آقای یکی یدونه- دقت کردید بعضی‌ها بنده ببخشید هستند! ما چون فرصت نداریم مثال‌های زیادی از این باب برای شما بازگو کنیم، بار و بنه جمع می‌کنیم و به سطح خیابان می‌رویم و این معضل اخلاقی را همان وسط خیابان بررسی می‌کنیم.

گرچه مثال زیاد است، حتی در منزل و در برخورد با اعضای خانواده. حتی در میان آشنایان و در برخورد با اعضای فامیل زن و فامیل شوهر!

بریم تو خیابون: یه اتفاقی که می‌افته اگر نخواد دعوا بشه و یکی از طرفین هرچند که مقصر هم نباشد، به آن یکی بگوید: «ببخشید، تقصیر من بود» سه حالت بیشتر ندارد. حالت اول که خیلی نادر است و در 100 تا شاید یکی دو بار پیش بیاید آن است که طرف مقابل هم می‌گوید: «نه شما ببخشید، من هم مقصر بودم» حالت دوم هم که کم نیست و در 100 تا 30 الی 40 بار اتفاق می‌افتد، این است که طرف مقابل مرده ببخشید طرف اول است، بنابراین با یک چشم و ابروی کج و کوله و این فیگور که من با بزرگواری از رفتار تو گذشت می‌کنم، بدون هیچ کلامی صحنه را ترک می‌کند. اما حالت سوم از همه بیشتر است.

چیزی بین 50 الی 60 بار در 100 تا داریم! اینکه طرف به محض شنیدن ببخشید بیشتر عصبانی می‌شود و بیش از پیش به خودش حق می‌دهد و با داد و فریاد، ماجرا را پی می‌گیرد. البته از 100 تا چیزی بین 70 الی 80 مورد هم دو مورد آخر را با هم دارند که در برخی صحنه‌ها اولی و در برخی اجراهای دیگر دومی را بازی می‌کنند! آمارها هم دقیقه به جون خودم! کار کردم روش که میگم! ولی شما به خودت نگیر، کار خودت رو بکن!