محمد‌کاظم‌انبارلویی- آنچه مقام معظم رهبری در پیام سال جدید و نیز سخنرانی اول فروردین سال ۹۴ فرمودند حاوی نکات مهم و پند‌آموزی است که نه‌تنها در سال جاری، بلکه سال‌های بعد باید آویزه گوش نخبگان سیاسی و مردم باشد و به‌عنوان یک راهبرد مهم برای امنیت ملی و انسجام اسلامی به دلایل زیر تلقی شود:
۱- درست ۳۶ سال قبل آن هنگام که امام خمینی(ره) در صدد نوشتن نام و نام خانوادگی انقلاب اسلامی بودند همگان بر این نظر تأکید می‌کردند که این حق رهبری و رهبران انقلاب است که هر نامی را بر این انقلاب بنهند و نیازی به رفراندوم نیست؛ اما برای اولین بار در طول انقلاب‌های تاریخ به‌ویژه تاریخ معاصر رهبری انقلاب دست به یک ابتکار نو زد و آن این بود که نام این انقلاب به نام خدا و اسلام به ثبت برسد. در حقیقت امام(ره) در مقام «تأسیس» یک حکومت جدید بود. همان حکومتی که در بدو ورود به ایران در بهشت زهرا(س) در محضر شهیدان انقلاب فرمودند: «من دولت تشکیل می‌دهم. من به پشتوانه این ملت، دولت تشکیل می‌دهم و به دهن این دولت -دولت بختیار - می‌زنم.» بختیار آخرین حلقه از رژیم پهلوی بود که می‌خواست رژیم رو به احتضار سلطنت که صدای شکستن استخوان‌های آن به گوش جهانیان رسیده بود، حفظ کند. او در حقیقت می‌خواست جلوی پتکی را که از مشت ملت بر سر ایدئولوژی شاهنشاهی با قدمت ۲۵۰۰ ساله فرود آمده، بگیرد؛ اما این پتک فرود آمد و همه ارکان حکومت را در هم کوبید.
بنایی که بر آن ویرانه‌ها قرار بود مستقر شود یک نظام نو، با عقلانیتی مبتنی‌بر وحی و قرآن بود. نظامی که دستاوردهای عقلانی بشر را در برپایی حکومت خوب نمی‌خواست انکار کند؛ اما از آموزه‌های وحیانی هم نمی‌خواست فاصله بگیرد؛ به همین دلیل ظرف و شکل حکومت را «جمهوریت» قرار داد تا هر آنچه قرار است به نام حکومت جدید ثبت و ضبط شود با امضا و رأی ملت باشد. بدین ترتیب حکومتی پدید آمد که در تندبادهای سخت و نرم دشمنان ملت بیش از ۳۶ سال است تاب آورده و به‌راحتی و سهولت دهه چهارم حیات خود را تجربه می‌کند.
جمهوری اسلامی امروز مستقر‌ترین دولت منطقه و جهان است همان روز‌ها دشمنان دین و ملت برای عمر جمهوری اسلامی ۶ ماه تا یک سال را پیش بینی می‌کردند. سال‌ها این مدت را تمدید کردند تا رخ در نقاب خاک کشیدند.
سِّر اینکه چرا دولت جدید در ایران انقلابی عقبه‌های سختی را پشت سر گذاشته و چون کوه در برابر ناملایمات تاب آورده، آن است که این دولت به نام «خدا» و براساس قرآن و برای اجرای عدالت نبوی و علوی بنا شده است.
پشت این نظریه میلیون‌ها تن از مردم ایران با قومیت‌ها، مذاهب و سلایق گوناگون ایستاده‌اند و آن را مدیریت می‌کنند. علت اصلی حمایت امام خمینی(ره) و رهبری معظم انقلاب از دولت به ماهو دولت، گذشته از اینکه رأی آن حداقلی بوده یا حداکثری، همین است. اینکه رهبری معظم انقلاب در بیانات رهگشای خود در صحن مطهر رضوی فرمودند: «هر دولتی در نظام اسلامی باید مورد حمایت همه مردم حتی کسانی که به آن رأی نداده‌اند، باشد، جایگاه رفیع دولت‌ها را در نظام اسلامی نشان می‌دهد. دولت‌هایی که مسئولیت‌های سنگین مشروعیت‌های الهی و مردمی را بر دوش دارند.
