***
آقای روحانی اشاره کردند رسانه‌ها از تعامل دولت و مجلس با عنوان لجبازی یاد نکنند. به نظر شما لجبازی کدام طرف بوده است؟ مجلس یا دولت؟
حرف ایشان خوب و حرف قانون اساسی است. ساز و کاری که برای نظام در قانون اساسی تعریف کردیم این است که وظیفه رئیس‌جمهور پیشنهاد شخصی برای تصدی یک وزارتخانه و وظیفه مجلس بررسی صلاحیت و دادن رأی اعتماد است. آقای روحانی هم معتقد است با توجه به اینکه این قضیه مطابق قانون اساسی است، اگر مجلس هم رأی نداد رسانه‌ها این امر را به منزله لجبازی مجلس و دولت نگذارند. کما اینکه مجلس به 95 درصد وزرا رأی اعتماد داده است. ندادن رأی اعتماد به پنج درصد دیگر، یعنی یک نفر به معنای لجبازی نیست. به دور از شأن کسانی است که قسم خورده‌اند و نخبه‌های کشور و امنای ملت در مجلس هستند که بخواهند با این بحث‌ها نظام را تحت تأثیر قرار بدهند. لجبازی مال بچه‌ها و بازی‌های آنهاست. این بحث‌ها در حد و قواره یک و یا دو قوه نیست. چون آقای رئیس‌جمهور خودشان قبلاً نماینده مجلس بودند، با توجه به اینکه قانون اساسی وظایف هر کدام را مشخص کرده است، خواسته‌اند رسانه‌ها این‌جور جوسازی‌ها را نکنند.
حتی رفتار دولت را لجبازی نمی‌دانید؟ با توجه به اینکه می‌داند مجلس چه وزیری می‌خواهد.
نه، اصلاً این چیزها را لجبازی نمی‌دانم، بلکه به قانون اساسی تکیه می‌کنم. قانون اساسی هم می‌گوید پیشنهاد وزیر از طرف رئیس‌جمهور است. رئیس‌جمهور گزینه خود را انتخاب می‌کند و می‌تواند هر کسی را برگزیند و برای رئیس‌جمهور در این باره محدودیتی دیده نشده است. لذا وقتی رئیس‌جمهور گزینه خودش را معرفی می‌کند معنایش لجبازی با مجلس نیست. وقتی برای مجلس اعتماد پیش نمی‌آید به معنی لجبازی نیست. این بحث اعتماد کردن است و انتصاب نیست. اعتماد به مجموعه فرد از نظر سیاسی، امنیتی، اقتصادی، برنامه‌ریزی، مدیریت، توان اجرا و سوابق برمی‌گردد و همه اینها روی هم جمع می‌شود تا یک نماینده به وزیر پیشنهادی دولت اعتماد کند. تا به حال در مورد وزیر پیشنهادی علوم این اعتماد حاصل نشده است. این به معنای لجبازی نیست. یا چون آقای رئیس‌جمهور شخصاً می‌تواند تصمیم بگیرد برای ایشان مواردی مهم بود و بر اساس آنها به فردی رسیده که مجلس به آن نرسیده است. معنای این لجبازی نیست.
با وجودی که کاملاً پیش‌بینی می‌شد آقای دانش‌آشتیانی از مجلس رأی اعتماد نخواهد گرفت، آقای روحانی سعی نکرد فرد دیگری را معرفی کند.
اطلاعاتی که افراد مختلف می‌برند با هم متفاوت است. ممکن است 70 نفری که رأی اعتماد دادند حلقه‌ای را تشکیل و این تصور را ایجاد کرده باشند که مجلس موافق هستند و موافقین به دوستانی که از دولت می‌آیند بیشتر مراجعه می‌کنند و آن دوستان هم می‌بینند کسانی که به آنها مراجعه می‌کنند همگی موافق‌اند. دلیل دوم این است که در مورد کسی که برای رأی اعتماد به مجلس معرفی شده ممکن است استنباط این باشد که با صحبت‌ها و بحث‌هایی که خواهد کرد می‌تواند مجلس را قانع کند. سومین علت این است شاید تصور این باشد حالا که دو سه نفر معرفی شدند و رأی نیاوردند الزاماً هر کس دیگری معرفی شود مجلس رأی می‌دهد.
