تا آخر عمر راجع بهش حرف می‌زنه که یه عروسکی بود چنین و چنان، بابام برام خریدش. از اون به بعد بود که طعم پدر داشتن رو چشیدم! پسرا هم که دیگه معلومه! اون قدر ماشین پسرخاله‌اش رو می‌کشه که مامانش از روی عصبانیت بگه ولش کن اونو، میگم بابات برات بخره! اتفاقا باباش هم براش می‌خره، که چی؟ نکنه حسودی‌اش گل کنه! وقتی بزرگ می‌شیم هم همینه‌ها!

خیالات برت نداره یه وقتی! فقط بکش بکش و داد و بیداد نداریم. کافیه جناب باجناق ماشینش رو عوض کنه، قسطی هم که شده باید روش کم بشه! یا اینکه یه خانم سرویس جواهراتش رو نو کنه، به دلیل مسائل امنیتی و اخلاقی از نقل بقیه ماجرا معذوریم! اتفاقات بد در بزرگی کاش به همین جا ختم می‌شد. رفته مهمونی، بهش جوجه نرسیده، الان 15 ساله داره به اون مهمونی و نرسیدن جوجه حرف می‌زنه. یا اینکه تو خیابون، یه بوق که بخوره، حتما جواب میده، جالب آنکه ماشینه رفته رسیده به مقصد، این هنوز داره بوق میزنه، از لج اون! بگم یابسه؟ چه فایده، هرچقدر هم بگم شما که به خودتان نمی‌گیرید، میگین بلا به دور که ما این طوری باشیم.