برای ترسیم مستند افق دید استادمان در دوره مبارزه و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به اسناد فراوانی می توان استناد کرد که در این نوشتار به برخی از آنها اشارت می‌رود. این بنده قبلا مطلع بودم که مرحوم استاد سوالی با مضمون افق آینده مبارزه را در ملاقات خصوصی‌ای که با حضرت امام خمینی 0ره) در سال 1341 داشتند مطرح نموده بودند به همین دلیل در جلسه مورخ 28/2/1392 شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی به صورت مکتوب یادداشتی به محضر ایشان تقدیم و موضوع آن ملاقات را استعلام نمودم که ایشان در همان جلسه به صورت مکتوب پاسخ آن را مرقوم فرمودند(سند این پرسش و پاسخ همراه این مقاله چاپ شده است).

حضرت امام(ره) خطاب به مرحوم استاد می‌فرمایند: «مبارزه ما سه مرحله دارد: 1- اسلامی کردن ایران 2- اسلامی شدن جهان اسلام 3- جهانی شدن اسلام.

آن روز است که به محضر مولا عرض کنیم مولای ما جهان منتظر قدوم مبارک شماست».

این سوال را یک «مقلد» با «مقلدش» مطرح نموده بود تا در زندگی فردی و اجتماعی و سیاسی خویش افقی را بنگرد که مرجع و مقلدش ترسیم فرموده بود و حق این است که گفته شود در پویش راه در این افق، ثابت قدم شروع کرد و تا پایان عمر ثابت قدم ماند.

تدین مرحوم استاد عسکراولادی با اعتقاد عملی ایشان به حدیث معروف امام باقر علیه السلام راجع به رجحان امامت و ولایت به فروعات مهم وواجب اسلامی عجین شده بود.

یک نگاه کوتاه به صف دو لشکر در «صفین» و «جمل» و «نهروان»، اهمیت مقوله ولایت و امامت برای «نمازگزاران» و «روزه‌داران» و «حج گزاران» و «زکات دهندگان» و وجه تمایز آن دو لشکر را تبیین می کند. در زمان حاضر نیز آنها که متدینند ولی مسئله تولی به «ولایت فقیه» در باور، قول و فعلشان حل نشده به حدیث امام باقر علیه السلام حداقل در عصر غیبت باور ندارند. استاد مرحوم عسکراولادی «تدین» با تفسیر مرجع نقلید و ولی فقیه را در تمام عمر با برکتشان در «قول» و «فعل» به مرحله تصدیق عملی در آوردند.

بنده حدود 20 سال هر هفته حدود 4 بار به طور خصوصی با جمعی با مرحوم استاد عسکراولادی جلسه داشته‌ام و معتقدم ابعاد شخصیت مدیریتی ایشان تا حدود زیادی مغفول واقع شده است معظم له درحوزه مدیریت معتقد به اتکا به «سیستم به جای «اتکا به شخص» بودند ایشان از 15 سال پیش در همین چارچوب برای کنار رفتن از سمت دبیر کلی حزب موتلفه اسلامی تلاش مجدانه‌ای به عمل آوردند و بالاخره مقاومت بسیار جدی شورای مرکزی حزب را که اصرار به تداوم دبیر کلی ایشان داشتند با قاطعیت مستدل در ده سال پیش شکستند. ایشان از همان زمان مصمم بودند که مسئله تغییر دبیر کل یا دبیران کل در حزب را در زمان حیات خودشان و حتی برای آینده‌های دور حل و فصل کنند و می فرمودند حزب نباید متکی به شخص باشد ولو این شخص حبیب الله عسکراولادی باشد.

از ده سال پیش که بعد از یک تلاش 5 ساله شخص ایشان دبیر کل جدید در حزب انتخاب شد نهادینه شدن این موضوع در حزب و تقویت جایگاه و شخص دبیر کل بعد از خودشان را با هوشمندی و دلسوزی کامل مدیریت کردند ایشان مراقب بودند که انتخاب دبیر کل بعد از خودشان هم وابسته به نظر خودشان نباشد و شورای مرکزی در یک ساز و کار کاملا دموکراتیک به انتخاب دبیر کل بپردازد.

ایشان در یک جلسه از اعضای شورای مرکزی خواستند که نامزدهای مورد نظرشان را بصورت محرمانه و مکتوب معرفی نمایند تا از بین آنها یک نفر به عنوان دبیر کل با رای شورا انتخاب شود ولی خودشان هیچ کس را ولو به صورت محرمانه معرفی نکردند. مرحوم استاد عسکراولادی با وجودی که همواره قولشان در حزب فصل الخطاب بود در دوره دبیر کلی هم در همه امور مهم جز با مشورت تصمیم‌گیری نمی‌کردند و در مواردی که شدت این مشورت پذیری ایشان مورد انتقاد قرار می‌گرفت می‌فرمودند از معصومین علیهم السلام نقل است که خداوند فرموده است هر گاه دو نفر مومن برای امر خیری به مشورت می‌پردازند خداوند قول داده است که طرف سوم مشورت باشد.

مرحوم استاد عسکراولادی در جلسات شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی بارها تاکید کرده بودند که گرچه تصمیمات در شورای مرکزی با رای اکثریت اتخاذ می‌شود ولی اکثریت خود را موظف بداندکه اقلیت را حتی المقدور«قانع» کند نه «ساکت» ایشان اصرار به این روش را مستند به فرموده موکد حضرت امام خمینی(ره) می‌کردند که خطاب به ایشان و اعضا یک جلسه خصوصی از پایه‌گذاران حزب موتلفه ابراز فرموده بودند.

مرحوم استاد عسکراولادی رفتار مدیریتی مبتنی بر نهایت خضوع و احترام را نسبت به اشخاص تحت مدیریتشان داشتند این احترام را نسبت به همه افراد ابراز می‌کردند. کسانی که در عرف اداری سمتی بسیار ساده یا به طور مثال سمت معاونت ایشان را داشتند به طور مساوی از این احترام برخوردار بودند. اما این احترام مانع اعمال قاطعیت در تصمیمات و اجرائیات از طرف ایشان نمی‌بود به خصوص در موقعی که امر، بین یک حق و غیر حق دایر بود. ایشان بدون ملاحظه هیچ کس جانب حق را می‌گرفتند.

ایشان با «تک روی» در جمع به شدت برخورد می‌کردند و این بنده صدها بار شاهد بودم که وقتی تصمیمات جمع خلاف نظر ایشان بود ولی با حقی هم تعارض نداشت تسلیم نظرات جمع بودند.

ایشان در اتخاذ تصمیم و اعمال مدیریت، مسلط بر «من» خودشان بودن و اگر کسانی«من» خودشان را استتار می‌کردند و در تصمیمات جمعی در قالب مصلحت جمع این «من» را می‌پوشاندند با برخورد قاطع ایشان مواجه می‌شدند در این برخورد هم ضمن اعمال قاطعیت، هدایت آن شخص یا اشخاص را در نظر داشتند.

خلاصه کلام اینکه اگر قرار باشد فضائل مدیریتی و افق دید ایشان مکتوب شود تدوین کتاب قطوری را مستلزم خواهد بود که ان شاءالله این مهم به انجام خواهد رسید. خداوند متعال این بنده صالح خدا که در اول ماه محرم به لقاء الله پیوست را با مقتدایش حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام محشور و به دانش آموختگان مکتب شان و دیگران توفیق پیمودن راه حق روشن ایشان را عطا فرماید.