«حسن لاسجردی» کارشناس مسائل بین‌الملل در تشریح دلایل استعفای وزیر جنگ رژیم صهیونیستی و مسائل پیش آمده در کابینه دولت نتانیاهو در گفتگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: استعفای «آویگدور لیبرمن»، وزیر جنگ اسرائیل دارای ریشه و سابقه قبلی است؛ رژیم صهیونیستی مدت‌هاست که نوار غزه را با حملات برق‌آسا و هوایی خود مورد تجاوز قرار داده و همچنان تهدید به ادامه این حملات می‌کند. در این بین رفت و آمدهای فلسطینی‌ها به هر صورتی که باشد کنترل می‌شود تمام عبور و مرورها به صورت مرتب رصد می‌شود. این روند ادامه داشت تا اینکه چند روز پیش دسته‌‌ای کماندوهای ویژه ارتش اسرائیل به قصد هدف قرار دادن چند تن از فرماندهان کلیدی حماس وارد خان یونس و باریکه غزه شدند که نتیجه آن ترور یگی از فرماندهان ارشد حماس به علاوه کشته شدن یک کماندوی اسرائیل بود.
وی ادامه داد: پاسخ رهبران مقاومت فلسطین، موشک‌باران شهرک‌های صهیونیست‌نشین بود که به گفته مقامات اسرائیل این موشک‌باران یکی از بزرگ‌ترین حملات راکتی به مواضع صهیونیستها بوده که چیزی در حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ فروند راکت علیه مواضع و شهرک‌های صهیونیستی شلیک شده است. داده‌ها نشان می‌دهد که اسرائیل توانسته تعداد کمی از راکت‌های شلیک شده را مورد اصابت قرار داده و ساقط کند و این بدان معناست که اسرائیل برای مقابله با فشار افکار عمومی و آتش موشک‌های حماس مجبور به پذیرش آتش‌بس شده است. در این راستا مقاومت فلسطین رسماً اعلام کرده بود که اسرائیل توافق‌های قبلی را نادیده گرفته و اگر خواهان پایان حملات موشکی است باید وزیر جنگ خود را برکنار کند. در اینجاست که متوجه می‌شویم چرا لیبرمن در چنین برهه‌ای از سمت خود کناره‌گیری می‌کند.
این تحلیلگر مسائل با بیان اینکه اسرائیل در وضعیت فعلی با دو چالش روبه‌رو شده است، گفت: پس از آنکه ارتش اسرائیل در عملیات خان یونس با مشکل مواجه شد، بسیاری از داده‌ها حکایت از اختلاف در کابینه نتانیاهو و حزب لیکود داشت چراکه دو چالش اصلی عبارتند از: ۱-ادامه حملات موشکی به شهرک‌های صهیونیستی ۲- فشار برای اخراج لیبرمن از کابینه، پس از ناکامی عملیات مذکور که اتفاقاً توسط «گادی آیزنکوت» طراحی شده بود موجب اعمال فشار بر نتانیاهو شد که هیچ راهی جز پذیرش آتش بس نداشت. به عبارت دیگر فشار حماس بر دولت نتانیاهو و حملات راکتی باعث شد تا رژیم صهیونیستی اولاً آتش‌بس را بپذیرد و دوماً لیبرمن را مجبور به کناره‌گیری کند؛ چراکه او یک افراطی برخاسته از جناح دست راست رژیم صهیونیستی است و ادامه تندروی‌هایش برای اسرائیل هزینه‌زا خواهد بود.
وی افزود: وضعیت فعلی در اسرائیل به گونهای است که دولت و تندروها خود را در موضع ضعف میبینند و از این جهت است که لیبرمن خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام است. اما آنچه که جای تعجب دارد و نشان از سکوت جامعه ملل است، بی‌تفاوتی سازمان ملل در مورد حملات پنهان و آشکار اسرائیل به مواضع فلسطینی‌ها است. واقعیت این است که سازمان ملل متحده بر خلاف گذشته از اهمیت کمتری برخوردار است؛ در گذشته نظام دو قطبی باعث شد تا ایدئولوژی حاکم بر نیمی از جهان (کمونیسم) به مثابه یک تهدید در جهان دیده شود اما در وضعیت کنونی توحش کشورهای غربی یا اسرائیل کاملاً نادیده گرفته می‌شود و در اینجاست که نمی‌توان توقع داشت کشورها منافع خود را در پرونده فلسطین نادیده بگیرند.
لاسجردی در پایان تصریح کرد: اینکه چین یا برخی از کشورهای دیگر از فلسطین دفاع می‌کنند، تنها به دلیل وجود تعارف‌های موجود در عرف بین‌الملل است و نباید اینگونه فکر کنیم که کشورهایی مانند چین یا مصر از منافع خود در قبال اسرائیل چشم‌پوشی می‌کنند. به عبارت گویاتر اینگونه اظهار نظرها یک نمایش دیپلماتیک به حساب می‌آید که در سازمان ملل و شورای امنیت یک امر مرسوم به حساب می‌آید. کشورهایی که کوچکترین ارتباطی (اعم از سیاسی، امنیتی یا اقتصادی) با اسرائیل دارند سعی می‌کنند با اتخاذ ژست سیاسی مواضع و عملکرد اسرائیل را به صورت نمایشی و تلویحی محکوم کنند اما هیچ گاه به دنبال برخورد علنی و سخن با رژیم صهیونیستی نیستند. بنابراین منافع بخشی از نظام بین‌الملل ایجاب می‌کند که سکوت اختیار کنند.