آقای یکی یدونه- این روزها و در آستانه انتخابات بعضی از  مدل های رفتاری بدجور توی ذوق می زند. اشتباه نکنید، قرار نیست در مورد لبخندهای مصنوعی و طبیعی و  قصه های خودساخته حرف بزنیم. می خواهیم در مورد رفتاری صحبت کنیم که بیشتر ما چه کاندیدای انتخابات باشیم و چه نباشیم، این گونه ایم. ما در جمع خانواده، جمع فامیل و به خصوص در سخنرانی های خود از کلمات خطرناکی استفاده می کنیم. «همیشه، هرگز، حتماً، هیچ وقت و ...» کلمات خطرناکی هستند که ما خیلی راحت آنها را به کار می بریم. این کلمات احساسی دقیقاً در لحظاتی از ما ساطع می شوند که احساساتی می شویم. یعنی یا قرار است خودمان را اثبات کنیم یا دیگری را زیر سؤال ببریم و خب این روزها هم که دور، دور این حرف هاست. گفته اند که در این انتخابات برنامه ها مهم هستند. اما چه باک که در لحظات احساسی، آن گاه که همه برای شما کف و سوت می کشند عقل باید کار کند و این کلمات وسط نیایند. چه بسا که در انتخابات قبل هم اگر این کلمات نبودند شاید ...