در شرایطی که دولت سیزدهم بر خلاف دولت قبل به جای غربگرایی بر تعامل با کشورهای همسایه تمرکز کرده است، روزنامه جمهوری اسلامی در ادامه ادعا کرد

احساس مردم نسبت به سیاست خارجی به ویژه نادیده گرفتن سیاست محوری «نه شرقی، نه غربی» بشدت منفی است. مردم، ستیز با یک اردوگاه و تعامل بی حد و مرز با اردوگاه دیگر را قبول ندارند. این واقعیت را همه می فهمند که همین سیاست غیرمتوازن موجب هوا شدن برجام و گرفتاری های ناشی از تحریم ها شده است. تجدیدنظر در این سیاست، از خواسته‌های اساسی مردم است"

در مورد تحلیل منتشر شده در روزنامه ی جمهوری اسلامی چند نکته حائز اهمیت است.

1/ این موضوع کاملا صحیح است که مردم با مشکلات اقتصادی دست به گریبان هستند. اما اولا تنها چیزی که مورد اعتنای اغتشاشگران نبود، همین مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم بود، ثانیا مشکلات اقتصادی امروز محصول عملکرد هم فکران مدیران این روزنامه در دولت سابق است به گونه ای که طولانی‌‌ترین رشد اقتصادی منفی سه دهه اخیر در دولت روحانی رقم خورد و این دولت بالا‌ترین تورم پس از انقلاب را رقم زد و اشتغال را 40 درصد نسبت به دولت قبل از خود کاهش داد ، قیمت مسکن در دولت مورد حمایت اصلاح طلبان حدود ۷۰۰ درصد و قیمت اقلام خوراکی حدود ۷ برابر افزایش پیدا کرده بود.

2/ دروغ تقلب، تحریم انتخابات به دلیل آنکه احتمال شکست بالاست و اتهام مهندسی انتخابات بعد از شکست همه از جمله شگرد هایی است که اصلاح‌طلبان به کار برده اند تا شکست های خود در انتخابات را توجیه کنند. جریان غرب‌گرای داخلی همواره تلاش دارد در انتخابات مختلف عملکرد شورای نگهبان را زیر سوال برده و آنها را به مهندسی انتخابات متهم کند ، این روش در انتخابات مجالس هفتم، هشتم، نهم و حتی دهم نیز تکرار شد و در عرصه انتخابات ریاست جمهوری نهم، دهم، یازدهم و دوازدهم نیز چنین روشی را در پیش گرفتند تا جایی که رسانه‌های ضد انقلاب هم در تمام انتخابات یاد شده اصل تشکیک در سلامت انتخابات و ناظر آن را با به کارگیری عباراتی مانند «مهندسی انتخابات»، «تقلب در انتخابات»، «ردصلاحیت‌های گسترده» و «کمیته صیانت از آرا» و نظایر آن دنبال می‌کردند.

ادعای مهندسی انتخابات در دوره ی گذشته در حالیست که در انتخابات شورای شهر در سال ۱۴۰۰ لیست جمهور- تابلوی جدید لیست امید- علی‌رغم تبلیغات گسترده اصلاح‌طلبان و فراخوان‌های لیدرهای جریان اصلاحات، ۲۱ بر صفر شکست خورد و بیشترین رأی اعضای این لیست در این انتخابات، تنها حدود ۳۶ هزار رأی بود. این در حالی است که در این انتخابات هیچ خبری از نظارت استصوابی شورای نگهبان هم نبود.

عباس عبدی در این زمینه گفته بود:"جبهه اصلاحات پس از شکست قاطع در انتخابات ۱۴۰۰، پیش از هر اقدامی از جمله موضع‌گیری درباره برجام یا سایر امور، ابتدا باید در موجودیت خود بازنگری کند... این جبهه در انتخابات ۲۸ خرداد، یک شکست بزرگ نه از اصولگرایان، بلکه از جامعه و مردم خورد"

محمد عطریانفر فعال سیاسی اصلاح طلب هم در مورد انتخابات گذشته می گوید: " در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ حتی اگر همه نامزدهای اصلاح‌طلبان تایید می‌شدند، رأی نمی‌آوردند"

جالب اینجاست که اصلاح‌طلبان در دوره های مختلف انتخابات در سلامت آن تشکیک می‌کنند، به تصریح یا تلویح؛ روند برگزاری انتخابات و نهاد‌های قانونی مرتبط با انتخابات را تخریب می‌کنند؛ آزادی انتخاب را زیر سؤال می‌برند؛ مدعی مهندسی انتخابات می‌شوند؛ اما در زمان برگزاری انتخابات به صورت گسترده در آن شرکت می کنند.

این جریان مردم را فقط وقتی مردم می‌دانند و انتخابات را فقط وقتی انتخابات می‌دانند که نتیجه انتخاب مردم، آنان باشند. چنانچه رهبری می‌فرمایند: "بعضی‌ها هستند انتخابات را وقتی قبول دارند که نتیجه انتخابات همان چیزی باشد که آن‌ها می‌خواهند! اگر آن مطلوب آن‌ها از انتخابات درآمد، انتخابات را سالم می‌دانند و قبول می‌کنند؛ و اگر چنانچه مطلوب آن‌ها درنیامد، انتخابات را متّهم می‌کنند و کسانی را که انتخابات را برگزار کردند متّهم می‌کنند؛ گاهی هم مثل سال ۸۸ اغتشاش راه می‌اندازند"

3/ اما انتقاد روزنامه ی جمهوری به سیاست خارجی دولت سیزدهم و عدم احیای برجام در حالیست که هدف از برجام طبق اظهارات صریح و مکرر رئیس‌جمهور سابق و دیگر اعضای دولت، لغو تحریم‌های مالی و بانکی و نفتی بود. ضمن اینکه آقایان ظریف و عراقچی و روحانی مکرراً می‌گفتند برجام غیرقابل نقض است و تحریم‌ها هم به تاریخ پیوسته و به هیچ وجه باز نمی‌گردد. اما آمریکا هم برجام را زیر پا گذاشت و هم تحریم‌ها را به دو برابر افزایش داد، با سیاست خارجی دولت تدبیر و امید هشت سال اقتصاد کشور دچار عقبگرد‌های جدی شد، اما دولت سیزدهم بر خلاف گذشته کشور را معطل برجام نکرد و در سیاست خارجی توانست مواضع غرب علیه ایران را تعدیل و اقدامات تهاجمی آنها را مهار کند؛ از سویی این دولت توانست با تمرکز بر دیپلماسی اقتصادی، ایران را در کنار قدرت‌هایی مانند چین و روسیه قرار داده و حجم مناسبات و مبادلات تجاری را چندبرابر افزایش دهد.