بعد از آنکه حاج آقای عسکراولادی اعلام کردند که موسوی و کروبی را رأس فتنه نمی‌دانند؛ شک و تردید‌ها، تهمت‌ها و بعضی بی‌انصافی‌ها در گفتار، نسبت به ایشان شروع شد. زمانی رسید که در بین چند نفر که با هم دوست بودند در واحد جوانان حزب در این مورد اختلاف نظر پیدا شد و این اختلاف تقریباً به دعوا بدل شده بود و هرکس نظری داشت.
مکاتبه‌ای با ایشان انجام شد و ایشان به شدت استقبال کردند و حتی بیان کردند که منتظر برگزاری چنین جلسه‌ای بودم.
آقای عسکراولادی در عین ناتوانی و مشکلات جسمی مشتاق این جلسه بودند؛ زیرا در شب قبل دو مرتبه حال ایشان نامساعد شد و ما تا نیم ساعت مانده به جلسه گمان می‌کردیم جلسه برگزار نشود اما حاج آقا آمدند و به بنده گفتند من جلسه را شروع می‌کنم شاید وسط جلسه به علت وخامت حالم نتوانم آن را ادامه دهم ولی شما دعا کنید که انشاالله تا آخر جلسه را بتوانم اداره کنم. جلسه از حدود ساعت ۶ عصر تا ۳۰/۹ شب طول کشید، در صورتی که قرار بود جلسه دو ساعت باشد.
ایشان ابتدا یک ربع صحبت کردند و بعد تریبون را در اختیار جوان‌ها قرار دادند، بیش از ده نفر صحبت کردند. شاید یکی- دو نفر آمده بودند که حاج آقا را عصبانی کنند. یک نفر وقتی دید مطالب خیلی توهین آمیز و تند شده از حاج آقا طرفداری کرد. یک نفر خیلی توهین آمیز صحبت کرد و بنده خودم نمی‌توانستم تحمل کنم به حاج آقا نگاه کردم تا شاید به بنده بگویند که تذکر دهم ولی دیدم ایشان در کمال آرامش، سیبی را که در دست داشتند بو می‌کردند.
در یکی دو مورد اول شوخی انجام دادند که جو جلسه را عوض کنند و بعد توضیحات بسیار خوبی برای اقناع دادند. حاج آقا عسکراولادی با تیزبینی و بصیرت می‌خواستند بگویند حواستان از محور اصلی فتنه پرت نشود، این‌ها مفتون فتنه هستند و رأس فتنه اسرائیل، آمریکا و انگلیس است.
بعد از جلسه به ایشان گفتم خدا خیلی کمک کرد ایشان گفتند اینقدر سؤالات و روحیه افرادی که در اینجا بودند برایم جالب بود که خدا توان بالقوه‌ای به من داد و توانستم تا آخر بایستم.
