما مسئله بعد اینکه ان‌شاءالله در آینده اگر این سئوال و جواب‌ها مطرح شدند، به‌گونه‌ای باشد که حرمت همه‌جانبه، همراه با ادب، فرهنگ و اخلاق قوی ایران، با میراث تمدن و افتخار چند صد ساله باشد و اسلام عزیز با فرهنگ اخلاق الهی در آن رعایت شود.
نکته آخر بنده این است که این سئوال و جواب انجام شده است، اما در عین حال بعد از انجام سئوال اظهارنظرهایی هم صورت گرفته است. به نظر می‌رسد نباید استفاده منفی از طرف هر جناح و جریانی شود، مخصوصاً در این زمینه دولت و روزنامه دولتی ایران دقت بیشتری را اعمال کنند، زیرا هر اندازه‌ای که روزنامه یا ارگانی که متعلق به دولت است در این زمینه حساسیت نشان بدهد، علامت این است که دولت از سئوال نمایندگان احساس ضعف می‌کند و این شایسته دولت نیست.
