سوال اساسی این است که حلقه مفقوده عدم توفیق در باب عفاف و حجاب کجاست که با وجود همه ظرفیت‌ها در دهه چهارم پیشرفت، در این عرصه اگر به نسبت گفته نشود پس رفت، بلکه جایگاه مطلوب به دست نیامد.
به نظر می‌رسد گیر اصلی و مشکل عمده را بایددر دو جا جستجو نمود:
اول اینکه در مصادر امور و در جایگاههای تصمیم‌سازی و تصمیم گیری و اجرا، مسئولانی قرار گرفته‌اند که از نقطه ضعف‌های مختلف از جمله ضعف بینشی، بی‌تفاوتی، بی‌حساسیتی و علاوه بر آن گرایش شبه لیبرالیستی و یا سکولاریستی برخوردار بوده‌اند و این مانع بسیار بزرگ و وصله ناچسبی در نظام اسلامی است.
دوم اینکه تمرکز دشمنان بر روی اقدامات چندوجهی و چند جانبه و مرتبط با هم در عرصه‌های اقتصادی و فرهنگی به عنوان عواملی باز دارنده در امور عفاف و حجاب بی‌تأثیر نبوده و همچنان ادامه دارد و امروز شاید بتوان گفت یکی از مصادیق و شاخص‌های بی‌بصیرتی، عدم درک و توجه به عمق شبیخون مخرب فرهنگی است که متناسب با آن آمادگی و مقابله و پیش‌دستی در دفاع و حمله و پشتیبانی‌های لازم صورت نمی‌گیرد. مصداق این نقطه ضعف را در عرصه‌های اجرا و برنامه می‌توان در اختصاص میلیون‌ها دلار برای واردات خودروهای لوکس و محروم نمودن بخش‌های فرهنگی از درصدی از این تخصیص‌ها مشاهده کرد.
اگر به هرم مسئولیتهای پاسخگویی توجه شود، تا کنون رهبری نظام در جایگاه توان ومسئولیتش با همه ملاحظات و ظرفیت کشش‌پذیری مسئولان و جامعه از هیچ فرصتی دریغ نورزیده و وظیفه دیده‌بانی و هدایتگری خود را انجام داده‌اند. ولی مردم حق دارند از حلقه دوم مسئولان ارشد نظام و به طور مشخص رؤسای سه قوه در همه دوره‌ها و حلقه سوم مسئولان عالی و میانی و حتی علمای اعلام و فضلا و دانشمندان برجسته حوزه‌ها و نهادهای مسئول سوال نمایند چند درصد وقت ماهانه و یا هفتگی خود را به موضوع عفاف و حجاب اختصاص داده و ارزیابی‌های عملیاتی را انجام می‌دهند؟
به نظر می‌رسد اجرای دقیق قانون مصوب عفاف و حجاب در سال ۸۳ و جامعیت این قانون که متولی اصلی آن شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده و همچنان پاسخگوی اولیه هستند، برنامه‌های بسیار مناسبی از نظر مقاطع کوتاه مدت و بلند مدت را در برداشته و علاوه بر این ۲۶ دستگاه مأموریت‌هایی داشته‌اندکه با کمال تأسف برخی مأموریت‌ها را فراموش کرده‌اند، بعضی قبول ندارند و بعضی هم نیم نگاهی ضعیف و نه برای پاسخگویی داشته‌اند.
در مصوبه عفاف وحجاب اقدامات بنیادی، راهبردی، تکلیفی، اجرایی، بازدارندگی، تبشیری، انذاری و غیره بوده و هست که اگر هر کدام به بخشی از آن عمل می‌نمودند، وضعیت امروز ما در زمینه عفاف و حجاب به مراتب بهتر بوده و دشمنان را در برخی از حوزه‌های تهاجم فرهنگی که در بسیاری از مفاسد مرتبط هستند، مأیوس می‌نمودیم.
لذا فریاد ملتمسانه این است که مسئولان به خود آیند که اگر همت نمایند، کار‌ها و اقدامات زیادی را می‌توان انجام داد و مردم هم در این مسیر همراه و یار و یاور فعال و حاضر در صحنه هستند. به خصوص اینکه در جامعه ما مقوله عفاف و حجاب را بخش لاینفک زندگی روزمره و خانوادگی و رشد و تربیت و بالندگی خود می‌دانند انتظاربر‌تر این است رئیس جمهور محترم پیشقدم شوند و ان‌شاءالله گزارش امیدوار کننده‌ای به مردم بدهند و مردم را جدای از حاشیه‌ها به مشارکت در این امور دعوت نمایند.
