گرچه پیشینه حضور و فعالیت صهیونیست‌ها در شمال عراق به سال‌هایی بسیار دور وحتی پیش از اعلام منطقه پرواز ممنوع در دهه نود از قرن گذشته باز می‌گردد اما این حضور بعد از سقوط بغداد در سال ۲۰۰۳ جنبه‌ای علنی‌تر و فراگیرتری به خود گرفته است.
به اعتقاد کار‌شناسان، صهیونیست‌ها با استفاده از سرکوب خونین کرد‌ها توسط رژیم صدام حسین با گسترش روابط خود با این گروه از ملت عراق دامنه حضور خود را در منطقه کردنشین به شدت گسترش داد.
به گفته این کار‌شناسان سابقه این همکاری به دوره ملا مصطفی بارزانی پدرمسعود بارزانی رئیس منطقه کردستان عراق باز می‌گردد، اما بعد از اعلام منطقه پرواز ممنوع در اوایل دهه نود شاهد سرازیر شدن گسترده ماموران موساد به داخل منطقه شمال عراق بودیم.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری مهر یک افسر موساد در گفتگویی با سیمور هرش روزنامه نگار مشهور آمریکایی در این رابطه گفت: اسرائیل از کرد‌ها برای ایجاد توازن با صدام حسین حمایت می‌کرد همچنین نباید فراموش کنیم که این همکاری می‌تواند به اسرائیل چشم وگوش‌هایی در ایران، عراق وسوریه ببخشد.
اولین مرکز فعالیت موساد در شمال عراق در شهر اربیل تاسیس شد و بعد از آن به طور گسترده‌ای دفا‌تر دیگری برای موساد در شمال عراق از دهوک در نزدیک مرزهای ترکیه تا سلیمانیه امتداد یافتند.
مزدوران موساد که تحت عنوان شرکت Tsahal فعالیت می‌کردند از سرزمین فلسطین اشغالی به جیبوتی منتقل و از آنجا به کردستان عراق می‌آمدند، این افسران صهیونیست به تدریج پایگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی را در شمال عراق پایه گذاری کردند.
این پایگاه‌ها نقش بسیار عمده‌ای را در فراهم کردن زمینه حمله آمریکا به عراق و اشغال این کشور از یک سو و نا امن کردن مرزهای عراق با سه کشور فوق الذکر ایفاء کردند.
بعد ازسقوط بغداد دامنه این فعالیت‌ها چند برابر شد تا دفتر موساد در داخل پایگاه‌های آمریکایی پراکنده در سرتاسر عراق مستقر شوند، در موصل صهیونیست‌ها پایگاه جاسوسی خود را در مقر نیروهای آمریکایی در هتل اسدیر که در مجاورت کاخ ریاست جمهوری این شهر قرار دارد مستقر کردند، همچنین در کرکوک نیز پایگاهی برای خود تاسیس کرده و موفق شدند در این شهر نفتی جای پای خود را مستحکمتر و زمینه حضور شرکت‌های نفتی صهیونیستی که از سوی شرکت‌های امنیتی صهیونیستی حمایت می‌شدند، فراهم سازند.
روزنامه ملیت چاپ ترکیه در شماره۱۱ دسامبر ۲۰۰۳ خود فاش کرد: شخصیت‌های صهیونیستی وام‌هایی با بازپرداخت آسان را به ارزش ۳۰۰ میلیون دلار در اختیار رهبران کرد عراقی قرار دادند تا آن‌ها بتوانند زمین‌های متعلق به عرب‌ها و ترکمن‌ها را در شمال عراق خریداری کنند.
شبکه ماهواره‌ای الجزیره هم به نقل از منابع جبهه ترکمن‌های عراق روز ۲۷ ژوئن ۲۰۰۴ خبر داد: صد‌ها یهودی کرد تبار سرگرم خرید مساحت‌های وسیعی از زمین‌های شهر کرکوک وحومه آن به قیمت پنج برابر قیمت واقعی آن کرده‌اند.
به گزارش این شبکه عربی، همزمان با این خرید‌ها مهاجرت وسیع کرد‌ها به سوی شهر نفت خیز کرکوک انجام می‌پذیرد و دو حزب عمده کرد عراقی به هر خانواده کرد که در کرکوک ساکن شود به طور متوسط ۲۰۰ دلار مستمری پرداخت می‌کند.
الجزیره به نقل از منابع خود خبر داد: این پول‌ها از منبع حمایت مالی موساد از کردهای عراقی پرداخت می‌شود و کردهای عراقی هم در مقابل زمینه استقرار و فعالیت صهیونیست‌ها و بخصوص یهودیان کرد تبار را در منطقه شمال عراق فراهم می‌سازند.
از سال ۲۰۰۴ گزارش‌های مستمری در رابطه با همکاری نظامی صهیونست‌ها با نیروهای پیشمرگه منتشر شد، یکی از این اخبار اعلام نگرانی رسمی دولت ترکیه نسبت به حضور صهیونیست‌ها در شمال عراق بود. عبدالله گل وزیر امور خارجه وقت ترکیه در سخنانی که روز ۲۶ ژوئن ۲۰۰۴ در رسانه‌های این کشور بازتاب یافته تاکید کرد: ترکیه به طرف اسرائیلی مراتب نگرانی خود را از تحرکاتش در شمال عراق اعلام کرده و تاکید می‌کند که حاضر به تجزیه عراق نخواهد شد. در این گیر و دار موساد فعالیت‌های خاموش خود را در کردستان عراق ادامه داد، گرچه فعالیت‌های ظاهری این سازمان آموزش واحدهای کماندوی کرد عراقی بود اما مهم‌ترین نگاهش به داخل خاک ایران و سوریه معطوف شد تا به نگرانی تل آویو از نفوذ روزافزون اندیشه‌های جمهوری اسلامی ایران در منطقه بعد از سقوط بغداد واکنش نشان داده باشد.
به نوشته مطبوعات غربی بیشترین تمرکز فعالیت صهیونیست‌ها در شمال عراق یافتن مزدور برای فعالیت در ایران و سوریه است تا از این طریق بتوانند بر روی فعالیت‌های آن‌ها سرمایه گذاری کنند اقدامی که تا به امروز نیز ادامه داشته وآخرین آن در گزارش چندی پیش لوفیگارو که بعد از شهادت دکتر روشن منتشر شد، ذکر شده است.