آقای یکی یدونه- ماجرای ممنوع‌التصویرشدن مجری صدا و سیما در چند روز اخیر ابعاد دیگری از فضای رسانه‌ای را در جامعه ما بر‌ملا ساخت. در اینکه ایشان اشتباه بزرگی مرتکب شده و در جمعی که به یک مربی فوتبال توهین کردند، حضور یافته شکی نیست. در اینکه حالا دیگر حریم خصوصی برای حضور در مجالسی که ده‌ها و شاید هزاران دوربین در آن وجود دارد هم شکی نیست؛ اما چرا ما منتظریم فقط زمین خوردن افراد را ببینیم. انگار سال‌ها کمین می‌کنیم تا یک انسان موفق، در گوشه‌ای، خطایی کند و ما برای آنکه به همه بفهمانیم که ببینید ما چقدر گل هستیم و دیگران حتی آنهایی که ظاهر بچه مثبت دارند، آن گونه که شما فکر می‌کنید نیستند، همه چیز را به همه بگوییم. بعد هم سیل فحش‌ها و متلک نثار آن فلک زده می‌شود که شاید اشتباهش قدر یک هزارم آن فحش‌ها هم نبوده است. اما رفتار رسانه ملی در این میان از همه جالب‌تر بود. اینکه تو خبر دهی که فیلمی از مجری ما پخش شده که... اولا همه را به جستجو در زندگی مردم وا می‌داری. دوم آنکه این‌گونه خبر گفتن و اعلام ممنوع‌التصویری یک مجری که تا همین دیروز محبوب ترین بوده نزد اهالی سازمان، زیبنده چنین سازمانی نیست. هرچقدر هم که پس از آن خبر عذرخواهی مجری از مربی را پخش کنید. خوب می‌گفتند که به کجا چنین شتابان! با همه‌مون هستم ها