اصلی‌ترین سؤال این است دولت تدبیر و امید،چه اقدامات عملیاتی را برای بهبود معیشت مردم انجام داده که گویای افزایش حجم رفاه و آسایش در جامعه است و یا به تعبیر دیگر آیا مردم این رفاه و گشایش اقتصادی را در درون سفره‌های خود مشاهده کرده‌اند؟
شاید دولتمردانی پاسخ دهند، تلاش‌ها و اقدامات خوبی برای بهبود وضعیت مردم انجام شده است؛ در فرض این جواب ، این سؤال مطرح خواهد شد که چه میزان از فعالیت‌های دولت با حجم مطالبات مردم در طراز و هماهنگی بوده است؟ به عبارت دیگر آیا اقدامات دولت با انتظارات و توقعات و عمومی جامعه همخوانی داشته است؟ در واقع دولت باید به این سؤال پاسخ دهد که کارهایی را برای بهبودی شرایط زندگی روزمره مردم انجام داده است که برای آنها قابل لمس باشد.
حقیقت آن است که مردم اگرچه می دانند، دولت برای اداره امور کشور با محدودیت‌هایی چون تحریم و تهدید و ... مواجه بوده است؛ اما این انتقاد را به دولتمردان اعتدالی دارند که با توجه به اقدامات و رویکرد دولت یازدهم نوع نگرش آنها برای اداره امورکشور و نگاه دولتمردان به خارج از مرزها با اتکا به تعامل با جامعه جهانی آنچه را که در زمان تبلیغات انتخاباتی برای حل مشکلات اقتصادی وعده داده بودند با آن چیزی که تاکنون محقق شده، فاصله بسیار زیادی دارد. به عبارت دیگر نگاه دولت در اولویت چرخاندن چرخه زندگی مردم بر چرخش سانتریفوژها، محقق نشد؛ درحالی که اعتدالیون مدعی بودند با حل مسائل هسته‌ای چرخ زندگی مردم به گردش درخواهد آمد.
در یک نگاه کلی با بررسی نارضایتی‌هایی که بین اقشار مختلف جامعه شاهد هستیم، پی خواهیم برد که امروزه کارگران و بخشی از جامعه روستایی، کشاورزی و اقشار کم درآمد نسبت به عدم تغیر وضع معیشت و زندگی خود از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، گلایه‌مند هستند و حتی در مقام مقایسه با سال‌های گذشته، برخی از کاستی‌ها و نقص‌های این دوره را بیشتر می‌دانند.
همچنین مسئله همسان‌سازی حقوق کارگران، یکی از مطالبات جدی کارگران است؛ که متأسفانه دولت نسبت به این مطالبه اقدام لازمی را انجام نداده است. تأمین معیشت روستائیان برای جلوگیری از مهاجرت به شهرها که از اهداف و سیاست‌های کلان کشور بوده، دراثر کم‌توجهی محقق نشده است؛ چنانچه این خواسته چه در دولت قبل و چه در دولت فعلی از اهداف محسوب می‌شد، اما تغییر چندانی در این راستا احساس نمی‌کنیم. این در حالی است که رئیس محترم جمهور در جریان انتخابات ریاست جمهوری قول داده بود که وضعیت بهتری برای آنها محقق خواهد کرد.
امروز بخشی از بدنه کارمندی کشور به دلیل عدم تناسب در افزایش حقوق و دستمزد مدیران و وزرا در قبال میزان افزایش‌های حدود 12 الی 16 درصدی حقوق کارمندان گلایه‌مند هستند. معلمان احساس می‌کنند صدای آنها را دولت آن گونه که باید بشنود، نشنیده است. یا دانشجویانی که شهریه می دهند تا درس بخوانند، انتظار دارند که دولت از آنها حمایت کند و با پرداخت یارانه، مساعدت‌هایی را انجام دهد.
همچنین بخش بدنه تولید کشور معتقد است که رسیدگی‌های لازم به آنها نمی‌شود و تسهیلات بخش تولید پرداخت نشده است. دامداران کشور، بخش حمل و نقل کشوری و بخش گردشگری کشور معتقد هستند که اگر دولت عزمی را برای ایجاد زیرساخت‌های فرودگاهی و یا خرید هواپیما دارد را مقداری از آن را در این بخش ها هزینه می کرد، قطعا موفقیت‌های بالاتری در جهت بهره برداری بهینه در بخش تولید داخلی ایجاد می‌شد.
حقیقت مطلب آن است که نکات فوق، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ معتقدم باید به دولت دلسوزانه هشدار دهیم که اگر نسبت به این مسائل کما فی‌السابق، بی توجهی نشان دهید، و بازنگری در اجرای سیاست‌های خود نداشته باشید، در آینده نه چندان دور، مردم درعمل و در سطح افکارعمومی، درهنگام انتخابات ریاست جمهوری، با رأی خود پاسخ عملی به رئیس دولت خواهند داد.
*عضو‌کمیسیون آموزش و‌تحقیقات