آقای یکی یدونه- ماه مبارک رمضان است و به سنت جدیدی که صدا و سیما بنا نهاده تا نکند مردم در این ماه مبارک فرصتی پیداکنند که بیش تر به سمت خدا بروند، از افطار تا سحر که نه از افطار تا زمان خواب مردم را با سریالهای بسیار بسیار جذاب پر کرده است! بعد از سریال های ماه رمضانی سیما هم که عیال مر بوطه دستور منوی شبکه تماشا و آی فیلم را مرور می کند تا اوشین و یانگوم هم در پر کردن اوقات فراغت تابستانی ما سهمی داشته باشند. حالا دیگر بماند که ستایش و اغماء و چند سریال بسیار بسیار خاطره انگیز دیگر هم باید فردا و در زمان تکرار دیده شود. همه این ها که شنیدید نقد صدا و سیما نبود. قصد نقد سریالها را هم نداریم. به لحاظ اجتماعی هم نمی خواهیم سبک زندگی جدید در ماه مبارک رمضان را مورد بررسی قرار دهیم. فقط مانده یک سؤال که واقعاً در جاب آن مانده ایم. گل پسر یکی یدونه بنده هر روز از افطار تا زمان خواب را بی ادبی نباشد با ما سر می کند. بالأخره ماهم باید زمانی از روز را به گل پسر اختصاص دهیم. و چون این وسط همه وقت ما به دیدن این سریالها و آن سریالها می گذرد گل پسر هم نا مردی نمی کند و همه اش را با ما نگاه می کند. تا این جا مشکلی نیست. مشکل این جاست که محتوای این سریال ها که در زمان همراهی خانواده ها با هم پخش می شود، آن قدر متناسب با روح خانواده است که گل پسر که خیلی از اتفاقات جاری در آنها سر در نمی آورد، به طور مداوم سؤالاتی مشابه می پرسد:« این دزده؟» « این داره دزدی می کنه؟» بیچاره پسر با دیدن این سریالها و اون سریالها فکر می کند همه دنیا دزدند یا حداقل مشغول دزدی هستند. شاخص گل پسر ما به تبعیت از سریالهای رسانه ملی دزد بودن یا نبودن افراد شده است. سؤالم این است که شما که قرار نیست به خودتان بگیرید اما پاسختان به این سؤالها چیست؟