آقای یکی یدونه- دوستی داشتم که فیلمی ساخته بود در مورد بچه‌ها به نام «منم بازی!» اخیراً شنیدیم که یه کسی که تا همین چند وقت پیش خودش با همه قهر بوده پیغام داده که بچه‌ها من هم دارم میام و بیایید آشتی ملی راه بیندازیم. ظریفی در تعریف فرافکنی انگشت خودش را می‌برد بالای سرش و به خودش اشاره می‌کرد و می‌گفت فرافکنی یعنی همین! حکایت این دوست که نه این عنصر هم همین است. این‌که ما سه تا را کجا می‌برید؟ خواستم درسی از این فرافکنی ساده لوحانه گرفته باشم و دیدم که خیلی از ما همیشه همینیم! یعنی یکی با دیگری بحث‌وجدل می‌کند، ما هم می‌پریم وسط که «خودتو با ما چیکار داری؟» یا این‌که جای دیگری از بس ما را تحویل نمی‌گیرند، بی خودی خودمان را مشغول مسئولیتی خودساخته می‌کنیم که بلکه ما را ببینند؛ مثلاً جفت کردن کفش‌ها. البته گاهی پیش می‌آید که مثل همین دوست که نه این عنصر، مسئولیت جفت کردن کفش‌ها را هم بهمان می دهند!