محمد رضا اعتمادیان، عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی معتقد است، این قانون با وجود تصویب اجرا نشده و گویا قرار هم نیست به این زودی ها اجرا شود.

***

چرا با اینکه قانون عفاف و حجاب تصویب شده است، هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم؟

اگر جدی برخورد می‌کردیم و از خانه، محل کار خودمان، دانشگاه و از جایی که هستیم شروع و قانون را قاطع اجرا می‌کردیم، همه قبول و اجرا می‌کردند. همین دیروز به جایی رفته بودم که افراد بسیار بدحجابی حضور داشتند. می‌گفتند باید به ما دستور بدهند تا حجاب را رعایت کنیم. می‌گویم چه کسی باید به شما دستور بدهد؟ می‌گوید حراست. حالا اگر ما به جای آن ها تذکر بدهیم حراست می‌گوید چرا گفتید؟ حراست آخرین جایی است که می‌توانیم به آن پناه ببریم. حراست آخرین جایی است که باید به آن پناه ببریم. چه ایرادی در کار است که افرادی را که صد در صد معتقد به حجاب هستند به خدمت نمی‌گیریم؟ چرا این کار را نمی‌کنیم؟ این قضیه را جدی نمی‌گیریم و با مسئله شوخی داریم. اگر همین فردا آقایان وزرا، مدیران کل، فرمانداران و استانداران بگویند شما کارمند اینجا هستید و باید رعایت حجاب اسلامی را بکنید، این حق نظام جمهوری اسلامی است. ما به کسانی کار می‌دهیم و با آنها همکاری می‌کنیم که رعایت مسائل و حجاب اسلامی را بکنند. حجاب جزو واجبات دین است. اگر کسی بیاید و به شما بگوید این امتیازات را دارم، اما نماز نمی‌خوانم، آیا استخدامش می‌کنید؟ در آنجا استخدام نمی‌کنیم، اما در اینجا رعایت نمی‌کنیم. چه فرقی دارد؟ بین نماز و حجاب چه فرقی است؟

شما در این زمینه مسئولیت را بیش تر متوجه چه کسانی می‌دانید؟

وقتی مسئولین جدی برخورد نمی‌کنند، از مردم هم نباید انتظار داشت. ما یک عده مسلمان هستیم و می‌خواهیم با هم کار کنیم و حجاب و عفاف و محرم و نامحرم هم جزو قوانین و اعتقادات ماست. در اینجا همان‌طور که اگر کسی نماز نخواند و اعتراف کند که نمی‌خواند او را راه نمی‌دهیم، اگر هم با عملش ثابت کند که حجاب را رعایت نمی‌کنم نباید راه بدهیم. اگر یک ماه این کار را بکنید، همه مسائل حل است، ولی این کار را نمی‌کنیم.

به نظر می‌رسد تصویب این قانون فقط برای بستن دهان مردم و معترضین بوده است که چنین قانونی وجود داشته باشد، والا در بند اول این قانون آمده است در اولویت قرار دادن حجاب در کل دستگاه‌های اجرایی کشور، در حالی که اصلاً این اتفاق نمی‌افتد. هر کسی دارد کار خودش می‌کند و اوضاع سال به سال بدتر می‌شود.

توجه نمی‌کنیم. ما مسائل اسلامی، مخصوصاً حجاب را شوخی می‌گیریم و قبول نداریم یکی از احکام واجب است و باعث آرامش، نظم و انضباط در کشور می‌شود. اینها را باور نکرده‌ایم. اگر باور می‌کردیم مسئله حل می‌شد.

در این قانون در باره چند نهاد و سازمان نکاتی آمده است. مثلا بند اولی که در مورد بازرگانی آمده حمایت عملی از طراحان و تولیدکنندگان پوشاکی است که محصولات ساده و اسلامی تولید می‌کنند.

تولیدکنندگان پوشاک اعم از کفش، کلاه و لباس کاسب هستند و محصولی را تولید می‌کنند که پول بیشتری گیرشان بیاید و هر جنسی را که خریدار بیشتری داشته باشد به بازار عرضه می‌کنند و دنبال کار خودشان هستند. ما هم باید دنبال کار خودمان باشیم. در این صورت مشکل پیدا نمی‌کنیم. چند سال پیش برای مسئولیتی به جایی رفتم. همان روز اول پرسیدم چند کارمند زن دارید؟ گفتند 140 نفر. جلسه‌ای گذاشتیم و 140 نفر را دعوت کردیم و بعد از احوالپرسی گفتیم اینجا تحت یک حکومت اسلامی است. خواهش می‌کنم خانم‌ها رعایت کامل حجاب را بکنند و اگر هم کسی تمایل ندارد رعایت کند، خطاب به من درخواست بنویسد که به هر جا که می‌خواهد منتقلش کنیم، ولی اگر خواستید اینجا بمانید، باید رعایت مسائل اسلامی را بکنید. جلسه که تمام شد و خواستند بروند یک جعبه شیرینی و یک کتاب به آنها دادیم. از فردا وضع عوض شد و همه حجابشان را رعایت کردند.

شما با یک کار ساده مشکل را حل کردید. چرا دیگران این کارها را نمی‌کنند؟ به نظر می‌آید غرض ورزی هایی در این زمینه وجود دارد.

