برای فرانسه هم که سخت‌ترین مواضع را در قبال مذاکرات طی یک ساله داشته است، موضوع تمام شده است. «کامیلی گراند»، مدیر موسسه تحقیقات استراتژیک فرانسه می‌گوید: در اروپا شاهد انسجامی علیه توافق نیستیم. در فرانسه حتی یک سیاستمدار یا کارشناس نیست که علیه توافق حرف بزند؛ در صورتی که برخی از این افراد در طول مذاکرات، مواضع مخالفی داشتند.
وی می‌گوید: توافق نهایی از آن چه انتظار داشتم بهتر بود، کیفیت و ابعاد این توافق مرا شگفت‌زده کرد. حتی منتقدان نیز راضی‌اند و حرفی ندارند. دلایل متعددی وجود دارد که چرا توافق در اروپا احساسات سیاسی را بر نینگیخته است. این قاره خصومت رابطه ایران و آمریکا را که در ماجرای تسخیر لانه جاسوسی روی داد، تجربه نکرده است.
الی گرانمایه، عضو شورای روابط خارجی اروپا می‌گوید: در آمریکا موضوع ایران مجادله‌آمیز است؛ زیرا بخشی از مباحث داخلی است. کشورهای اروپایی گزینه دیگری غیر از مذاکرات را نمی‌پذیرفتند. گراند می‌گوید: هیچ‌کس در اروپا درباره حمایت از حمله نظامی جدی نیست، موضوعی که سال‌هاست در آمریکا مورد بحث است.
همچنین اسرائیل برای مخالفت با توافق در اروپا سرمایه‌گذاری نکرده است، در آمریکا گروه‌های حامی اسرائیل هزینه‌های سنگینی برای رد توافق در کنگره می‌پردازند و ویدئو کنفرانس و جلساتی برگزار می‌کنند تا نتانیاهو بگوید این توافق یک اشتباه تاریخی است و موجودیت اسرائیل را تهدید می‌کند.
گرچه مهم‌ترین نهاد یهودی فرانسه از توافق نگرانی شدید خود را ابراز کرده است؛ اما این اعتراض به محیط‌های سیاسی کشیده نشد.
اروپا تحریم را یک ابزار دیپلماتیک می‌بیند نه ابزاری برای پایان. دغدغه اشان این است که آمریکا از تحریم به‌عنوان یک مجازات بی پایان استفاده کند. گراند می‌گوید: حتی اگر توافق از ترن هوایی کنگره هم در امان بماند، صحبت‌هایی که در این تابستان گرم مطرح می‌شود، نگرانی‌های جدی در پی دارد. مشکل دو قطبی‌بودن سیاست خارجی آمریکاست که کار را برای شرکا سخت می‌کند. یعنی باید همیشه شک داشته باشیم که یک اقدام سیاست خارجی رئیس‌جمهور محقق می‌شود یا نه.