عبور نکردن از خط قرمزهای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که مجموعه آرمان‌های ما را تشکیل می‌دهد خط ممیز هر مذاکره‌ای اعم از هسته‌ای و جز آن است؛ زیرا معمولا در یک سوی این مذاکرات ابر قدرت‌هایی هستند که حاضر نیستند حتی یک قدم از منافع خود و لابی‌هایی که قدرت ایشان در گرو حیات آن‌ها است کوتاه بیایند و در این گیرو دار تعهد ایران به مفاد مذاکرات اخیر ژنو در افکار عمومی ما می‌بایست همراه با تعهد کشورهایی باشد که درست در وسط میدان به جای مذاکره با ایران بیش از تعهد به ما، در پی هضم ایران در معادلات بین المللی خود هستند، محمد ابراهیم رضایی نماینده مردم خمین در این رابطه معتقد است: ما ۳۵ سال است که در جدال جدی با آمریکا هستیم و در این جدال عدم حسن نیت و صدق این ابر قدرت بر ما اثبات شده است و به تعبیر بهتر حقیقت آمریکا دشمنی این قدرت با ایران است و این مسئله باید به صورت باور عمومی دربیاید که آمریکا در هر عرصه‌ای دشمن تمام عیار ما است.
شکل گیری جریان دوستی و کدخدا منشی آمریکا هرچند ایده‌ای پنهان بود که بعد از پیروزی انقلاب توسط جریانی خاص دنبال می‌شد اما این روز‌ها به دلایل گوناگون به شکلی آشکار بروز و ظهور پیدا کرده است. این عضو کمیسیون شورا‌ها و امور داخلی مجلس درادامه می‌گوید: عاملانی در داخل ایران حضور دارند که زمینه ساز تفکرات کدخداگری آمریکا و پیگیری تاثیر این تفکر بر دولت برای شکستن دیوار بین ایران و آمریکا هستند که البته این گروه با تاویل نرمش قهرمانانه از کلام رهبری و مصادره به مطلوب آن می‌کوشند تا به اهداف خود دست پیدا کنند، این درحالی است که نص کلام رهبری بر عدم اعتماد و خوش بینی نسبت به طرف مقابل متکی است با اتکا به این مهم ملت ما نیز متوقع هستند که هیچ‌گاه عزت و اقتدارشان زیر سوال نرود و تاکنون نیز به همین روال بوده است و خطوط قرمز نظام درنوردیده نشده است. راه مذاکرات همچنان باز است اما مسئله مهم اینجا است که هرگز در مسیر مذاکرات امتیازی به طرف مقابل که دشمن ما است نخواهیم داد و مقتدرانه در برابر این زیاده خواهی‌ها خواهیم ایستاد.» به هر ترتیب روزگار ژنو در سایه حضور آمریکا و قدرت‌هایی که به نوعی خود را جیره خوار این کشور می‌دانند حداقل برای ایران آفتابی نخواهد شد، زیرا در پی چندین دوره مذاکره در سوئیس همواره ایران خود را متعهد به بندهای توافقنامه‌های گوناگون کرده است و به این ترتیب حسن نیت خود را به طرف مقابل مذاکرات یعنی ۱+۵ اثبات کرده و در مقابل با عدم سوء نیت طرف مقابل همراه شده است، بهانه تراشی‌های مختلف آمریکا و هم پیمانانش به انضمام فشارهای گوناگون جامعه بین المللی با عنوان عدم پایبندی جمهوری اسلامی ایران به بندهای مذاکره چیزی خلاف واقع دوست پنداشتن آمریکا است و آمریکا همواره مصداق دست چدنی در دستکش مخملی است، دستی که تلاش می‌کند قدرت نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را در معادلات بین‌المللی نادیده تصور کند و از این طریق بتواند اهداف استعمارگرانه خود را به راحتی و بدون هیچ ابرقدرت مزاحمی در منطقه و جهان دنبال کند.