آقای یکی یدونه- این روز‌ها که بازار مهمانی و افطاری و... داغ داغ است، نکاتی از سبک زندگی ما جماعت بدجور توی چشم می‌زند. گرچه که این یکی صرفا به مهمانی هم محدود نیست و در بسیاری از سلام و علیکم‌ها جاری است. از اینجا به بعد مخصوص پدر‌ها و مادرهاست، بقیه لطفا نخوانند. دست دختر گل یا گل پسرت را گرفته‌ای و وارد ساختمان می‌شوی! از آن طرف هم همسایه‌ات می‌خواهد از در خارج شود، با دو فرزندش که کودک هستند. چه تقابلی! ۵ دقیقه فقط سلام و احوالپرسی‌ات طول می‌کشد فارغ از همه حرف‌های بعدی که ۲۰ دقیقه به طول می‌انجامد. در این میان هم حواست نیست که بر سر بچه‌ها چه می‌آید؟! بچه‌ها را که اهل سلام کردن تربیت نکرده‌ای! اگر هم فرزندی خلف پیدا شود و آن وسط سلامی پرتاب کند حتما می‌خورد تو در و دیوار! از بس که صدای شما و همسایه محترم بلند است و حتی حرف‌های همدیگر را هم می‌خورید و می‌جوید! درسته و قلمبه! بعد نوبت آن است که بچه‌ها به هم نگاه کنند، بر و بر! بدون هیچ واکنشی! و بعد هم خداحافظ! کاش ادب می‌کردید و هردو همسایه که این قدر همدیگر را تحویل گرفتید به بچه‌ها هم سلامی می‌کردید! جانم؟! بله؟! اصلا متوجه نشدید که طرف بچه دارد؟! او هم نفهمید شما بچه دارید؟!... من دیگه حرفی ندارم! فقط جون ما به خودتان نگیرید!