روزنامه سازندگی مطلبی از اسحاق جهانگیری، معاون اول دولت تدبیر و امید را به عنوان تیتر یک خود انتخاب کرده است. جهانگیری در مطلب خود با اشاره به ضرورت شنیدن صدای معترضین و منتقدین می نویسد: " دولت در خرداد ماه ۱۳۹۷ تصویب کرد که براساس اصل ۲۷ قانون اساسی و به رسمیت شناختن حق اعتراض مردم، نحوه برگزاری اعتراضات و محل آن تعیین شود. متأسفانه دیوان عدالت اداری با شکایت افرادی این مصوبه را ابطال کرد. اگر این مصوبه اجرایی می‌شد شاید حداقل بخشی از حقوق ملت در قانون اساسی برجسته شده، و طرح اعتراضات مردم در عرصه عمومی و ضرورت توجه به موقع مسئولان به آنها را ممکن‌تر می‌ساخت. در این شرایط بود که فرصت سوء استفاده بیگانگان گرفته می‌شد...اگر قدرت مردم را عملا نبینیم، صدای آنان به ویژه زنان و جوانان را به موقع نشنویم و قدرت انتخاب مردم را محدود کنیم، آنان قدرت خود را به نحو دیگری اعمال می‌کنند که در این صورت ممکن است همه ضرر کنند. کشور امروز در شرایط دشواری است. مردم مهم‌ترین سرمایه ایران هستند و انسجام و وحدت ملی اصلی‌ترین مولفه قدرت و بازدارندگی ملی ایران بوده و هست. با اجرای دقیق و کامل قانون اساسی راه را برای گفت‌وگوی ملی باز کنیم. در این بین دولت و مجلس در عین یکدستی، بدانند باید با تدبیر و عقلانیت و انعطاف هرچه بیشتر به مسائل کنونی کشور و درخواست‌های مردم بپردازند. در این شرایط، بار مسئولیت آنها از همه سنگین‌تر است. هر که بامش بیش برفش بیشتر."
بای توجه داشت که این سخنان از سوی فردی مطرح می شود که که در طول 44 سال عمر نظام جمهوری اسلامی، همواره جزو مقامات کشور بوده است بنابراین در به وجود آمدن شرایط اقتصادی که به آن اعتراض می کند سهم کلانی دارد و نمی تواند از خود سلب مسئولیت کرده و از موضع مصلح کل سخن بگوید.
وانگهی جهانگیری در حالی اغتشاشگران را مردم می خواند که این جماعت به پلیس با سلاح گرم و سرد حمله می کنند، نیروهای بسیج را تا حد مرگ شکنجه کرده و چادر از سر بانوان محجبه می کشند، به اموال و خودروهای مردم خسارت می زنند و به تخریب اموال عمومی می پردازند و... آقای جهانگیری در حالی خشونت های صورت گرفته را ناشی از نداشتن مکانی برای اعتراض می داند که در طول عمر همین دولت بیش از هزار تجمع اعتراضی بدون کوچکترین ممانعت و یا تنش و درگیری برگزار شده است و مسئولان مطالبات مردم را شنیده و به آن رسیدگی کرده اند. بنابراین نمی توان اینگونه اغتشاش خشن برنامه‌ریزی شده را اعتراضات مردم عادی نامید واقعا جای سوال است که چرا آقای جهانگیری و اساسا دولتمردان دولت تدبیر و امید اصرار دارند تا شورش برنامه ریزی شده ی دشمن را اعتراض مردم جا بزنند؟
بسیاری از منتقدین دولت سیزدهم در حالی وضعیت بد اقتصادی را مطالبه ی معترضین می خواند که در اغتشاشاتی که در 40 روز گذشته در کشور صورت گرفت حتی یک مورد هم مطالبه، اعتراض اقتصادی و معیشتی شنیده نشده است و تنها دغدغه ی اغتشاشگران فحاشی و حرمت‌شکنی و حمله به مساجد و پلیس و ترویج بی‌بندوباری در جامعه بوده است . حتی اگر بر فرض محال تصور کنیم که مطالبه ی اغتشاشگران بر طرف شدن مشکلات معیشتی است. عملکرد دولت سابق، علت اصلی شرایط بد اقتصادی این روزهای کشور است، تورم در دولتی که جهانگیری معاون اول آن بود، به بالا‌ترین سطح خود در تاریخ دولت های پس از انقلاب رسید و رکورد تورم در دولت هاشمی را شکست. مشکلاتی مانند تورم و رکود اقتصادی و بیکاری، فاجعه ارز ۴۲۰۰ تومانی که حامیان دولت آن را «ارز جهانگیری» نامیدند. همان سیاستی که با اعطای بی نظارت و پر رانت ارز دولتی، موجب برباد رفتن میلیارد‌ها تومان از ثروت ملی مردم ایران شد. پس حداقل ایشان و دولتمردان دولت تدبیر و امید نمی توانند ژست دغدغه ی مشکلات معیشتی مردم را داشته باشند.
آقای جهانگیری در حالی از شنیدن صدای معترضین سخن می گوید که در دولت تدبیر و امید که ایشان در آن سمت کلیدی داشتند منتقدان و معترضین به باد انواع ناسزاها و توهین ها گرفته شدند رویکردی که در تاریخ دولت‌های پس از انقلاب بی‌سابقه بوده است حال چطور ایشان با این سابقه به دیگران «شنیدن صدای معترض» را دیکته می‌کند؟!