آمریکا و کشورهای غربی همواره تلاش کرده اند تا آنچه که دولت هایشان در برخورد با اعتراضات انجام می دهند را موجه جلوه داده و اقدامات سایر کشورها بخصوص ایران را در مبارزه با اعتراضات نقض حقوق بشر عنوان کنند، این در حالی است که در اروپا و آمریکا پلیس در برخورد با اعتراضات برخوردهای بسیار شدید و کوبنده‌ای داردو اگر اغتشاشگران وارد فاز مسلحانه و براندازی شوند به آنها امان نمی دهند، اما در چند ماه گذشته و به دنبال بروز اغتشاشات در ایران سران و مقامات سیاسی آمریکا و اروپا در برخوردی کاملاً متناقض به صورت تمام قد از اغتشاشات حمایت کرده‌اند و با صدور بیانیه‌هایی خواستار عدم مقابله با اغتشاشات شده‌اند. یکی از این رفتارهای متناقض را می توان در موضع گیری نخست وزیر کاندا دید که در هنگام بروز اعتراضات در این کشور اعلام کرد؛ معترضان حق بستن و اشغال خیابان را ندارند. اما همین فرد با حمایت و سازماندهی معاندان در کانادا، راهپیمایی اعتراضی علیه ایران اجرا کرد و خود نیز در این راهپیمایی غیرقانونی شرکت کرد.
همچنین نخست‌وزیر انگلیس در مقابل بروز اعتراضات در این کشور گفت: پلیس حق دارد هرگونه اعتراض غیرقانونی را سرکوب کند و در این راه از حمایت دولتی برخوردار است. این در حالی است که سوناک در رابطه با اغتشاش‌های اخیر در ایران گفته بود: زنان ایرانی با ایستادن در مقابل دین‌سالاری، شجاعت بیحد و حصر از خود به نمایش گذاشتند.
کشورهای غربی و بخصوص انگلیس و کانادا از اغتشاشات اخیر در ایران حمایت کردند، اما وقتی که موضوع اعتراض در کشور خودشان مطرح شد برای سرکوب به پلیس اختیار تام دادند.
این موضوع به خوبی نشان می دهد که غرب از دوگانگی و اعتراضات در سایر کشورها به دنبال اعمال فشار و رسیدن به اهداف خود است. این جریان سعی داشت تا از طریق اعتراضات با اعمال فشار تحریم ها را به بهانه های مختلف برای کشور افزایش داده و بتواند از طریق این فشارها در مذاکرات هسته ای از ایران امتیاز بگیرد.