نکته دیگری که در مورد وزارت بازرگانی آمده، نظارت مستمر و مؤثر بر واحدهای تولیدی است. مستمرش را کاری نداریم که ان‌شاءالله انجام می‌شود، ولی مؤثر نیست، به دلیل اینکه آنچه که به عنوان محصول در مغازه‌های شهر می‌بینیم، مناسب خانم‌هایی که می‌خواهند باحجاب و عفاف داشته باشند، نیست. نظر شما هم همین است؟

وقتی محل مصرف را آزاد می‌گذاریم و در وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها رعایت نمی‌کنیم، حالا هزار بار بگویید لباس کوتاه نپوشند یا تولید نکنند، مشکل حل نمی‌شود. اصلاً مشکلمان اینجا نیست. باید روی فرهنگ مردم کار و بعد هم به قوانین عمل کنیم. امشب که تلویزیون راجع به حجاب و عفاف صحبت می‌کند، فردا که خانم از خانه‌اش بیرون می‌آید، باید ببیند مطلب دارد رعایت می‌شود. ما تا به حال بد عمل کرده‌ایم و وقتی می‌خواهیم احکام اسلامی را اجرا کنیم، می‌گویند سختگیری نکنید. موضوع سختگیری نیست. موضوع این است که حکومت اسلامی است و کسانی که می‌خواهند در این حکومت کار کنند، باید رعایت احکام شرعی را بکنند. اگر نماز را نخوانند ما نمی‌بینیم و حق هم نداریم تفحص کنیم، ولی حجاب را می‌بینیم. اگر رعایت نکنند و آرایش غلیظ بکنند با نماز فرق می‌کند. نماز را نمی‌بینیم که آیا می‌خواند یا نمی‌خواند، اما این را داریم می‌بینیم. آقای مدیر فلان اداره یا سازمان یا نهاد وقتی می‌بیند رعایت مسائل شرعی نمی‌شود باید تذکر بدهد که اگر می‌خواهید اینجا کار کنید باید حجاب را رعایت کنید. اگر کسی نمی‌خواهد رعایت کند برود و در جایی کار کند که همه کارکنانش زن هستند، والا در محیطی که زن و مرد مختلط هستند، حتی نگاه کردن به چهره زنی که خود را آرایش کرده و در انظار آراسته حرام است. حتی اگر نظر خاصی هم نداشته باشد. ما به واجبات، محرمات و احکام دین توجه نمی‌کنیم.

مشکلی هم که جدیداً مطرح شده این است که به محض اینکه مسئله حجاب مطرح می‌شود، عده‌ای می‌گویند ما مشکلات و منکرات بزرگ‌تر داریم و بهتر است اول به آنها برسیم.

این مشکل از اول انقلاب بوده است که هر وقت خواستیم این مسئله را مطرح کنیم گفتند مشکلات بزرگ‌تری داریم و بهتر است به آنها برسیم همیشه گفته‌اند همه مسائل را حل کردید و فقط همین یکی مانده است؟ حجاب را حل کنید همه مسائل مملکت حل می‌شود؟ مسئله حجاب چون رؤیت می‌شود و جلوی چشم مردم است در اولویت قرار دارد. گاهی می‌بینیم زن‌های خارجی که اینجا می‌آیند روزهای اول حجاب خوبی دارند، ولی بعد که می‌بینند شوخی است، آنها هم حجاب را رعایت نمی‌کنند.

در بند آخر هم گفته‌اند برگزار نمایشگاه‌ لباس ملی ـ مذهبی بر اساس الگوهای اسلامی. این اتفاق چند بار افتاده، ولی محصولی از آنجا خارج نشده است که مردم آ« قدر استقبال کنند که بپسندند و بخرند. اگر هم شده، قیمتش به‌قدری بالا بوده که کسی طرفش نرفته است.

ما باید مصرف را درست کنیم، چون اگر هم تولیدکنندگان لباس خوبی هم بیاورند، ولی مصرف نداشته باشد، در انبارشان می‌ماند. ما به این موضوع توجه نداریم که چه چیزی مصرف می‌کنیم بلکه به این توجه داریم که چه چیزی تولید یا وارد می‌شود. مشکل ما در تولید و واردات نیست. مشکل ما این است که در زمینه مصرف چه می‌کنیم.

سخن آخر؟

معتقدم عملکرد کارمند بستگی به عملکرد کارفرما دارد. اگر بداند کارفرما شوخی نمی‌کند، خود را با قوانین هماهنگ می‌کند. در یک کشور اسلامی رعایت حجاب واجب است. اگر کسی در مجامع عمومی روزه بخورد، به او پرخاش و جریمه‌اش هم می‌کنیم و حتی شلاقش هم می‌زنیم، ولی در نماز یا امر به معروف و نهی از منکر قضیه را جدی نمی‌گیریم. یک دلیلش این است که بلد نیستیم. طرز برخوردمان همان اول با عصبانیت و پرخاش است. اگر با رعایت مسائل شرعی وارد شویم، معتقدم می‌توانیم همه را اصلاح کنیم. ان‌شاءالله خداوند به ما توفیق بدهد با اجرای احکام شرعی وظیفه‌مان را نسبت به نظام انجام بدهیم.