آقای یکی یدونه- ما آدمیان البته از نوع خاصی از آن! در مواقع مقتضی واکنش‌های بسیار منطقی و عقلانی از خود در می‌کنیم! یکی از این مواقع، آن زمان است که کسی حرف درست و راستی را به زبان تخصصی همان رشته برای ما بازگو می‌کند و ما هیچ از آن نمی‌فهمیم. این طور مواقع ما آدمیان به جای آنکه به مفاهیم پیچیده و تخصصی حرف‌های گوینده توجه کنیم، در فکر آنیم که چگونه واکنشی نشان دهیم که ضایع نشویم. اما در نهایت که تصمیم به ارائه واکنش می‌شویم یعنی در مرحله بعد از تفکر شش واکنش پیشنهاد می‌شود:
یک آن که بدون هیچ تغییر قیافه فقط به طرف نگاه کنیم در عین تواضع!
دو آنکه با یک پوزخند از کلماتی مانند جاااان، هوووم، دوباره و... استفاده کنیم.
سه آنکه در حال شنیدن صحبت‌های طرف، به دیگران نگاه می‌کنیم که یارو رو ببین چه معطله!
چهار آنکه با یک نگاه عاقل اندر سفیه ویران کننده طرف را با خاک یکسان کنیم.
پنجم آنکه طرف را آن قدر نو فهم (به معنای تازه فهم) فرض کنیم که بخشی از حرف‌های اورا تکرار و توضیح مجددی از او بخواهیم!
ششم هم که متواضعانه‌ترین نوع آن است اینکه در کمال صداقت بگوییم: «من که چیزی نفهمیدم!» اما باید یادتان باشد که در هیچ کدام از این واکنش‌ها نباید مشخص شود که ما کم آورده‌ایم و چیزی نفهمیده‌ایم حتی در واکنش از نوع ششم!