برای اینکه دختر و پسر به ازدواج پاینده دست یابند هر دو باید اصول همانندی را در ابعاد سنی، جسمی، روحی و روانی، فرهنگی و علمی رعایت کنند. لذا بررسی وضعیت هم کفو بودن یا به زبان امروزی تفاهم، از مسائل بسیار مهمی است که به هیچ وجه نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد.
تفاهم در دین‌داری: فرد دیندار باید با شخص دیندار ازدواج کند؛ زیرا دیندار و بی‌دین به طور طبیعی در موارد مختلفی با یکدیگر درگیری خواهند اشت.
تفاهم رفتاری و شخصیتی: ویژگی‌های شخصیتی بسیار متنوع و متعدد هستند، اما برخی از آن‌ها دخالت بیشتری در رضایت از زندگی مشترک دارند. همسان بودن و یا ناهمسانی این ویژگی‌ها، می‌تواند عاملی برای ازدواج موفق یا ناموفق باشد.
تفاهم در میزان اصالت خانواده‌ها: منظور از اصالت خانوادگی آن است که دختر و پسر در خانواده‌ای مومن و با فرهنگ تربیت شده باشد و از نظر وراثت نیز زمینه‌های لازم برای تربیت دینی را داشته باشند. لذا توجه به خانواده، مخصوصا اطرافیان درجه یک، هرچند اصل نیست ولی یکی از فرع‌های بسیار مهم در ازدواج است.
تفاهم فرهنگی و فکری: یکی از عوامل موثر برای رسیدن به زندگی متعال و منطقی، طرز فکر یکسان است.
تفاهم در تحصیلات علمی: فرد تحصیلکرده بهتر است با شخص درس خوانده ازدواج کند تا یکدیگر را بهتر درک کنند.
تناسب و تفاهم در زیبایی: توجه به توازن و تناسب میان ظاهر دو همسر، در زیبایی نیز در جایگاه خود امری بسیار لازم و ضروری است. البته باید درنظر داشت که مفهوم زیبایی نسبی است و در فرهنگهای مختلف تفاوتهایی در آن دیده می شود که باید در بعد بومی در نظر گرفته شود.
تناسب سنی: تفاوت سن بلوغ دختر و پسر یک امر طبیعی است. پسر حدود ۳ تا ۶ سال دیر‌تر از دختر به بلوغ می‌رسد. پس خوب است که تفاوت سن آن‌ها در امر ازدواج نیز به همین مقدار باشد. البته تفاوت سنی یکی از فروعات مهم ازدواج است نه اصل آن.
تناسب مالی: قاعده عامی که می‌توان در این باره مطرح کرد این است که صلاح نیست دختر و پسر و خانواده‌هایشان، از نظر مالی و ثروت، تفاوت زیادی داشته باشند. البته این بدان معنا نیست که باید صد در صد تناسب مالی داشته باشند؛ اما فاصله طبقاتی علاوه بر به وجود آوردن سرخوردگی‌های روحی، موجب ایجاد تشنج و درگیری‌های داخلی و گاهی انتظارات غیر منطقی طرفین می‌گردد، که نتیجه آن به وجود آمدن طوفان بحران درخانواده‌ها خواهد بود. البته استثناهایی نیز وجود دارد.
شاید در جامعه بتوان مثال نقضی برای هریک از موارد بالا آورد اما باید به این نکته توجه کرد که همیشه حداکثر مردم جامعه مد نظر هستند نه خواص جامعه.