آقای یکی یدونه- از قدیم گفتن یه سوزن به خودت بزن یه جوالدوز به دیگران! اما ما همیشه صد تا جوالدوز به دیگران می زنیم و سوزن که به خودمون نمی زنیم هیچ، اون سوزن رو دفع هم می کنیم. بحث انتقاد از دیگران است که برامون مثل نقل و نبات شده، اما تا نوبت خودمون میشه حرف هیچ کس رو نمی پذیریم. حالا خدا نکنه در این میان یک آدم درست حسابی، یعنی کسی که سرش به تنش می ارزه، یا از همون کارشناس باکلاسا که رسانه ملی میاره، حرف ما رو تأیید کنند. آسمون رو به زمین و زمین رو به آسمون می دوزیم که مگه نشنیدی فلانی هم حرف من رو میزد. اما حواسمون نیست که اون بابا این حرف ها رو میزنه تا ما خودمون رو درست کنیم، یعنی به خودمون بگیریم، نه به دیگران! یعنی ما طبق عادت و شاید طبق مصلحت و شاید تر هم طبق غرور بیجای خودمان هر توصیه ای هم می شنویم به بخش مخاطب آن مراجعه می کنیم تا به دیگران گیر بدهیم نه به بخشی که مربوط به خودمان است. پس بنابر عادت همیشگی از این به بعد هم به خودمان نمی گیریم!