جوزدگی غالبا با دوره کردن شخصیت های سیاسی توسط افراد خاص رخ می دهد. انتقال اخبار غلط و جهت دهی شده و تاثیر دوستان و نزدیکان و به ویژه زن و فرزند و بستگان و اطرافیان که اهداف شخصی و جناحی خود را دنبال می کنند موجب غلطیدن شخصیت سیاسی به مسیری می شود که فرجام خوشی ندارد. خیلی از سازمان های اطلاعاتی نیز برای تاثیر گذاری بر نظرات و عقاید شخصیت های سیاسی از طریق اطرافیان آنها اقدام می کنند.

بدون شک هرچه ارتباط افراد با خدا قوی تر باشد؛ زمینه برای جوگیر شدن آنان کمتر می شود. حب جاه و تقدم رضایت دیگران بر رضایت خداوند، انسان را بیشتر در معرض این آفت قرار می دهد. خاطرم هست که مرحوم آقای عسکر اولادی ذکرهایی را در مواقعی تلاوت می فرمودند که به نظرم می آید که شاید برای مقابله با جوگیر شدن بود. ذکرهایی نظیر لا حول و لاقوه الا بالله العلی العظیم، ربنا اهدنا من عندک، افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد، خدایا ما را به بهترین ها هدایت کن و ....از این جمله ذکرها بود. کمتر می شد ایشان سخنان خود را بدون تلاوت چنین ذکرهایی آغاز کند. در واقع ایشان قبل از بیان هر کلامی از خداوند طلب کمک می کرد و او را سرمنشا هر تاثیر و قدرتی می دانست.

توکل بر خداوند در کنار احاطه بر مسایل روز و عمیق شدن در حوادث و رخدادهای سیاسی و گرفتار ظواهر امور نشدن در سیره عملی سیاست ورزی مرحوم عسکراولادی، ایشان را قادر ساخته بود که بتواند در شرایط سخت و پیچیده سیاسی به خوبی تصمیم گیری کند و ارایه طریق نماید.

همچنین به علت همین توسلات بود که مرحوم آقای عسکر اولادی در بزنگاه های سیاسی هیچ گاه متوقف و منحرف نمی شد. تجربه طولانی او در وقایع سیاسی و بحران های چند دهه اخیر، از او شخصیتی ساخته بود که می توانست در کوره حوادث، سره و ناسره را تشخیص دهد. ایشان در اوج فتنه سال 88 که امتحان بزرگی برای اهل سیاست بود؛ ضمن عمل به وظیفه شرعی خود و فعالیت چشمگیر در صحنه سیاسی؛ حکمت و درایتی را از خود به نمایش گذاشت که می توان موضع گیری های درس آموز ایشان را یک دوره کامل و تمام عیار آموزش سیاسی دانست.

این ها درس هایی است که برای جوانان بسیار پر ارزش است. تدوین تاریخ حیات سیاسی مرحوم عسکراولادی می تواند به انتقال و تبلور عملی این تجربه با ارزش به نسل جوان کشور کمک کند. وظیفه همفکران و همراهان ایشان و به‌خصوص شخصیت های حزب موتلفه اسلامی که سالیان دراز در این مسیر با وی همراه بوده اند در انتقال این تجربه نقشی مهم و بی بدیل است. نباید گذاشت این الگوی عملی با وفات آن شخصیت بزرگ در تاریخ مدفون شود.