باز هم تهدید القاعده، این بار در مجاورت کشوری که قطب انرژی قاره سیاه است زمینه را برای مداخله جویی های غربی فراهم می کند.
باز هم تهدید القاعده، این بار در مجاورت کشوری که قطب انرژی قاره سیاه است زمینه را برای مداخله جویی های غربی فراهم می کند. هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا در سفر اخیر خود به الجزایر تلاش کرد عبدالعزیز بوتفلیقه رییس جمهور این کشور را متقاعد کند که دخالت نظامی برای آنچه مبارزه با تروریسم به ویژه در کشور مالی نامی ده می شود لازم است. بهانه ای که پیشتر جورج بوش و هم پیمانان غربی وی را به افغانستان و عراق کشانده بود.
رویترز به این اظهارنظر از سوی کلینتون اشاره می کند که: نمی توانیم تا رسیدن به راه حل سیاسی در مالی منتظر باشیم. ما (آمریکا و الجزایر) موضوعات فراوان و منافع مشترک زیادی داریم که نگران آن باشیم و این درک قوی وجود دارد که الجزایر باید بخشی اساسی از راه حل باشد. حال چرا الجزایر؟
به گزارش پایگاه خبری می دل ایست آنلاین، الجزایر ظرف پنج سال آینده سومین تولید کننده بزرگ نفت خاورمیانه و شمال آفریقا پس از عربستان و امارات متحده عربی خواهد شد.
برخی اقدام های مقامات الجزایر مانند وام دادن حدود پنج میلیارد دلار به صندوق بین المللی پول، همانگونه که وزیر دارایی این کشور اعلام کرد با هدف تقویت جایگاه بین المللی الجزایر صورت گرفت، اما این امر می تواند برای غربی ها به مثابه هشداری درباره ظهور تدریجی یک قطب ثروت در قاره سیاه هم باشد. در بحبوحه بحران مالی غرب برافروختن آتش جنگی تازه در منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) مدتی نظرها را به سمت خود منحرف می کند و به غرب فرصت لازم را برای چیدن مهره ها و بازی های سیاسی معمول در عرصه ای پرالتهاب می دهد. همچنین بازارهایی تازه برای کارخانه های تسلیحاتی و مهمات سازی این کشورها فراهم می شود. از سوی دیگر، شاهراه های آبی استراتژیک جهان به همین بهانه، عرصه ای برای مانورهای این کشورها می شود و در حقیقت، جریان کالا و انرژی با دقت بیشتری رصد خواهد شد. نباید از این امر نیز چشم پوشید که الجزایر به عنوان یکی از اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، یک پنجم واردات گاز اروپا را تامین می کند و غیر از اینکه هرگونه ناآرامی در این منطقه، این جریان را در آستانه فصل سرما به خطر می اندازد، در صورت بروز جنگ اروپا می تواند گاز مورد نیاز خود را با قیمت های دلخواه از الجزایر بخرد و در ازای آن، امکانات و وسائل جنگی به آن بفروشد.
ناآرامی ها در مالی پس از کودتای سوم فروردین ماه منجر به برکناری امادو تومانی تورهرییس جمهوری پیشین این کشور، و اعلام گروه های تندرو مستقر در شمال مالی مانند القاعده برای تشکیل کشوری مستقل شد. البته درگیری‌های گروه شورشیان طوارق با گروه انصارالدین و گروه سلفی وعظ و جهاد که پس از پیوستن به القاعده در سال 1385 نام خود را به گروه القاعده مغرب عربی تغییر داده بود، به اوضاع نابسامان شمال دامن زد.
به گزارش پایگاه خبری می دل ایست آنلاین، الجزایر ظرف پنج سال آینده سومین تولید کننده بزرگ نفت خاورمیانه و شمال آفریقا پس از عربستان و امارات متحده عربی خواهد شد.
برخی اقدام های مقامات الجزایر مانند وام دادن حدود پنج میلیارد دلار به صندوق بین المللی پول، همانگونه که وزیر دارایی این کشور اعلام کرد با هدف تقویت جایگاه بین المللی الجزایر صورت گرفت، اما این امر می تواند برای غربی ها به مثابه هشداری درباره ظهور تدریجی یک قطب ثروت در قاره سیاه هم باشد. در بحبوحه بحران مالی غرب برافروختن آتش جنگی تازه در منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) مدتی نظرها را به سمت خود منحرف می کند و به غرب فرصت لازم را برای چیدن مهره ها و بازی های سیاسی معمول در عرصه ای پرالتهاب می دهد. همچنین بازارهایی تازه برای کارخانه های تسلیحاتی و مهمات سازی این کشورها فراهم می شود. از سوی دیگر، شاهراه های آبی استراتژیک جهان به همین بهانه، عرصه ای برای مانورهای این کشورها می شود و در حقیقت، جریان کالا و انرژی با دقت بیشتری رصد خواهد شد. نباید از این امر نیز چشم پوشید که الجزایر به عنوان یکی از اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، یک پنجم واردات گاز اروپا را تامین می کند و غیر از اینکه هرگونه ناآرامی در این منطقه، این جریان را در آستانه فصل سرما به خطر می اندازد، در صورت بروز جنگ اروپا می تواند گاز مورد نیاز خود را با قیمت های دلخواه از الجزایر بخرد و در ازای آن، امکانات و وسائل جنگی به آن بفروشد.
ناآرامی ها در مالی پس از کودتای سوم فروردین ماه منجر به برکناری امادو تومانی تورهرییس جمهوری پیشین این کشور، و اعلام گروه های تندرو مستقر در شمال مالی مانند القاعده برای تشکیل کشوری مستقل شد. البته درگیری‌های گروه شورشیان طوارق با گروه انصارالدین و گروه سلفی وعظ و جهاد که پس از پیوستن به القاعده در سال 1385 نام خود را به گروه القاعده مغرب عربی تغییر داده بود، به اوضاع نابسامان شمال دامن زد.