عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی با اشاره به خروج آمریکا از برجام گفت: اگر دولت‌ها به سمت خودرأیی و استبداد رأی بروند، جز خسارت سنگین برای جامعه و پیشرفت کشور هیچ ثمره دیگری ندارد و دولت‌ها باید خود را مؤظف به شنیدن نقطه‌نظرات منتقدین کنند.
حمیدرضا ترقی عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه احزاب خبرگزاری فارس خروج آمریکا از برجام را دارای درس‌ها و عبرت‌هایی دانست و اظهار داشت: درس اوّل این است که اصولاً مذاکره با غرب بدون یک پشتوانه ایدئولوژیک، تحقیقاتی و مطالعاتی، و بدون تیم کارشناسی که بتواند توطئه‌ها و دسیسه‌های طرف مقابل در مذاکرات را شناسایی و رصد کند و مذاکره‌کنندگان را به لحاظ طرح موضوعات و مذاکره‌ی بهتر، غنی کند، منتج به نتیجه مثبت نخواهد شد.
وی ادامه داد: درس دوم این است که برای کسانی که پایبندی اخلاقی به اصول و وفای به‌عهد دارند اصولاً مذاکره با قدرت‌هایی که در منطق آنها، هدف وسیله را توجیه می‌کند و پایبند به هیچ اصول و معیار اخلاقی نیستند مضر است و به ضرر آنها تمام می‌شود.
ترقی، ضمانت اجرایی نداشتنِ توافقاتی که به تأیید مجامع بین‌المللی مثل سازمان ملل می‌رسد را درس سوم برجام دانست و تصریح کرد: قدرت‌های سلطه‌گر، حاکم بر دستگاه‌ها و سازمان‌های بین‌المللی هستند و بدون اینکه ترس و واهمه‌ای داشته باشند تعهدات خود را زیر پا می‌گذارند و به آن عمل نمی‌کنند؛ کسی هم قدت بازخواست آنها را ندارد.
عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی ادامه داد: درس چهارم این است که اصولاً امید بستن به بیگانگان و دشمنان برای حل مشکلات داخلی و مسائل بین‌المللی، امید واهی است و ملّت ایران و نظام جمهوری اسلامی باید خود، مسیر پیشرفت و رسیدن به آرمان‌ها را دنبال کند و تکیه‌اش به ظرفیت‌های داخلی باشد نه بیرونی.
ترقی درس پنجم تجربه ناموفق برجام را اینطور عنوان کرد: کم‌توجهی و عدم اجرای دستورات رهبری و ولی فقیه، در جامعه، خسارت‌های سنگینی را برای جامعه، دولت و نظام جمهوری اسلامی در پی دارد که هم مردم و هم مسئولین باید خود را مؤظف به اجرای دقیق دستورات و هدایت‌های رهبری و ولی فقیه بدانند تا این ضررها متوجه آنها نشود.
وی، انتقادناپذیری دولت در کوران مذاکرات هسته‌ای را مورد اشاره قرار داد و اظهار داشت: برای دولت باید اثبات شده باشد که خودرأیی در اینطور مسائل سرنوشت ساز، و بی‌توجهی به نظر منتقدان چه رسوایی را برای دولت به بار می‌آورد. امروز دولت نمی‌تواند به هیچ‌کدام از وعده‌های خود عمل کند؛ چرا که توجهی به نقطه‌نظرات منتقدین نکرده است.
ترقی ادامه داد: کسانی که دلواپسان برجام را ترسو و بزدل می‌نامیدند و با انواع و اقسام اهانت‌ها آنها را سرکوب کردند و جلوی دهان آنها را بستند امروز در برابر ملّت ایران هیچ پاسخی ندارند و حتی از خجالت، حاضر به عذرخواهی از ملّت و منتقدین نیستند. این نشان می‌دهد که اگر دولت‌ها به سمت خودرأیی و استبداد رأی بروند، جز خسارت سنگین برای جامعه و پیشرفت کشور هیچ ثمره دیگری ندارد و دولت‌ها باید خود را مؤظف به شنیدن نقطه‌نظرات منتقدین کنند.
وی یادآور شد: مقام معظّم رهبری بارها به دولت سفارش کردند که حرف منتقدین را بشنوند و دقت‌های لازم را درباره راه‌حل‌ها و پیشنهادات آنها داشته باشند. به جای بستن دهان منتقدین، به نظرات آنها گوش دهند و به آنها اثر ببخشند و اینطور نبایدش که فقط بشنوند و از کنار آن بگذرند بلکه منطق آن ها را قبول کنند.
کارشناس مسائل سیاسی، ادامه دادن برجام با اروپایی‌ها را مورد اشاره قرار داد و با بیان اینکه اروپا به هیچ‌وجه سابقه استقلال از آمریکا را نشان نداده است، خاطرنشان کرد: از دوران جنگ تحمیلی تا الان شاهد این بوده‌ایم که اروپایی‌های همراه با آمریکا و در راستای سیاست‌های آنها عمل کرده‌اند. در مسائل منطقه‌ای، اروپایی‌ها با آمریکا همراه بودند و تبعیت کردند. در مسئله فلسطین، سوریه، در موضوع تحریم‌ها و سایر مسائل، در تمام این سال‌ها ما شاهد همراهی و تبعیت اروپا از آمریکا بوده‌ایم.
ترقی، علّت همراهی اروپا با آمریکا را یکسان بودن مبانی خود در اختلاف با نظام جمهوری اسلامی دانست و خاطرنشان کرد: حتی اسلام‌ستیزی که در اروپا وجود دارد مربوط به بیش از یک قرن گذشته است و این طور نیست که موضع آنها تازه تغییر یافته باشد.
وی ادامه داد: بنابراین با توجه به سوابقی که از اروپایی‌ها و غربی‌ها وجود دارد و اسلام‌ستیزی آنها، که دقیقاً در راستای اهداف ضدّ اسلامی آمریکا است و نیز همراهی آنها با صهیونیستها در منطقه و ضربه‌هایی که تا کنون به جمهوری اسلامی داشته‌اند می‌توان به این باور رسید که غربی‌ها و اروپایی‌ها هیچ‌وقت نشانه‌ای از همراهی با جمهوری اسلامی از خود بروز نداده‌اند و همیشه تابع آمریکا بوده‌اند.
ترقی با بیان اینکه میزان مبادلات تجاری بین اروپا و آمریکا تقریباً 45 برابر با جمهوری اسلامی است، تصریح کرد: به لحاظ اقتصادی نیز مقرون به صرفه نیست که اروپایی‌ها به خاطر ایران با آمریکا در بی‌افتند و یا خلاف خواست آن عمل کنند.
