محسن فراهانی- چندی است که خبرهایی مبنی بر کاهش 5 تا 10 درصدی برخی اجناس و کالاها می شنویم و گویا از یاد برده‌ایم که همین اجناس چند ماه، افزایش چند ده درصدی و بلکه چند صد درصدی داشته اند و کوچکترین گزارشی هم از این افزایش در صداوسیما انعکاس نداشته است!
اما هرچه باشد مردم این گرانی ها را با همه وجود حس کردند و هربار که به بقالی و میوه فروشی و فروشگاه لوازم خانگی و ... می رفتند؛ چشمانشان گردتر و گردتر می شد. اما در کنار همه این سختی ها و مشکلات به نظر می رسد که گرانی های اخیر درس بزرگی هم برای خیلی از ماها داشت.
اینکه گرانی های افسارگسیخته، طبقه متوسط به پایین جامعه یعنی اکثریت را دچار مشکل کرد و خیلی ها از پوشاک و مصارف دیگر زدند تا به خوراک خود برسند حرف درستی است، اما اگر نگاهی به اطراف خود بکنیم می بینیم که برخی از همین افراد طبقه متوسط در گرانی ها، سری به انبارهای خود زدند و کالاهای مستعمل اما قابل استفاده را برای استفاده مجدد بیرون کشیدند.
یکی از تولیدکننده های کابینت در این رابطه می گوید: رفته بودم برای خرید یکی دو قلم ابزار کار که تا همین چند ماه قبل حداکثر 300 هزار تومان بود، اما متوجه شدم قیمت این ابزارها به یک میلیون تومان افزایش پیدا کرده است.
وی افزود مجبور شدم دو سه تا از همین ابزار را که داشتم بدهم تعمیر کنند و سرجمع 180 هزارتومان خرج تعمیرشان شد و الان با همانها کار می کنم. یا دوستی می‌گفت تصمیم داشتم گوشی ام را عوض کنم که قیمت‌ها بالا کشید و مجبور شدم گوشی‌های قدیمی که دو سه تا در خانه مان بی کار افتاده بود را درست کنم و استفاده کنم. اینها فقط دو نمونه از رفتارهای اطرافیان ماست و در این مدت کم ندیده ایم افرادی را که یاد داشته هایشان افتاده‌اند و همانها را به کار گرفته اند و به داشته های فعلی قناعت کرده اند و فکر تعویض مبل و یخچال و تلویزیون و... هر ساله را از سر بیرون کرده اند.
هرچند که همه اینها توجیه و دلیل خوبی برای گرانی نیست، که این گرانی ها در درجه اول کمر جوانانی که هیچ ندارند و می خواهند از صفر شروع کنند را می شکند، اما قبول کنیم که مصرف زدگی بیش از حد، امانمان را بریده بود و داشت سرمایه هایمان را در قالب دلار و یورو و یوان از کشور خارج می کرد.
آیا قبل از گرانی ها نمی توانستیم قانع باشیم و قدر داشته هایمان را بدانیم و حتما باید اجناس سه برابر شوند تا به فکر موجودی مان بیفتیم؟ چرا سبک زندگی برخی از ما تا این اندازه نه بویی از قناعت ایرانی مان برده و نه رنگی از اسلامیت مان دارد؟
اگر به فکر رشد و سربلندی کشورمان هستیم اندکی، فقط اندکی به رفتارهای گذشته و امروزمان نگاه کنیم شاید همین تغییر از من، «ما» بزرگ مان را تغییر دهد.