یکی از دغدغه های اصلی شما در چند سال گذشته بحث اخلاق در ورزش بوده است، به نظر شما چرا این روزها برخی ورزشکاران ما از منش و رفتار پهلوانی و اخلاق مداری فاصله گرفته اند؟
در سال های گذشته تلاش جامعه ورزش همواره بر این اصل استوار بوده است که به سمت و سویی برویم تا اخلاق در تمامی ابعاد جامعه ورزشی ایران جاری باشد و نمادهای پهلوانی وشعارهای قهرمانی را در جامعه ورزش گسترش دهیم، اما متاسفانه با وارد شدن برخی از مسائل در ورزش که شاید در اثر منفی اثرات حرفه ای گری در ورزش باشد، توجه به اخلاق حرفه ای و به ویژه اخلاق حسنه اسلامی در ورزش کشور ما به شدت کاهش یافته است.
در این شرایط چه باید کرد؟
به نظر من، در این شرایط تلاش همه افرادی که در مسائل فرهنگی- ورزشی دغدغه دارند، به بهبود وضعیت کنونی کمک می کند. باید تلاش شود به جایگاهی که در شان و منزلت ورزش ایرانی – اسلامی است برسیم، همان جایگاهی که حضرت علی (ع) بارها در زندگی خود و در مقام منش اخلاق مداری، کمک به محرومان و پهلوانی مد نظر داشتند. ما درتاریخ ورزش کشور افرا د نامدار و پهلوانان و جوانمردان صاحب نامی داشتیم که با اخلاق پهلوانی خود ماندگار شدند، رفتار این بزرگان در اخلاق حرفه ای می تواند الگوی منش و رفتار ورزشکاران جوان در کشور باشد.
به نظر شما بیشترین آسیب ها در حوزه اخلاق از چه ناحیه ای متوجه ورزش ماست؟
این روزها شاهد برخی بی اخلاقی ها در بین ورزشکاران جوان کشور هستیم، بی اخلاقی ها دربحث جابه جایی های مبالغ هنگفت، بی اخلاقی در رفتار حرفه ای مانند بی احترامی و بی حرمتی به اساتید و مربیان پیشکسوت، بی اخلاقی هایی مانند تهمت، زیر آب زنی و مواردی از این دست که متاسفانه در سال های گذشته با روی کار آمدن پول های کلان در ورزش جای خود در بدنه فعال ورزش ایران باز کرده است. من فکرمی کنم که این روزها در آستانه بحران بی اخلاقی در ورزش هستیم که دلیل اصلی آن هم جا به جایی پول های کلان در ورزش است، از قدیم گفتند هر جا پول های کلان و وسوسه انگیز باشد، اخلاق جایی ندارد.
همه باید وارد میدان اخلاق مداری در ورزش کشور شوند، به نظرم همه افرادی که این روزها در حوزه ورزش دستی بر آتش دارند، از رسانه های گرفته، مدیران ورزشی و حتی خود ورزشکاران باید نسبت به خطری که حوزه اخلاق ورزش ایران را تهدید می کند، آگاه باشند.
کدام یک از سه بخشی که شما به آن اشاره کردید: «مسئولان، رسانه ها و خود قهرمانان» نقش مهم تری دارند؟
همه در این زمینه نقش دارند، به قول یکی از بزرگان ورزش که همواره می گفت، دو رکعت نماز شما جوانمردان و ورزشکاران در میادین ورزشی و در برابر دیدگان هزاران جوان و نوجوان علاقه مند به ورزش، تاثیرش از صد ها منبر و سخنرانی بیشتر است. این روزها بسیاری از جوانان و نوجوانان در کشور برای انتخاب مو و لباس خود از سبک غربی ها و ورزشکاران و هنرمندان غربی پیروی می کنند. البته در برخی موارد هم شاهد هستیم برخی ورزشکاران و قهرمانان ملی که باید الگوی ادب و اخلاق برای جوانان باشند به نمادهای الگوهای غربی برای جوانان و نوجوانان تبدیل شده اند!
به راستی چرا ما نباید خودمان و از بین ورزشکاران کشور برای میلیون ها جوان علاقه مند به ورزش الگوسازی کنیم؟ چرا هر وقت صحبت از ورزش می شود، ذهن ها به سمت قراردادهای میلیونی و پول های هنگفت و شاید هم بی اخلاقی ها در منش و رفتار ورزشکاران می رود؟
در پایان فقط امیدوارم که با همت مضاعف همه دست‌اندرکاران حوزه فرهنگ و رسانه ها در سال های آینده شاهد رشد اخلاق و منش قهرمانی و پهلوانی در کشور همانند دوران جهان پهلوان تختی باشیم، معتقدم باید جریان سازی و فشار رسانه ای برای پیگیری این موضوع از مسئولان وجود داشته باشد.