ولی دلیل اصلی را نمی‌دانیم و می‌بایست از کسانی که معرفی کرده‌اند علت اصلی پرسیده شود، اما مجموعاً تصور بر این بود که شاید مجلس رأی می‌داد. برای نمایندگان قابل پیش‌بینی بود، منتهی برخی احتمال می‌دادند اگر ایشان فتنه و سران فتنه را محکوم کند برای عده‌ای حجت تمام می‌شد و ممکن بود به نفع آقای دانش‌آشتیانی رأی بدهند، اما این اتفاق نیفتاد.
آقای روحانی در پاسخ به این سئوال که چرا چنین وزرایی را معرفی می‌کنید گفته‌اند دانشجویان ما این تیپ وزرا را می‌پسندند.
دانشگاه‌ها و دانشجوهای ما در یک سطح نیستند. همان‌طور که جامعه سلایق مختلفی دارد در دانشگاه‌های ما هم سلایق مختلفی هست. ممکن است آن عده از دانشجویانی که خدمت آقای روحانی می‌روند وزرای پیشنهادی ایشان را بپسندند. بنده شخصاً منش اعتدال آقای روحانی را می‌پسندم و به دلیل اینکه وزیر پیشنهادی اعتدال نداشت به او رأی نمی‌دهم. معنی‌اش این است که نمی‌خواهم کسی که منش رئیس‌جمهور را ندارد فردا بخواهد دولت را دچار مشکل کند. یک‌سری دانشجوها هستند که منش آقای دکتر روحانی را قبول دارند و شاید وزیر پیشنهادی ایشان را قبول نداشته باشند، همین‌طور عده‌ای از دانشجویان برعکس این قضیه باشند. همه اینها سلایق متفاوتی اینها مطرح نیست و ما تابع آن چیزی هستیم که قانون اساسی قبول کرده است و بر اساس آن عمل می‌کنیم.هستند که در جامعه وجود دارند. ممکن است عده‌ای که با نماینده‌ها ارتباط دارند رأی مجلس را قبول داشته باشند و عده‌ای هم با آن بافت موافق باشند و بگویند ما آنها را قبول داریم.
بیشتر گزینه‌هایی که تا به حال معرفی شده، نزدیک به آقای معین بوده‌اند. به نظر می‌آید آقای روحانی اصرار دارد این وزارتخانه را تقدیم اصلاح‌طلبان کند. علت چیست؟
همه قبلی ها از یک بافت معرفی می‌شدند و مجلس هم این سلیقه و بافت را نپذیرفته و اعتماد نکرده، چون قبلاً اینها را محک زده است.
در مجلس بحثی مبنی بر این شد که باید نگاه معتدل به فتنه وجود داشته باشد. این حرف را معنا بفرمایید.
مجلس با رأی اکثریتش مشخص می‌کند چه نگاهی دارد. سلیقه‌های مختلفی وجود دارند و همه هم محترم‌اند، اما برای غالب مجلس فتنه خط قرمز است. یعنی اگر کسی به مجلس بیاید و طوری راه برود که در مورد فتنه قبایش خیس نشود و با تعدیل صحبت کند و فتنه را قبول نکند، مجلس قطعاً رأی اعتماد نخواهد داد، چون فتنه بحث سلیقه سیاسی نیست. فتنه منهای اصلاحات و اصلاحات یک سلیقه سیاسی است. خیلی از وزرایی که رأی آوردند یا از کارگزاران بودند یا از اصلاحات، اما فتنه جریانی است که علیه نظام، حاکمیت و ملت ایران اقدام عملی کرده و همسو با بیگانه‌ها پیش رفته است. ما فتنه را سلیقه سیاسی نمی‌دانیم، بلکه یک سیستم و فعالیت براندازانه می‌دانیم. لذا اگر کسی بخواهد به مجلس بیاید و طوری رفتار کند که با وجود مشارکت با فتنه‌گران بتواند رأی اعتماد بیاورد قادر به این کار نیست و نتوانسته است. این نشان می‌دهد مجلس در مورد فتنه اعتدال و کوتاهی ندارد.