در این نقشه ناحیه سبز رنگ توسط دولت انتخابات ۲۰ درصدی اداره می‌شود که مورد حمایت غرب است. ناحیه قهوه‌ای روشن و آبی هم توسط دولت قبلی اداره می‌شود. دولت قبلی پایتخت را کنترل می‌کند و دولت جدید نفوذ کمتری دارد. از آن سو ناحیه خاکستری و قرمز که حدود ۲۰ درصد کشور است، از جمله بخشی عمده شهر مهم بنغازی هم توسط گروه‌های جهادی کنترل می‌شود که با داعش قرابت عقیدتی دارند و کسی تضمین نمی‌دهد که در آینده کنترل نواحی بیشتری به دست آن‌ها نیفتد. مشاهده می‌کنید که خود سه گروه شامل زیر گروه هستند و درواقع، لیبی امروز یک ناحیه ملوک الطوایفی شده است که اسلحه و پول در آن حرف اول را می‌زند. امروز کشور لیبی فقط روی کاغذ وجود دارد و در عمل تجزیه شده است. اگر دقت کنیم بیش از ۹۸درصد مردم لیبی سنی مالکی هستند و از نظر فرهنگی لیبی کشور بسیار همگنی است. اگر ایران از دولت قانئنی سوریه حمایت نمی‌کرد، چه تضمینی بود که اوضاع سوریه امروز بهتر بود؟ با توجه به اینکه در سوریه از نظر قومی، زبانی و دینی تنوع وجود دارد، چرا نباید آشفتگی از لیبی هم بیشتر نمی‌شد؟ اوضاع سوریه تقصیر ایران نیست که از اسد حمایت کرد، تقصیر محور عربی-ترکی-غربی است که مخالفان اسد را تسلیح کردند و زمینه پیدایش هیولای داعش را ایجاد کردند که امروز خودشان هم مانده‌اند چه کنند! هر فریاد و شکایتی که دارید بر سر این محور شوم بکشید که نه‌تنها سوریه، بلکه امنیت منطقه و حتی جهان را به‌خطر انداختند.