آقای یکی یدونه- قصاص قبل از جنایت که شنیده‌اید؟ حالا کو تا جنایت! تازه اگر ما درست فکر کرده باشیم که نکرده‌ایم. ما همیشه به همه مشکوکیم! ما همیشه همه جور آدمی را نگاه می‌کنیم که تو مشکوکی! کاری هم نمی‌کنیم! فقط مشکوکیم و نگاهش می‌کنیم. وقتی چهار تا جوون که از دانشگاه یا دبیرستان، آزاد!

شده‌اند با هم میگن و می‌خندن حتما جزء اراذل و اوباش هستن! وقتی یک موتوری با کلاه ایمنی‌اش منتظر کسی است، حتما دزد است! وقتی کسی شغلش خبرنگاری است، حتما از راه انتشار حواشی و دروغ‌ها ارتزاق می‌کند! وقتی کسی در بانک کار می‌کند حتما پارتی بازی می‌کند و به اطرافیانش می‌رسد و بر بقیه سخت می‌گیرد!

همیشه هم این توجیه بر ما وارد است که «خوب! به ما مربوط نیست! بسیاری از افراد در بسیاری از مشاغل و اقشار همین گونه هستند که وصف آن رفت. حالا شما شانس آوردی سراغ مشاغل و اقشار دیگر نرفتیم.» و این‌ها همه توجیهی است برای آنکه ما به همه مشکوک باشیم و نگاه‌شان کنیم. مجموعا ما به همه مشکوکیم!