اول محرم در تقویم رسمی کشور، آغاز هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر است. دو فریضه که اگرچه در بیان خداوند متعال در قرآن کریم تا پیامبر عظیم‌الشأن اسلام و حضرات ائمه معصومین (علیهم السلام) بر اهمیت آن تاکید بسیار شده است اما اگر در جامعه اسلامی به آن عمل ‌شده بود، شرایطمان اینچنین نبود. هر چند بعضی تا اسم امر به معروف و نهی از منکر می‌آید صرفاً به وضع بد حجاب و موسیقی و ... اشاره می‌کنند؛ اما به همان بخش نیز درست عمل نشده است و بدتر آنکه در عرصه های گوناگون دیگری همچون رباخواری در معاملات، رشوه گرفتن بعضی از کارمندان، حفظ آبروی مسلمانان، نصیحت به ائمه مسلمین و ... توجهی به ضرورت  احیای امر به معروف و نهی از منکر نمی شود. ضرورت امر به معروف را در دبستان با حکایت معروف سوراخ کردن کشتی به ما آموخته اند و شرایط امروز جامعه ما روزگار کشتی نشینانی است که در بهترین حالت، در برابر غرق شدن کشتی سکوت می کنند، اگر یاریگر مخربان آن نباشند. آنچه در پی می‌آید گفتگو با صاحبنظران در خصوص آسیب شناسی این فریضه مغفول است که از نظر شما خواننده گرامی می‌گذرد.