فلاحت پیشه در مقام توجیه عملکرد غربی‌ها و در حقیقت در نقش سخنگوی کشورهای اروپایی برآمده و دیپلماسی دولت سیزدهم را دلیل اصلی قرار گرفتن سپاه در لیست تروریستی عنوان کرده و به نوعی جمهوری اسلامی را مقصر عملکرد اروپا می داند.
این در حالی است که در آن مقطع زمانی که فلاحت پیشه به عدم ترس اروپا از ایران اشاره می کند، اروپا چه کرد؟ با آمریکا همراه شد و در مسیر بازی تطویل احیای برجام هر روز ادعایی جدید را رونمایی کرد که شاید با کش یافتن زمان تحریم ها، ایران تحت فشار بیشتری قرار بگیرد و در این مسیر نرم‌تر شود و امتیازات بیشتری به غرب بدهد.
اروپایی‌ها در زمانی که متحدشان یعنی آمریکا بصورت یکجانبه از برجام خارج شد، بجای آنکه تعهدات قانونی خود از جمله مفاد مندرج در بند ۱۹ برجام و آن ۱۱ تعهد معروف را اجرایی کنند، تنها «حرف درمانی» کردند .
آنها علی‌رغم وعده‌های خود به ایران، هیچ اقدام ملموسی را برای تضمین منافع برجامی ما انجام ندادند؛ در این زمینه مشخصا باید به ۱۱ تعهدی اشاره کرد که اروپایی‌ها چند روز بعد از ۱۸ اردیبهشت ۹۷ (روز خروج آمریکا از برجام) طی جلسه‌ای به ایران دادند؛ یازده تعهدی که محور‌های اصلی آن شامل «فروش نفت ایران»، «بازگشت پول نفت ایران»، «سرمایه‌گذاری در ایران»، «حمل و نقل»، «هوانوردی» و «کشتیرانی» بود. یازده تعهدی که به گفته «ظریف» اگر عملیاتی می شد، تازه مقدمه‌ای بر اجرای اینستکس محسوب می‌شد؛ اما این وعده ها هیچ گاه عملی نشد
علاوه بر این ۱۱ تعهد، اروپایی‌ها طبق «بند ۱۹ برجام» موظف بودند بدون هیچ عذر و بهانه‌ای «تمام تحریم‌های پولی و بانکی و بیمه‌ای علیه ایران را بردارند» و «مقدمات تعامل بانک‌ها و موسسات مالی کوچک و بزرگ اروپایی با بانک مرکزی و سایر بانک‌های ایران را فراهم آورند» و «از تجارت با ایران از طریق اعتبار صادراتی، تضامین و یا بیمه حمایت کنند» و «خدمات پیام‌رسانی مخصوص مالی از جمله سوئیفت را کاملاً برای ایران عادی کنند» و...اما این تعهدات تنها در حد حرف باقی ماند و تحریم های پولی و بانکی نه تنها برداشته نشد بلکه نسبت به قبل خروج آمریکا از برجام افزایش هم پیدا کرد.
این مشی همیشگی جریان غربگرا در کشور است که همواره به گونه ای مسائل را عنوان می کنند که مقصر ایران باشد.