وی ادامه داد: در چنین وضعیتی چگونه می‌توان از احزاب انتظار کادرسازی و تربیت نیرو داشت. حزب حاکم در چین امکانات و بودجه کافی دارد و بخش بین‌الملل آن ده برابر وزارت امور خارجه کشورمان ساختمان و امکانات دارد و در تمام استان‌های چین مدرسه حزب دارد؛ چنین حزبی می‌تواند کادرسازی کند اما در ایران کدام حزب چنین امکاناتی دارد که بتواند کادرسازی کند. کدام دولت به احزاب کمکی کرده تا احزاب بتوانند حتی در تقویت مشارکت سیاسی مردم به دولت کمک کنند. بیشتر احزاب امروز از اداره روزنامه خود به علت مشکلات مالی، حقوق کارکنان و مسئله کاغذ عاجزند و انتظار کادرسازی از احزاب کشور نادرست و بی‌جاست.
ترقی اظهار کرد: اگر احزاب در کادرسازی نقش داشتند، می‌توانستند نیروی تراز انقلاب را به لحاظ سیاسی در کنار سایر دستگاه‌هایی که به لحاظ تخصصی افراد را تربیت می‌کنند پرورش دهند، اما این‌ها دلیل بر این نیست که مجموعه مسئولان نظام به فکر تربیت نیروی جوان تراز انقلاب، که در گام دوم عهده‌دار مسئولیت‌ها شود، نباشند و باید همه مجموعه‌ها و دستگاه‌ها برای تربیت چنین نیروهای جوانی بسیج شوند.
عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه ابراز کرد: همان‌طور که مقام معظم رهبری فرمودند جوانان هم برای ورود به این عرصه باید خودشان را بسازند. اگر جوانی در جهت خودسازی تلاش کرد و انگیزه داشت می‌تواند به جایی برسد ولی اگر جوان انگیزه لازم را نداشته باشد، جاهایی که بتوانند این کار را برای تربیت جوانان انجام دهند زیاد نیستند و این تکافوی آینده کشور نیست.
وی یادآور شد: متأسفانه نظام آموزشی کشور نیز تاکنون خروجی قابل توجهی در زمینه تربیت نیروی جوان تراز انقلاب نداشته و این هم به دلیل اشکالات متعدد این نظام است که آنچه تربیت و پرورش می‌کند با نیازهای امروز و آینده کشور فاصله عمیقی دارد.
ترقی درباره دلایل بی‌توجهی دولت‌ها به احزاب و این بیان معمول بین مقامات کشور که با افتخار بیان می‌کنند «حزبی نیستند»، گفت: ریشه این مسئله در این است که در کشور ما فرهنگ فردگرایی و عدم تمایل به کار جمعی و گروهی در افراد نهادینه شده و نظام آموزشی کشور نیز به نوعی آن را بازتولید می‌کند و همین باعث می‌شود که بیشتر مسئولان افتخار می‌کنند که فردگرا هستند و حزب‌گرا نیستند و تحت تأثیر خرد جمعی عمل نمی‌کنند.
این کارشناس مسائل سیاسی بیان کرد: این‌ها نشان می‌دهد حزب‌گریزی در کشور در اثر القائات غلط ریشه‌دار و نهادینه شده و این بر روی دولتمردان تأثیر منفی گذاشته است. از طرف دیگر برخی از احزاب به جای اینکه کار اصولی حزبی کنند حزب‌‌بازی راه انداختند و منافع خود را بر منافع ملی ترجیح دادند و همین امر موجب شده که خیلی افراد از اعلام وابستگی به حزب پرهیز می‌کنند.
وی تأکید کرد: در مجموع تا زمانی که فرهنگ فردگرایی اصلاح نشود تمایل به کار حزبی تقویت نمی‌شود و دولت‌ها هم برای اینکه حزب‌گرایی رشد کند باید خودشان رفتار مبتنی بر خرد جمعی و کار گروهی و تشکیلاتی داشته باشند و چنین رفتاری را هم در جامعه ترویج کنند و آثار خوب و پایدار کار حزبی و تشکیلاتی مبتنی بر تقوای جمعی را به جامعه نشان دهند تا تمایل نسل جوان به فعالیت سیاسی از مسیر حزب افزایش پیدا کند.