بازرگان و بنی صدر به دلیل «بلاهت سیاسی» درک درستی از این راهبرد نداشتند. اگر حکمت این سیاست را درک می‌کردند، اجازه نمی‌دادند نامآن‌ها در تاریخ ایران همراه با «بدنامی» یاد شود.
امام(ره) و رهبری با آنکه قوی‌ترین حمایت‌ها را از دولت‌ها داشتند؛ اما نقد حکیمانه و مشفقانه در جامعه را هم مدیریت می‌کردند و خود در رأس منتقدین، صریح‌ترین و جدی‌ترین نقد‌ها را مطرح می‌فرمودند.
سال جدید، سال تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌های بزرگ در عرصه ملی است. به همین دلیل باید همدلی و همزبانی بین دولت و ملت به گونه‌ای باشد که اقتدار ملی ایرانیان در منطقه و جهان مثال‌زدنی باشد. اقتداری که متضمن امنیت ملی باشد و پشت قدرت‌های زورگو را بلرزاند.
لذا نقد‌ها باید یک چارچوب عقلانی و منطقی داشته باشد و اعتماد عمومی به دولت را سلب نکند. همچنین نگاه دولت هم به منتقدین نگاهی تحقیرآمیز و توأم با اهانت نباشد. لذا مقام معظم رهبری فرمودند: «دلواپسی جرم نیست. تحقیر مخالفان از سوی مسئولان خلاف تدبیر و حکمت است.»
امروز ما با دشمنانی روبه رو هستیم که می‌گویند:
۱ - حقوق هسته‌ای ملت ایران بهانه است، اصل نظام نشانه است.
۲- انتخابات بهانه است اصل نظام نشانه است.
۳ - حقوق بشر- بخوانید حمایت از فتنه‌گران و منافقان جدید و قدیم - بهانه است اصل نظام نشانه است.
پس آن‌ها اصل نظام را نشانه گرفته‌اند. در پیشانی این نظام دولت جمهوری اسلامی -گذشته از هر گرایشی- قرار دارد، پس حمایت دولت از طریق همدلی و همزبانی یک ضرورت است. باید به این پند حکمت‌آموز رهبری در حوزه سیاست داخلی و خارجی اعتنای جدی داشت. البته دولت هم به پاسداشت این اعتنای رهبری باید به توهین و تحقیر منتقدین پایان دهد و نقد‌ها را آنجا که حکیمانه و مشفقانه است بپذیرد. ملت در آغاز سال جدید در آستانه پیروزی بزرگی قرار دارد. ما در مذاکرات هسته‌ای چه به توافق برسیم و چه نرسیم پیروز هستیم.
مذاکرات با ۶ قدرت جهانی دو سر برد است. نه برایآن‌ها بلکه برای دولت و ملت ایران. اگرآن‌ها مطالبات مردم و رهبری را بپذیرند نشان می‌دهد که مقاومت دولت و ملتآن‌ها را به عقب‌نشینی و پذیرفتن حق ملت وادار کرده‌اند و اگر هم نپذیرند، باید شاهد رفتاری پشیمان‌کننده از سوی دولت و ملت ما باشند. نبرد ملت و دولت ایران باآن‌ها در اشکال جدید به منصه ظهور خواهد رسید کما اینکه امروز شاهد تحولات بزرگ و عمیقی در منطقه هستیم. همچنین عدم توافق به جهانیان نشان می‌دهد دولت و ملت ایران زیر بار زور و تحمیل قدرت‌های بزرگ نرفته‌اند. بدون شک، ما از مذاکرات در هیبت یک قهرمان خارج خواهیم شد. این چهره از ایران انقلابی برای روحیه‌دادن به ملت‌ها فوق‌العاده مؤثر است. درباره فلسفه نام‌گذاری امسال و آموزه‌های آن به‌ویژه درباره انتخابات آینده و نیز بهانه‌های به اصطلاح حقوق بشری دشمنان اسلام باز هم سخن خواهیم گفت.
