مخالفت‌ها و موافقت‌های کرزای
با وجود آنکه کرزای خود را علنا در موافقت با این توافقنامه می‌داند، اما به این مهم واقف است که این قرارداد، ممکن است آنچنان امنیتی را که او از سوی آمریکایی‌ها درنظرش است برآورده نکند. او در لویه جرگه اشاره کرده بود که اگر ارتش آمریکا بخواهد به کشاندن جنگ و حمله به خانه‌های مسکونی ادامه دهد، اصلا توافقنامه را امضا نخواهد کرد. کرزای تاکید کرد که تنها دلیل حمله به خانه‌های مردم تنها در موارد اضطرار مطلق باید انجام گیرد، در زمانی که جان نیروهای آمریکایی در معرض خطر باشد. از سوی دیگر، کرزای نمی‌خواهد تاریخ درباره او به عنوان کسی که توافقنامه‌ای را امضا کرد که خاک افغانستان را به خارجی‌ها فروخت قضاوت کند. چراکه پیمان امنیتی آمریکا و افغانستان، نخستین توافقنامه مهمی خواهد بود که به یک ابرقدرت خارجی اجازه می‌دهد پایگاه نظامی در افغانستان داشته باشد، مسئله‌ای که غالبا به عنوان خط قرمز در کشوری که از نظر تاریخی مخالف هرگونه اشغالگری خارجی است، تلقی می‌شود.
مخالفان چه می‌گویند؟
آن‌ها می‌گویند دلایل دیگری در پس این توافق وجود دارد. از جمله آنکه حامد کرزای قصد دارد از این توافقنامه برای چانه زنی با آمریکا برای انتخابات پیش روی ریاست جمهوری افغانستان استفاده کند و اینکه چه کسی قرار است قدرت را در کابل به دست بگیرد. چراکه براساس قانون اساسی افغانستان، کرزای نمی‌تواند برای دور سوم در انتخابات خود را نامزد کند. به زعم آن‌ها، کرزای می‌خواهد برای خودش، دوستان و متحدان سیاسی‌اش، و همچنین اعضای خانواده و قبیله‌اش، ثبات سیاسی و البته امنیتی را از سوی آمریکا تضمین کند. زیرا او در فهرست شخصیت‌هایی از طالبان قرار دارد که باید کشته شوند.
ناخوش بینی به تضمین آینده‌ای مطمئن برای افغانستان و منطقه
بسیاری از مردم افغانستان در حالی به تغییر مثبت در اوضاع افغانستان به دیده شک و تردید می‌نگرند که برخی از آن‌ها معتقدند با وجود امضای این توافقنامه امنیت محسوسی برای آنهابه وجود نخواهد آمد،آن‌ها معتقدند پس از امضای توافقنامه امنیتی این کشور با آمریکا جنایت نظامیان آمریکایی شکل رسمی به خود خواهد گرفت. با وجود اینکه افغان‌ها بار‌ها اعلام کرده‌اند که توانایی دفاع از کشورشان را دارند، آمریکایی‌ها اصرار بر ماندن و داشتن پایگاه‌های نظامی در افغانستان دارند. بسیاری از مردم افغانستان بر این باورند که نباید تسلیم سیاست‌ها و اهداف آمریکایی‌ها شوند و نباید بگذارند که افغانستان وسیله‌ای برای رسیدن آن‌ها به این اهدافشان قرار بگیرد.
ضمن آنکه تجاوزگری و قانون شکنی نیروهای بی گانه در افغانستان در طول دهه گذشته و اقداماتی که بر اثر آن‌ها هزاران افغانی بیگناه قربانی شدند باعث می‌شود تا بیش از گذشته، این تصور که حضور نظامی آمریکا در افغانستان باعث تامین امنیت افغان‌ها می‌شود، نمود عینی پیدا نکند. از سوی دیگرمی توان متصور بود امضای توافقنامه امنیتی با واشنگتن آینده افغانستان را از این رو در معرض خطر قراردهد که این توافقنامه به معنای ادامه جنگ در این کشور خواهد بود. چرا که طالبان در اولین واکنش به تایید لویه جرگه مبنی بر تایید موافقتنامه گفته است: آنان ضمن تأیید سند بردگی، اعلام کردند که برای آنان حضور آمریکا در افغانستان از همه چیز مقدم‌تر است و این ما هستیم که اجازه چنین ذلتی را در هیچ جایی از افغانستان نخواهیم داد. در این بین، آمریکا اعلام کرده است در این قرارداد تعهدی برای صلح و ثبات افغانستان نسپرده است. سوزان رایس در سفر اخیر خود به افغانستان بار‌ها اعلام کرده بود که حتی در صورت امضای توافقنامه امنیتی، آمریکا نمی‌تواند در تامین امنیت و صلح افغانستان و نیز آغاز مذاکره با شورشیان معجزه کند.