با گذر زمان شبکه‌های اجتماعی گام‌های جدیدی در ارائه امکانات بیشتر برداشته‌اند؛ امکاناتی که سرعت ارتباطات انسانی را نیز بیشتر کرده‌اند امّا چرا و به چه علت؟ پیشتازان این عرصه، شبکه‌های به اصطلاح اجتماعی توییتر و فیس‌بوک هستند که سعی دارند پای خود را در تمامی عرصه‌های زندگی فردی بشر باز کنند. شبکه‌های اجتماعی سعی دارند نحوه کار کردن انسان‌ها در اجتماع و نقشی که در جامعه بازی می‌کنند و تعاملی که با دیگران دارند را تغییر شکل دهند.

نکته‌ای که بسیاری از کاربران این شبکه از آن غافل هستند این است که راه اندازی این سرویس‌ها با تمامی هزینه‌هایی که برای صاحبان آن‌ها دارد تنها سهولت ارتباط و راحتی کاربران نیست، بلکه به دست آوردن اطلاعاتی است که هزینه آن برای آن‌ها بسیار کمتر از پرورش یک جاسوس زبده و فرستادن او به داخل یک کشور بیگانه است. این نیرو نه می‌تواند به گستردگی این شبکه، پوشش اطلاعاتی برای سرویس خود فراهم نماید و نه همانند این شبکه اجتماعی اطلاعاتش به روز باشد.

اکنون دنیا در جامعه اطلاعاتی به سر می‌برد و با پیشرفت‌های تکنولوژیک، دنیا به صورت دهکده‌ای کوچک تبدیل شده است که در آن واحد، تمام مردم دنیا از یک دیگر اطلاع و آگاهی دارند و این رابطه‌ها به گونه‌ای است که حتی سبک و سیاق زندگیشان را تحت الشعاع قرار داده است و همه از یک یا چند روش مشخص و یکسان پیروی می‌کنند.

هر کسی تلاش می‌کند آزادانه یک مسیر که با عقاید و سلایق و سایر اخلاقیاتش نزدیک است، را از این کانال‌های اطلاعاتی انتخاب کند و آن را در زندگی خود به عنوان سبک زندگی پیاده سازد. با این حال شخصی که خود را متعهد به یک شیوه زندگی معین می‌داند، انتخاب‌های دیگر را لزوماً خارج از موازین و معیارهای خویش می‌بیند و از همین عنصر «انتخاب و آزادی» است که فرد در پی ترجیحات و علایق خویش، شیوه‌ای را آگاهانه برمی گزیند.

سبک زندگی مجموعه‌ای از انتخاب‌های رفتاری است. در جوامعی که فرصت انتخاب وجود ندارد مانند اجتماعات سنتی، سبک زندگی از گذشته تعیین شده است. سبک زندگی از آنجایی که مربوط به جامعه مدرن است فرصت انتخاب می‌دهد. سبک زندگی وابسته به انتخاب و انتخاب نیز وابسته به اطلاعات است. اطلاعات محصول فرآیند ارتباطات است. ارتباط می‌تواند میان فردی و یا رسانه‌ای باشد. رسانه‌ها در زمینه اینکه فرد در حوزه‌های متفاوت چه گزینه‌هایی دارد و چه انتخاباتی می‌تواند داشته باشد، اطلاعات می‌دهند.

برای ایجاد سبک زندگی اسلامی ایرانی ما باید دو راهبرد اتخاذ کنیم؛ نخست نقد سبک زندگی غربی و دوم کار اثباتی برای خلاء‌های موجود در سبک زندگی اسلامی ایرانی.

راهبرد اول: به این معناست که ما مضر بودن مولفه‌های سبک زندگی غربی را هر چه بیشتر برای مردم نمایان و تشریح کنیم.

مثلاً در همین حوزه رسانه در مقابل شبکه «فارسی وان» یک کار خوبی صورت گرفت و یک جریان عمومی نقد برنامه‌های غیر اخلاقی این شبکه شکل گرفت، مدام گفته شد که سریال‌های این شبکه خیانت را در خانواده‌ها تئوریزه می‌کند، در نتیجه بسیاری از خانواده‌ها و حتی خانواده‌های غیر مذهبی هم از دیدن این شبکه اجتناب کردند، چون برخی مسائل فطری است مثلاً هیچ پدر و مادر حتی غیر مذهبی‌ای هم دوست ندارند بچه‌هایشان تماشاگر برنامه‌های غیر اخلاقی باشند.

راهبرد دوم: این است که ما باید در ایجاد سبک زندگی اسلامی ایرانی کار ایجابی هم بکنیم و فعالیت‌هایمان محدود به کارسلبی در نقد سبک زندگی غربی نشود، یعنی جامعه ایرانی و فرا‌تر از آن مردم جهان اسلام که ما از آن با عنوان امت واحده نام می‌بریم، یک سری نیازهایی در زندگی دارند که ما باید بتوانیم این نیاز‌ها را بر آورده کنیم.

مثلاً شیوه سپری کردن اوقات فراعت، مدل لباس، موسیقی حلال، فیلم پاک، سریال آموزنده، معماری اسلامی و… وقتی ما این‌ها را بطور مطلوب ایجاد کردیم مطمئناً بخش عمده‌ای از مردم به این سبک زندگی گرایش پیدا خواهند کرد.