آقای یکی یدونه- ایام، ایام محرم است و عزا. هیئت و سخنرانی و سینه زنی. و چه خوب ایامی است. کاش به این زودی ها تمام نشود. بیراه نیست بعضی از هیئات 60 و بعضی دیگر 69 روز دورهم جمع می شوند.

امروزه دیگر مثل قدیم نیست که رابطه های مردم آن قدر نزدیک باشد که برای رسیدن به کسی مثل روحانی محبوب و دلخواه خود به راحتی به ملاقاتش بروی. اما چه زیباست محرم، چه زیباست که  به راحتی هر کسی را که بخواهی می توانی پیدا کنی. حتی اگر در شلوغترین شهرها باشد. و چه زیباست که گل پسرت را به آرزو های کوچکش برسانی.  وقتی گل پسر، همیشه حاج آقا را از دور دیده و حالا که بزرگتر شده می گوید می خواهم به حاج آقا از نزدیک سلام کنم. و چه تحویل می گیردش حاج آقا. چقدر زیبا ست رفتار روحانی محبوب ما. چنان گل پسر را تحویل می گیرد که انگار پسر خودش است.  البته این اتفاق در حالی می افتد که حاج آقا در حال ورود به مجلس است و همه با او مشغول حال و احوال. وسط آن همه جمعیت گل پسر ها را این گونه تحویل
 می‌گیرد. و این طور می شود که گل پسر هر روز خودش را سر راه او قرار می دهد تا قربان صدقه ای از حاج آقا هدیه بگیرد. هدیه ای که شاید تا حالا این طور که به او بچسبد و لذت ببرد از پدرش نگرفته.  مرحبا حاج آقا! انصافا کاری کردی کارستان. آن قدر که گل پسر هر روحانی را ببیند دلش قنج برود برای حال و احوال با او. در این مورد بی رودر بایستی به خودتان بگیرید لطفاً! و از حاج آقای محبوب ما یاد بگیرید لطفاً!