این یک قانون نانوشته اقتصادی است که دو معنی می‌تواند داشته باشد. یکی اینکه این هدیه‌ها هیچ‌گاه به کار ما نمی‌آید که بخواهیم استفاده کنیم. دو هم آنکه نفر بعدی آن قدر برای ما مهم است که حاضر نیستیم پول خرجش و همین هدیه بلا استفاده را تقدیمش می‌کنیم تا او هم به همین شکل تقدیم دیگری کند. حالا جالب است که پس از مدتی همان کادو به خود ما یا نهایتا یکی از نزدیکان ما که عروسی دارد یا خانه خریده برمی‌گردد. به این می‌گویند قانون بقای کادو یا هدیه!